Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν του, η Ελλάδα όμως μπορεί να αλλάξει το μέλλον της, ειδικά αφού υπάρχουν προοπτικές, εξασφαλίζοντας εν πρώτοις την πολιτική σταθερότητα και διασφαλίζοντας την κοινωνική συνοχή – η ευκαιρία των εξαγωγών
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Το ευρώ είναι ένα «νόμισμα συνάλλαγμα», το δεύτερο μεγαλύτερο παγκόσμιο αποθεματικό στον πλανήτη – με την έννοια πως αγοράζει κανείς ότι θέλει, χωρίς να πρέπει προηγουμένως να εξασφαλίσει δολάρια ή άλλα διεθνή «μέσα πληρωμών».
Αποτελεί δε ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της Ελλάδας, το οποίο πληρώθηκε ήδη πανάκριβα, με τη σημερινή κρίση – οπότε δεν είναι λογικό να το διακινδυνεύσει κανείς, πόσο μάλλον να το χάσει, επειδή μία και μόνο χώρα, η Γερμανία, δημιουργεί προβλήματα”.
.
Ανάλυση
Σύμφωνα με την ανάλυση μας «Το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων», τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα είχαν ως αποτέλεσμα, ειδικά το 2013, την αύξηση των εσόδων κατά 3,2 δις €, καθώς επίσης τη μείωση των δαπανών κατά 7,2 δις € (πίνακας Ι της ανάλυσης, σε τιμές του 2010) – οπότε ένα συνολικό αποτέλεσμα 10,4 δις €.
Ως ποσοστά επί του ΑΕΠ του 2009 ήταν 1,3% και 3%, συνολικά δηλαδή 4,3% (πίνακας ΙΙ), ενώ μείωσαν το ΑΕΠ κατά 0,4 δις € (0,1%) και 14,5 δις € (6,1%) το εκάστοτε – επομένως κατά 14,9 δις € ή 6,2% επί του ΑΕΠ του 2009.
Με απλά λόγια, το 2013 λήφθηκαν μέτρα λιτότητας ύψους 10,4 δις €, προκαλώντας μείωση του ΑΕΠ κατά 14,9 δις € – οπότε για κάθε 1 € λιτότητα περιοριζόταν το ΑΕΠ κατά 1,43 €. Το συγκεκριμένο έτος βέβαια δόθηκε μεγαλύτερη σημασία στη μείωση των δαπανών, πολύ λιγότερο στην αύξηση των εσόδων (φόροι) – ενώ σήμερα, όπου με βάση το Μνημόνιο Νούμερο ΙΙΙ θα υιοθετηθούν νέα μέτρα λιτότητας, η κυβέρνηση επέλεξε το αντίθετο.
Εάν υποθέσουμε τώρα ότι, τα μέτρα θα είναι της τάξης του 2013 (10,4 δις €), έχουμε την άποψη ότι ο συντελεστής θα αυξηθεί με το νέο μείγμα, εάν βέβαια προκύψουν τα ίδια αποτελέσματα – θα είναι δηλαδή μεγαλύτερος από το 1,43 επειδή έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων, σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν ξεπεραστεί τα ανώτατα όρια (ΦΠΑ), ενώ οι επιχειρήσεις, καθώς επίσης οι Πολίτες, δεν θα επιδείξουν την ίδια ανεκτικότητα με το παρελθόν, έχοντας πλέον απογοητευθεί εντελώς.
Περαιτέρω, η αύξηση του συντελεστή θα σήμαινε πως ο περιορισμός του ΑΕΠ θα ήταν μεγαλύτερος, πλησιάζοντας ενδεχομένως τις εφιαλτικές προβλέψεις των ξένων (άρθρο) – με αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, σε μη ελεγχόμενα επίπεδα (άνω του 220%).
Με δεδομένο λοιπόν τον τεράστιο κίνδυνο, καθώς επίσης τον οδυνηρό συμβιβασμό της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον οποίο είναι υποχρεωμένη πλέον να εφαρμόσει αυτά που υπέγραψε, είτε τα επιδοκιμάζει, είτε όχι, έχοντας ταυτόχρονα θετικά αποτελέσματα (διαφορετικά η Ελλάδα θα αναγκασθεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, εκούσια ή ακούσια), θα πρέπει να βρεθούν άμεσα ισοδύναμα μέτρα – έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του ΑΕΠ, τα ελλείμματα που θα προκαλούσε, καθώς επίσης η εκτόξευση του χρέους.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να γνωρίζουμε πως η Γερμανία δεν απαιτεί μόνο την πιστή τήρηση των υπογραφέντων αλλά, συνήθως, την υπέρβαση τους – οπότε ένα μεγαλύτερο ποσόν εξοικονόμησης από τα υποθετικά 10 δις €, χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στο γκρεμό και στο χάος. Μία «βασιλικότερη του Βασιλιά» δηλαδή εφαρμογή τους, χωρίς την οποία δεν πρόκειται να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της στην Ελλάδα – η οποία δυστυχώς έχει χαθεί, ενώ την έχει προκαλέσει η καγκελάριος σε κάποιο βαθμό, σκόπιμα, με στόχο τη διατήρηση των συμμαχιών της στην Ευρωζώνη (άρθρο).
Δυστυχώς συνέβαλλε σημαντικά και ο Έλληνας πρωθυπουργός με το δημοψήφισμα, καθώς επίσης ο πρώην υπουργός οικονομικών με τις συνεχείς παγίδες του, οι οποίες μποϋκοτάρισαν ή απλά καθυστέρησαν μία «ομαλή» συμφωνία – ενώ οι όροι επιδεινώθηκαν από την προβληματική διακυβέρνηση της χώρας το τελευταίο εξάμηνο, όπου όλοι σχεδόν οι οικονομικοί δείκτες ακολούθησαν καθοδική πορεία.
.
Η επόμενη ημέρα
Συνεχίζοντας, δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε πλέον με το παρελθόν, αναζητώντας ενόχους ή σφάλματα, εκτός ίσως από το να διδαχθούμε, μη επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη – αφού ότι συνέβη δεν αλλάζει, ενώ από τις σημερινές μας ενέργειες θα εξαρτηθεί πια το μέλλον της χώρας μας.
Στα πλαίσια αυτά πρέπει να δραστηριοποιηθούμε με γρήγορο ρυθμό, έτσι ώστε να προλάβουμε τα δυσμενή επακόλουθα των νέων μέτρων στην οικονομία μας – να προηγηθούν δηλαδή τα όποια «ισοδύναμα μέτρα», τα οποία θα εξισορροπήσουν τις ζημίες.
Σε κάθε περίπτωση, το ΑΕΠ δεν πρέπει να καταρρεύσει, η χώρα δεν πρέπει να βυθιστεί στην ύφεση, η ανεργία δεν πρέπει να ακολουθήσει ανοδική πορεία, ενώ πρέπει να βρεθεί τρόπος να αυξηθούν η ζήτηση και οι επενδύσεις – οπότε να μην επαληθευτούν οι δυσοίωνες προβλέψεις για την οικονομία μας.
Πριν από κάθε τι άλλο βέβαια είναι υποχρεωτικό να υπάρξει πολιτική σταθερότητα, με κάθε τρόπο, αφού αποτελεί το θεμέλιο λίθο της όποιας προσπάθειας αποφυγής του χάους – ενώ φυσικά δεν κοστίζει, ούτε απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες από τα κόμματα που καθορίζουν την τύχη της πατρίδας μας.
Η πολιτική αυτή σταθερότητα, σε συνδυασμό με την άμεση καταπολέμηση ορισμένων «παθογενειών» του συστήματος (ορθολογικό, δίκαιο φορολογικό και επιχειρηματικό πλαίσιο, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, λειτουργικότητα των Θεσμών), θα μπορούσε να προσελκύσει άμεσα επενδύσεις, εν πρώτοις εκ μέρους των ίδιων των Ελλήνων – αφού όσο δεν επενδύουν οι Έλληνες, μη εμπιστευόμενοι τη χώρα τους, δεν πρόκειται να το κάνει κανένας ξένος (με εξαίρεση τους κερδοσκόπους).
Μία επόμενη ενέργεια, η οποία επίσης δεν απαιτεί μεγάλες ικανότητες από την κυβέρνηση, είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα – έτσι ώστε να επιστρέψουν οι καταθέσεις που παραμένουν νεκρές στις θυρίδες ή στα σπίτια των Ελλήνων, οπότε να μην χρεοκοπήσει καμία τράπεζα. Εάν δε επαναπατριζόταν ορισμένα μόνο από τα κεφάλαια που εύλογα διέφυγαν στο εξωτερικό, τότε θα είχαν ήδη τοποθετηθεί τα θεμέλια για την «επανεκκίνηση» της χώρας μας.
Το τρίτο ισοδύναμο μέτρο, το οποίο επίσης εξαρτάται από εμάς, είναι η παροχή κινήτρων για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, ειδικά στους τομείς της πρωτογενούς παραγωγής, των εξαγωγών και της τεχνολογίας – όπως η μη φορολόγηση τους για τα πρώτα πέντε χρόνια, η μη υποχρεωτική υπαγωγή των ιδιοκτητών τους στον ΟΑΕΕ για ένα ανάλογο χρονικό διάστημα κοκ.
Ειδικά για ορισμένους κλάδους, η Ελλάδα θα μπορούσε να ζητήσει να της επιτραπεί η επιβολή δασμών σε εισαγόμενα ανταγωνιστικά προϊόντα, έτσι ώστε να προστατευθούν οι νέες επιχειρήσεις, έως ότου «ανδρωθούν» – κάτι που θεωρείται ως το μοναδικό αντίδοτο στους ελέγχους κεφαλαίων, οι οποίοι επίσης δεν επιτρέπονται εντός της ΕΕ, όπως και οι δασμοί.
Αφού όμως επιτράπηκαν οι έλεγχοι κεφαλαίων, όπως και οι παρανομίες της ΕΚΤ (ανάλυση), τότε δεν υπάρχει λόγος να μη μας εγκριθούν και οι δασμοί – πόσο μάλλον αφού δεν θα βοηθούσαν μόνο στην αναβίωση του παραγωγικού μας ιστού αλλά, επίσης, θα αύξαναν επί πλέον τα έσοδα του δημοσίου.
.
Οι εξαγωγές
Ο τουρισμός, ειδικά ο πολυτελής, καθώς επίσης η ναυτιλία, αποτελούν την αιχμή του δόρατος των εξαγωγών μας, παρά το ότι δεν αποτυπώνονται σωστά στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (άρθρο) – είναι όμως εντάσεως κεφαλαίου, κυκλικοί τομείς, παρουσιάζουν περιοδικά ανόδους και καθόδους δηλαδή, ενώ η ναυτιλία αντιμετωπίζει μετά το 2008 μεγάλα προβλήματα, τα οποία πιθανότατα θα συνεχιστούν, αφού προβλέπεται παγκόσμια ύφεση.
Περαιτέρω, αυτό που χρειάζεται η χώρα μας για να αναπτυχθεί, ως το μεγαλύτερο ισοδύναμο μέτρο που θα εμπόδιζε τη νομοτελειακή κατάρρευση του ΑΕΠ λόγω του τρίτου μνημονίου, είναι η αύξηση των εξαγωγών – σε συνδυασμό με τη μείωση των εισαγωγών, η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί αφενός μεν με την επιβολή δασμών σε ορισμένα ξένα προϊόντα, αφετέρου με την προτίμηση των ελληνικών προϊόντων από τους Έλληνες καταναλωτές.
Το ύψος των εξαγωγών μας είναι τόσο μικρό, ώστε η αύξηση τους να μην απαιτεί «Ηράκλειες προσπάθειες» ή την υιοθέτηση της πληθωριστικής δραχμής – αφού, κατά μέσον όρο, οι εξαγωγές μας από το 1995 έως το 2012 ήταν της τάξης του 22% του ΑΕΠ. Χώρες αναλόγου μεγέθους, όπως η Ιρλανδία ή η Τσεχία, έχουν εξαγωγές αρκετά άνω του 50% του ΑΕΠ τους – ενώ η Ελβετία 73% (γράφημα).
.
.
Όπως συμπεραίνεται από το γράφημα δεξιά της Ελλάδας, λιγότερες εξαγωγές ως προς το ΑΕΠ τους έχουν μόνο οι χώρες με μεγάλη εσωτερική αγορά – όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία και οι Η.Π.Α. Οι σημαντικότεροι εμπορικοί εταίροι της χώρας μας δε είναι οι Ευρωπαίοι – όπου εξάγαμε το 2013 προϊόντα και υπηρεσίες αξίας 13 δις € (7,2% ενός ΑΕΠ 181,1 δις €), εισάγοντας όμως 22 δις €.
Περαιτέρω, εάν οι εξαγωγές μας αυξάνονταν μόλις κατά 10%, με σταθερές τις εισαγωγές, το ΑΕΠ μας θα εμφάνιζε άνοδο της τάξης του 2-3%, οπότε θα εξισορροπούταν εξ ολοκλήρου η ύφεση που θα προκαλέσουν τα νέα μέτρα – αν και σε άλλες χώρες, όπως η Ελβετία, το 10% θα προκαλούσε μία διπλάσια αύξηση του ΑΕΠ, λόγω του είδους των εξαγομένων προϊόντων (υψηλής προστιθεμένης αξίας).
