Η προκλητική, μη πολιτισμένη συμπεριφορά ορισμένων στελεχών της κυβέρνησης ασφαλώς ωφελεί τους δανειστές της χώρας – ειδικά τους στυγνούς αποικιοκράτες, οι οποίοι γνωρίζουν καλά πώς να μετατρέπουν χώρες σε προτεκτοράτα τους
.
“Πόσοι από εμάς γνωρίζουν τις απίστευτες θηριωδίες των «ηθικών» ευρωπαϊκών χωρών, κατά τη διάρκεια της πρώτης και δεύτερης αποικιοκρατικής εποχής; Ποιοί έχουν ενημερωθεί για τα εγκλήματα του Βελγίου υπό τον Λεοπόλδο, της Ισπανίας στην Αμερική, της Ολλανδίας στην Ινδονησία, της Γαλλίας στη Β. Αφρική, τις γενοκτονίες της Γερμανίας και, κυρίως, της Βρετανικής αυτοκρατορίας παντού, οι επίγονοι της οποίας, οι Η.Π.Α., απλά αντιγράφουν τις πρακτικές και τις μεθόδους των προκατόχων τους;
Που αναφέρεται ο «νόμος περί εισβολής στην Ολλανδία», σύμφωνα με τον οποίο οι Η.Π.Α. μπορούν να εισβάλλουν δια της βίας, στρατιωτικά δηλαδή, στη Χάγη, σε περίπτωση που θα οδηγούταν στο διεθνές της δικαστήριο οποιοσδήποτε Αμερικανός; ‘Η η ασυλία που έχει εξασφαλίσει η υπερδύναμη, όσον αφορά τυχόν παραβίαση οποιασδήποτε διεθνούς συνθήκης; (πηγή)”
.
Άποψη
Αντικειμενικά η κυβέρνηση έχει απόλυτο δίκιο, όσον αφορά τη μη υπογραφή μίας συμφωνίας που δεν θα συμπεριλαμβάνει τη διαγραφή μέρους του χρέους – καθώς επίσης τη ριζική αλλαγή της μέχρι σήμερα λανθασμένης πολιτικής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, γνωστής ως «μνημόνια».
Ο βασικός στόχος της μείωσης του χρέους είναι η χρηματοδότηση της χώρας μελλοντικά από τις αγορές έτσι ώστε, σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που ανέκαθεν χρειάζονταν στην ελληνική οικονομία, να διενεργηθούν επενδύσεις, να υπάρξει ανάπτυξη, να καταπολεμηθεί η ανεργία, να αυξηθούν φυσιολογικά τα δημόσια έσοδα (από την άνοδο του ΑΕΠ) και να ξεφύγει η χώρα από την κρίση.
Όλα τα παραπάνω, όπως επίσης η δαπανηρή κοινωνική πολιτική, με την οποία έχει δεσμευθεί προεκλογικά η κυβέρνηση, δεν μπορούν και δεν είναι φυσικά σωστό να γίνουν με δανεικά των Ευρωπαίων – οπότε δεν έχει νόημα να παραμένει η Ελλάδα στον «ορό της Ευρωζώνης», εκλιπαρώντας κάθε φορά μία νέα δόση, με αντάλλαγμα μέτρα που ενισχύουν την ύφεση και καταστρέφουν την οικονομία της.
Από την άλλη πλευρά όμως, ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται η κυβέρνηση, θυμίζει κυριολεκτικά «ταύρο σε υαλοπωλείο» – αφού βρίζει δικαίους και αδίκους, κατηγορεί δημόσια τον κεντρικό τραπεζίτη για εθνική μειοδοσία υιοθετώντας το γνωστό «Ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;», διεξάγει μία μη επιστημονική εάν όχι εντελώς κωμική έρευνα του δημοσίου χρέους, με αποτέλεσμα να δηλώνει αυθαίρετα πως είναι επαχθές ή επονείδιστο, εξευτελίζει διεθνώς την Ελλάδα όσον αφορά το επίπεδο πολιτισμού της κοκ.
Αντί λοιπόν να εκμεταλλεύεται τα πλήθος επιχειρήματα που έχει στη διάθεση της για να πετύχει το στόχο της έχοντας βοηθηθεί από τις αναλύσεις πολλών Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, καθώς επίσης τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε η μετάδοση της κρίσης στην Ευρωζώνη και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα (ανάλυση), δίνει μία εντελώς διαφορετική εντύπωση – τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό της χώρας, «ξενίζοντας» τους πάντες.
Ειδικότερα, φαίνεται πως προκαλεί συνθήκες εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, σαν να θέλει μία κομμουνιστική αριστερά να ξεκινήσει από εκεί που σταμάτησε τον Αύγουστο του 1949 – έχοντας καταφέρει να καταλάβει την εξουσία με πονηριά, εκμεταλλευόμενη τις συγκυρίες που δημιούργησε η καταστροφική πολιτική των μνημονίων και παραπλανώντας τους Έλληνες: οι οποίοι δεν είναι ούτε επαναστάτες κομμουνιστές στο σύνολο τους, δεν συμπαθούν καθόλου τον κρατισμό και δεν θέλουν να αναβιώσει το σκοτεινό παρελθόν του εμφυλίου.
Περαιτέρω, η συμπεριφορά αυτή ασφαλώς ωφελεί τους δανειστές της χώρας, ειδικά τους στυγνούς αποικιοκράτες της κεντρικής Ευρώπης (άρθρο) – οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά πώς να μετατρέπουν χώρες σε προτεκτοράτα τους. Έχουν άλλωστε πάρα πολλά μέσα και όπλα στη διάθεση τους, για να επιβάλλουν τη θέληση τους – ειδικά σε κράτη που νομίζουν πως με τη «μέθοδο των Ταλιμπάν» θα μπορέσουν να εκβιάσουν τον άνευ όρων συμβιβασμό των πιστωτών τους.
Για παράδειγμα, θα είχαν τη δυνατότητα να μην υποχρεωθούν στο ρίσκο της χρεοκοπίας, καθώς επίσης της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – απλά και μόνο αποφεύγοντας να χαρακτηρίσουν τη μη πληρωμή των ληξιπρόθεσμων χρεών της χώρας ως πιστωτικό γεγονός, χωρίς να την δανείζουν.
Έτσι η κυβέρνηση θα ήταν υποχρεωμένη να πληρώνει τα έξοδα της από τα έσοδα, τα οποία θα μειώνονταν διαρκώς, έχοντας «στεγανοποιηθεί» από το παγκόσμιο σύστημα – με αποτέλεσμα να αναγκασθεί αργά ή γρήγορα να υιοθετήσει ένα παράλληλο νόμισμα για την εξόφληση των δημοσίων υπαλλήλων (εσωτερική χρεοκοπία), το οποίο στη συνέχεια θα υποτιμούταν ραγδαία, προκαλώντας τεράστιες κοινωνικές αναταραχές.
Όταν δε τα παραπάνω θα συνδεόταν με ελέγχους στη διακίνηση κεφαλαίων, με δημεύσεις καταθέσεων, με τραπεζικές επιθέσεις, με προβλήματα στα ΑΤΜ κοκ., οι αναταραχές θα μετατρέπονταν σε αιματηρές εξεγέρσεις και η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να αποδράσει «νύχτα και με ελικόπτερο» – όπως συνέβη με αυτήν της Αργεντινής το 2001.
Τότε οι δανειστές θα εγκαθιστούσαν στη θέση της κάποια δικά τους πιόνια (βρίθει η Ελλάδα από τέτοια), επιβάλλοντας πλέον δικτατορικά πολύ πιο αυστηρούς όρους – αφού θα είχαν πια το ηθικό έρεισμα, το οποίο κάνει ότι μπορεί για να τους το προσφέρει η σημερινή μας κυβέρνηση. Η χώρα δε, σοβαρά τραυματισμένη από την εμφύλια διαμάχη, θα μετατρεπόταν σε μία «εσαεί» αποικία των δανειστών – με πάμπτωχους Πολίτες και με ένα λεηλατημένο δημόσιο πλούτο.
Όσο για τις Η.Π.Α., είναι προφανές πως εάν η κυβέρνηση επιχειρήσει να αλλάξει γεωπολιτικό στρατόπεδο, όπως τουλάχιστον φαίνεται από τις συνεχείς επισκέψεις στη Ρωσία, θα μπορούσαν να διαπιστωθούν τρομοκρατικές επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας, πυρκαγιές τύπου MARFIN, μαζικές εισβολές ξένων, εξεγέρσεις παράνομων μεταναστών, γεγονότα στη Θράκη ή στο Αιγαίο κοκ. – τα οποία προφανώς θα επιδείνωναν τον εμφύλιο πόλεμο των Ελλήνων που δυστυχώς δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, παρά τον πανάρχαιο πολιτισμό τους ότι, μόνο ενωμένη μία χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα προβλήματα και τους εχθρούς της.
.
ΥΓ: Η καταληκτική ημερομηνία για τις τράπεζες είναι η 30η Ιουνίου – όπου, εάν δεν έχει υπογραφεί ένα πρόγραμμα από την κυβέρνηση, η ΕΚΤ δεν θα έχει το δικαίωμα να τις χρηματοδοτεί. Θα αδυνατούν λοιπόν να ανταπεξέλθουν με τις εκροές καταθέσεων, οπότε η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί, το αργότερο τότε, να επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους – απαγόρευση αναλήψεων πάνω από ένα ποσόν, κατασχέσεις καταθέσεων με φορολογικά προσχήματα, εμβάσματα στο εξωτερικό μόνο κατόπιν έγκρισης κοκ.
Το τρομακτικό αυτό σκηνικό, σε συνδυασμό με την κατάρρευση του χρηματιστηρίου (έχουν «καεί» κυριολεκτικά πάνω από 200 δις €), με τα 50 δις € που πλήρωσε το κράτος για τις τράπεζες και που έχουν ήδη χαθεί (κεφαλαιοποίηση), με τα κόκκινα δάνεια πάνω από το 40% των συνολικών (πλησιάζουν τα 100 δις €), με το ιδιωτικό χρέος να έχει εκτοξευθεί στα 200 δις € από 70 δις € περίπου, με την αγορά πεθαμένη, με τα ακίνητα σε ελεύθερη πτώση (έχουν χαθεί αξίες που υπερβαίνουν τα 500 δις €), με 4.000.000 ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, με τα νοσοκομεία στα όρια του χάους κοκ., είναι αδύνατον να μην εκβάλλει σε αιματηρές κοινωνικές εξεγέρσεις – οπότε κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η κατάσταση δεν μπορεί να γίνει χειρότερη, πόσο μάλλον πως η λύση είναι η ανεξέλεγκτη ρήξη, με το μαγικό ραβδί της δραχμής (άρθρο κ. Οικονόμου).
Εύχομαι και ελπίζω τα παραπάνω να προβληματίσουν την Ευρώπη, λόγω των κινδύνων να μεταφερθούν σε ολόκληρο το νότο – ενώ δεν περιμένω πια να καταλάβει η κυβέρνηση που ακριβώς οδηγεί την Ελλάδα ή τι ζημίες μπορεί να προκληθούν ακόμη.
