Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί στην κρίση, έχοντας ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό χρέος, καθώς επίσης μία αδύναμη παραγωγική βιομηχανία, λόγω του πλούτου της σε πρώτες ύλες – οπότε πρέπει να αλλάξει άμεσα το οικονομικό της μοντέλο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Ως οικονομίες «Potemkin» χαρακτηρίζονται εκείνες οι χώρες οι οποίες, λόγω του πλούτου τους σε ορισμένους τομείς, παραμελούν όλους τους υπόλοιπους – με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσεται η παραγωγική τους βιομηχανία, καθώς επίσης να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους συγκεκριμένους κλάδους και τις εισαγωγές προϊόντων. Όταν λοιπόν συμβεί κάτι σε αυτούς τους κεντρικούς τους εξαγωγικούς τομείς, τότε βυθίζονται σε μεγάλες κρίσεις – αδυνατώντας να επιβιώσουν.
Τέτοιου είδους οικονομίες είναι αυτές των, πλούσιων σε πρώτες ύλες ή/και ενεργειακά κοιτάσματα, χωρών, όπως η Ρωσία, τα Αραβικά κράτη, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Χιλή κοκ. – οι οποίες, εξάγοντας το φυσικό τους πλούτο, παραμελούν τους υπόλοιπου κλάδους. Επίσης όμως άλλες, όπως οι Η.Π.Α. και η Βρετανία, ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ των οποίων προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό κλάδο – με αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς η βιομηχανική τους παραγωγή, «μεταναστεύοντας» στην Κίνα και αλλού.
Παραδόξως μία τέτοια χώρα είναι και η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας έχει στηριχθεί στον τουρισμό και στη ναυτιλία – εις βάρος της παραγωγικής της βιομηχανίας. Ως εκ τούτου, όταν η ναυτιλία βυθίστηκε στην κρίση το 2008, η χώρα αντιμετώπισε προβλήματα – παρά το ότι ο τζίρος της ναυτιλίας, ο οποίος υπερβαίνει σημαντικά τα 60 δις € ετησίως, δεν απεικονίζεται σχεδόν καθόλου στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στο ΑΕΠ, όπως επίσης ο τζίρος του τουρισμού (άρθρο).
Ο τουρισμός δε στην Ελλάδα, ο οποίος έχει αναπτυχθεί σημαντικά μετά το 1980, ενώ από το 2000 ο πολυτελής τουρισμός ανέλαβε τη σκυτάλη, είχε σαν αποτέλεσμα να παραμεληθούν οι άλλοι τομείς, όπως η γεωργία και η μεταποιητική βιομηχανία – εύλογα σε πολλές περιπτώσεις, αφού το κόστος της γης εκτοξεύθηκε στα ύψη, πολλοί ιδιοκτήτες οικοπέδων σε τουριστικές περιοχές και όχι μόνο έγιναν πλούσιοι σε χρόνο μηδέν, χωρίς να κάνουν οι ίδιοι τίποτα, ενώ οι μισθοί υπερέβησαν την παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Σε συνδυασμό τώρα με τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των οποίων οδηγήθηκε σε μία συνεχή μείωση της παραγωγής της η γεωργία, οπότε ο μεταποιητικός τομέας που τη συνοδεύει, η καταστροφή ολοκληρώθηκε. Κρίνοντας δε από τις γεωργικές εκτάσεις της άγονης Γερμανίας, οι οποίες γίνονται συνεχώς περισσότερες και καλύτερες, κατανοεί κανείς πως η Ελλάδα έπεσε σε μία καλοστημένη παγίδα – επιλέγοντας τον εύκολο δρόμο των επιδοτήσεων” (ΒΒ).
.
Άρθρο
Ο ρυθμός ανάπτυξης μίας χώρας, ειδικά όταν πρόκειται για μία αναπτυσσόμενη, στην οποία συνηθίζονται οι «παρατυπίες» στις στατιστικές, όπως συμβαίνει με την Κίνα, δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικός για την οικονομία της – με αποτέλεσμα να αναζητάει κανείς άλλους τρόπους, έτσι ώστε να εξάγει ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Για παράδειγμα η Γκάνα, μία από τις πιο σταθερές πολιτικά και λιγότερο διεφθαρμένες αφρικανικές χώρες, αναπτύσσεται με ρυθμό 7,6%, η Ρουάντα με 7,8%, το Ιράκ με 8,2%, η Μοζαμβίκη επίσης με 8,2%, το Μπουτάν με 8,5%, η Λιβύη με 12,2%, το Μακάο με 13,5%, και η Μογγολία με 18,1% – ενώ η Κίνα ανακοίνωσε στο δεύτερο τρίμηνο μία πτώση στο 7%, ένα επίπεδο που παραμένει όμως ακόμη πολύ υψηλό.
Στα πλαίσια αυτά, τα συμπεράσματα σχετικά με την Κίνα αναζητούνται από τις χώρες εκείνες, οι οικονομίες των οποίων στηρίζονται στην ανάπτυξη της – όπως είναι η Αυστραλία η οποία, ενώ οι Η.Π.Α. και η Ευρώπη ήταν βυθισμένες στην κρίση, παρουσίαζε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, όσον αφορά ένα βιομηχανικό κράτος.
Ειδικότερα, η κατάσταση μίας οικονομίας φαίνεται από το νόμισμα της, όπου το δολάριο της Αυστραλίας ανατιμούταν τα τελευταία χρόνια ασταμάτητα, έχοντας φτάσει πριν από ένα έτος στο 1:1,16 σε σχέση με το ευρώ – με αποτέλεσμα πολλοί επενδυτές να τοποθετούν σε αυτό τα χρήματα τους, για να είναι περισσότερο ασφαλή.
Η αιτία των συνεχών ανατιμήσεων ήταν η εγχώρια βιομηχανία πρώτων υλών, η οποία επωφελούταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη της Κίνας – εξάγοντας σιδηρομεταλλεύματα, λιγνίτη και ουράνιο σε συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες και τιμές, με αποτέλεσμα να εισρέουν διαρκώς κεφάλαια στη χώρα.
Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προσαρμόζει όλο και περισσότερο η Αυστραλία το οικονομικό της μοντέλο στην εξαγωγή πρώτων υλών – με το μερίδιο των εξαγωγών τους ως προς τις συνολικές να τετραπλασιάζεται, μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν λοιπόν δημιουργήθηκαν τα πρώτα προβλήματα, λόγω της μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης της Κίνας, τον οποίο είναι καλύτερα να υπολογίζει κανείς από το ύψος των εισαγωγών της για να αποφεύγει την παγίδα των στατιστικών παραποιήσεων, η χώρα βρέθηκε σε δύσκολη θέση.
Κατά τη διάρκεια τώρα της ανάπτυξης της Αυστραλίας μέσω των εξαγωγών πρώτων υλών, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα την άνοδο της ισοτιμίας του νομίσματος, η λοιπή παραγωγική βιομηχανία της ουσιαστικά καταστράφηκε – αφού οι εισαγωγές γίνονταν συνεχώς φθηνότερες, ενώ οι εξαγωγές ακριβότερες.
Η κατάσταση δε επιδεινώθηκε από τις συνεχείς εισροές δυτικών κεφαλαίων, λόγω των μηδενικών επιτοκίων των Η.Π.Α., καθώς επίσης των πολύ υψηλότερων της Αυστραλίας – οι οποίες αύξησαν ακόμη περισσότερο την ισοτιμία του αυστραλιανού δολαρίου.
.
Ανάγκη αλλαγής του οικονομικού μοντέλου
Η συνέχιση της μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης της Κίνας, η κυβέρνηση της οποίας το επιδιώκει πλέον, με στόχο να ενισχύσει την εσωτερική κατανάλωση, αποτελεί μία μεγάλη απειλή για την Αυστραλία – η οποία θα πρέπει να αλλάξει το οικονομικό της μοντέλο, για να μπορέσει να διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο των Πολιτών της. Κάτι τέτοιο απαιτεί όμως χρόνο και δεν είναι καθόλου εύκολο – ενώ, σύμφωνα με την S&P, εάν ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας μειωθεί κάτω από το 5%, τότε η Αυστραλία θα βυθιστεί στην ύφεση, διακινδυνεύοντας την αξιολόγηση ΑΑΑ.
