Σημείωση
Υπενθυμίζουμε πως η παραγωγικότητα των εργαζομένων και η «εξ αυτής αύξηση» της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, λόγω της οποίας (δήθεν) παραμένουν χαμηλές οι αμοιβές, δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους μισθούς – αλλά, μεταξύ άλλων, από τα εξής:
.
(1) Από τη διενέργεια επενδύσεων, οι οποίες πολλαπλασιάζουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων. Για παράδειγμα, ένας γεωργός με ένα τρακτέρ, αυξάνει σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα της εργασίας του.
(2) Από τη μείωση των φόρων οι οποίοι, αφενός μεν επιβαρύνουν δυσανάλογα τις τιμές των προϊόντων (ΦΠΑ), αφετέρου περιορίζουν τα κέρδη των επιχειρήσεων – με αποτέλεσμα τυχόν επιβάρυνση τους με αύξηση των μισθών, να τις οδηγεί στη χρεοκοπία.
(3) Από τη γραφειοκρατία, η οποία αυξάνει το κόστος των επιχειρήσεων, φυσικά εις βάρος των μισθών των εργαζομένων, καθώς επίσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. Για παράδειγμα, εάν ένα λογιστήριο μία ελληνικής εταιρείας χρειάζεται πέντε άτομα για να λειτουργήσει όπως απαιτείται από την απίστευτη γραφειοκρατία, ένα λογιστήριο μίας αντιστοίχου μεγέθους βρετανικής εταιρείας, χρειάζεται μόλις ένα άτομο.
(4) Από τη διαφθορά, με την έννοια του χρηματισμού ορισμένων δημοσίων λειτουργών για την έγκριση επιχειρηματικών σχεδίων, για τη μη επιβολή των ως συνήθως παράλογων προστίμων κοκ. Με τον τρόπο αυτό αυξάνεται ξανά το κόστος των επιχειρήσεων, καθώς επίσης των προϊόντων που παράγουν, εις βάρος των εργαζομένων και των καταναλωτών.
(5) Από τους υπερβολικούς τόκους, με τους οποίους επιβαρύνονταν ανέκαθεν οι ελληνικές επιχειρήσεις, συγκριτικά με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές – με το κόστος ξανά να οδηγεί στη μείωση των μισθών, καθώς επίσης στην αύξηση των τιμών, για να εξισορροπηθούν τα κέρδη των εταιριών.
(6) Από τις πιστώσεις, οι οποίες είναι κατά πολύ μεγαλύτερες σε χρονική διάρκεια, από τις υπόλοιπες χώρες – κοστίζοντας φυσικά τόκους, με τα ίδια ως άνω αποτελέσματα για τους εργαζομένους και τις τιμές.
(7) Από το χρόνο που χρειάζεται για την απονομή Δικαίου, ο οποίος αυξάνει τις ζημίες των επιχειρήσεων, λόγω αδυναμίας είσπραξης των οφειλών τους από τους πελάτες τους κοκ.
(8) Από την απαξίωση του χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να αδυνατούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους ή να αναζητήσουν άλλους τρόπους χρηματοδότησης (έκδοση εταιρικών ομολόγων).
(9) Από τα χρήματα που ενώ δίνονται στην Ελλάδα από την Ευρώπη, για να διατεθούν στις επιχειρήσεις, δεν καταλήγουν σχεδόν ποτέ σε αυτές, για διάφορους λόγους.
.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πάρα πολλές άλλες αδυναμίες του «συστήματος» (ειδικά για το δυσανάλογα αυξημένο «κόστος ζωής» που προκαλείται από τα παραπάνω) οι οποίες, εάν δεν διορθωθούν, δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις, οι οποίες απαιτούνται για την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων – της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, της μεθοδικής καταπολέμησης της ανεργίας και της ανόδου των μισθών.
Εάν όμως δεν αυξηθούν άμεσα οι μισθοί, δεν πρόκειται να αποφύγουμε την ολοκληρωτική κατάρρευση της Ελλάδας – η οποία θα συμβεί νομοτελειακά, ανεξάρτητα από το κόμμα που θα βρίσκεται τότε στην εξουσία, εισπράττοντας τα αποτελέσματα της.
Δυστυχώς η χώρα μας, μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια στο ΔΝΤ, φαίνεται να παίρνει το δρόμο της Αργεντινής. Με πολύ πιο δύσκολες όμως συνθήκες, ειδικά μετά την υπογραφή του PSI. Ευχόμαστε και ελπίζουμε φυσικά να κάνουμε λάθος, καθώς επίσης να διαψευσθούμε παταγωδώς – αφού πρόκειται για μία τιμωρία που δεν θα επιθυμούσαμε να επιβληθεί ούτε στο χειρότερο μας εχθρό
.
.
