Τι θα σήμαινε για την Ελλάδα η καθυστέρηση της πληρωμής μιας δόσης του ΔΝΤ, ειδικά για το EFSF, η αποπληρωμή του οποίου ξεκινάει το 2023, καθώς επίσης της ΕΚΤ, των διακρατικών δανείων και των ομολόγων αγγλικού δικαίου – η δυνατότητα διαγραφής χρέους
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς στο εάν η καταστροφή του παραγωγικού ιστού της Ελλάδας οφείλεται στον τουρισμό – μέσω του οποίου αυξήθηκαν κατακόρυφα οι αξίες της γης, ενώ δόθηκε στους Έλληνες η δυνατότητα να κερδίζουν εύκολα χρήματα, εργαζόμενοι μόνο έξι μήνες το χρόνο και εγκαταλείποντας τις άλλες τους δραστηριότητες.
Με την έννοια βέβαια πως, όλες εκείνες οι χώρες που διαθέτουν φυσικό πλούτο, όπως οι παραγωγοί πετρελαίου, αδυνατούν να αναπτυχθούν σε άλλους τομείς (Αραβία κοκ.) – με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε σε «οικονομίες Potemkin», όπως στο παράδειγμα της Ρωσίας.
Εκτός αυτού, ίσως να οφείλεται επίσης στα πακέτα βοήθειας της ΕΕ (αγροτικές επιδοτήσεις κοκ.), με τα οποία έμαθαν αρκετοί να μην κουράζονται έχοντας εξασφαλισμένα εισοδήματα, στην πολιτική της ηγεσία, σε κάτι άλλο ή σε όλα μαζί.
Βέβαιο είναι πάντως πως, αφού η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΕ, το δημόσιο χρέος της ξεπέρασε πολύ γρήγορα το ανώτατο όριο του 90% ως προς το ΑΕΠ (γράφημα, 1994), δημιουργώντας της έκτοτε ένα συνεχές πρόβλημα – ενώ πιθανότατα η απόφαση εισόδου της στη νομισματική ένωση, είχε ως βασική αιτιολογία την αδυναμία της να εξυπηρετεί τους τόκους του χρέους της, με επιτόκια που κάποιες φορές έφταναν ακόμη και στο 20%.
.
.
Σε κάθε περίπτωση, ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης της μετά την είσοδο στην Ευρωζώνη ήταν πολύ υψηλός, ξεπερνώντας κατά πολύ ακόμη και τη Γερμανία, λειτούργησε αντιστρόφως ανάλογα στην ανταγωνιστικότητα της – η κατάρρευση της οποίας αποτελεί το σημαντικότερο σημερινό της πρόβλημα (ανάλυση), το οποίο θεωρητικά θα μπορούσε να επιλυθεί μόνο με την επιστροφή της στη δραχμή.
Βέβαια, μία τέτοιου είδους δραστική θεραπεία θα οδηγούσε στο θάνατο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού – μέσα από την εξαθλίωση που θα προκαλούσε η πληθωριστική μείωση των μισθών, των συντάξεων, καθώς επίσης των λοιπών εισοδημάτων.
Επομένως, δεν μπορεί να «συστηθεί» με υπευθυνότητα στους Έλληνες σήμερα – ούτε φυσικά η ακόμη πιο επώδυνη υιοθέτηση ενός παράλληλου νομίσματος, μέσω της οποίας θα καταστρεφόταν όλοι όσοι θα αποκτούσαν υποχρεωτικά τα εισοδήματα τους σε αυτό (δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι κοκ.).
Από την άλλη πλευρά ελάχιστοι δυστυχώς συνειδητοποιούν ότι, δεν χάθηκαν μόνο χρήματα από την επιβολή των μνημονίων (ανάλυση) αλλά, κυρίως, από την πτώση των τιμών που προκάλεσε η εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα – με την ακίνητη περιουσία να έχει χάσει πάνω από το 50% της τιμής της (άνω των 500 δις €), με τη χρηματιστηριακή αξία των επιχειρήσεων στο ναδίρ (απώλειες της τάξης των 200 δις €), με τη χρεοκοπία χιλιάδων επιχειρήσεων κοκ.
Έναντι των δανείων λοιπόν, ύψους περίπου 240 δις € που δόθηκαν στη χώρα, το 90% των οποίων οδηγήθηκε στην εξυπηρέτηση των παλαιότερων οφειλών της, χάθηκαν σχεδόν τα τετραπλάσια ποσά – τα οποία συνεχίζουν να αυξάνονται.
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, το μεγάλο πρόβλημα σήμερα της Ελλάδας είναι η αδυναμία της να εξυπηρετήσει τα τοκοχρεολύσια, με την ώρα της κρίσης να πλησιάζει επικίνδυνα – συνδεόμενη εν πρώτοις με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το ΔΝΤ και στη συνέχεια με αυτές της ΕΚΤ του Ιουλίου, καθώς επίσης του Αυγούστου (γράφημα έως το 2024 για το ΔΝΤ).
.
.
Στα πλαίσια αυτά, εάν δεν υπάρξει συμφωνία με την Τρόικα, η οποία είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί για διάφορους λόγους (άρθρο), ενώ η κυβέρνηση έχει δίκιο όσον αφορά τουλάχιστον το ότι, δεν πρέπει να υπογράψει οτιδήποτε της δοθεί, η απορία των περισσοτέρων έχει σχέση με το τι θα μπορούσε να συμβεί. Εν προκειμένω αυτά τα εξής:
.
Το ΔΝΤ
Η επόμενη δόση για το ΔΝΤ λήγει στις 5 Ιουνίου – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τα 650 εκ. € των αποθεματικών του ΔΝΤ, με τα οποία πληρώθηκε η δόση της 12ης Μαΐου των 750 εκ. € και οφείλουν να επιστραφούν εντός ενός μήνα. Το ύψος της δόσης της 5ης Ιουνίου είναι 300 εκ. €, με την κυβέρνηση να δηλώνει αδυναμία να ανταπεξέλθει – οπότε, με κάθε δόση που δεν θα εξοφλείται, θα συνέβαιναν τα εξής:
(α) Άμεσα: Το ΔΝΤ θα προειδοποιήσει επίσημα την Ελλάδα για την πληρωμή της – ενώ μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο, η χώρα αφενός μεν δεν θα μπορεί να λάβει άλλα χρήματα από το Ταμείο, αφετέρου δεν θα επιτρέπεται να καταθέσει ανάλογο αίτημα.
(β) Δύο εβδομάδες αργότερα: Το ΔΝΤ θα καταστήσει ξανά σαφές στον αρμόδιο «τοπικό διοικητή του ΔΝΤ», ο οποίος είναι σήμερα ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση.
(γ) Ένα μήνα αργότερα: Η διευθύντρια του ΔΝΤ θα ενημερώσει επίσημα το ΔΣ του ταμείου, όσον αφορά την καθυστέρηση της πληρωμής της Ελλάδας.
(δ) Δύο μήνες αργότερα: Η κυρία Lagarde θα παραδώσει στο ΔΣ του ΔΝΤ μία επίσημη καταγγελία, η οποία θα αφορά την ανεξόφλητη δόση.
(ε) Τρείς μήνες αργότερα: Το ΔΝΤ θα δημοσιεύσει μία τυπική δήλωση – εντός της οποίας θα αναφέρεται πως η Ελλάδα αποκόπτεται από κάθε βοήθεια εκ μέρους του, καθώς επίσης από τα χρήματα που έχουν ήδη εγκριθεί, έως ότου εξοφλήσει τις οφειλές της.
(στ) Μετά από 18 μήνες: Αφαίρεση των δικαιωμάτων ψήφου της χώρας στο Ταμείο, ενώ μετά από 24 μήνες θα ξεκινούσε η διαδικασία της παύσης της συμμετοχής της στο ΔΝΤ, με το κλείσιμο της οποίας δεν θα είναι πλέον μέλος.
Όπως όλα δείχνουν, δεν θα αποτελεί ένα «πιστωτικό γεγονός», αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει την αναγνώριση της χρεοκοπίας της χώρας μας από την ISDA (International Swaps and Derivatives Association) – η οποία ενεργοποιεί τα CDS, με τα οποία έχουν ασφαλιστεί τα ελληνικά ομόλογα.
