Το 2010 η ΕΚΤ υποχρέωσε τους Ιρλανδούς να αναλάβουν τα χρέη των τραπεζών τους απέναντι στις γερμανικές – το 2013 δολοφόνησε την Κύπρο, ενώ πρόσφατα επιτέθηκε στην Ελλάδα, διακόπτοντας παράνομα τον ELA και κλείνοντας τις τράπεζες της
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων
.
“Αυτό που μας στενοχωρεί ιδιαίτερα δεν είναι τόσο η συμπεριφορά των Γερμανών, οι οποίοι αναμφίβολα έχουν τοποθετήσει τους δικούς τους ανθρώπους σε όλους τους σημαντικούς ευρωπαϊκούς μηχανισμούς για να εξυπηρετούν τις ηγετικές φιλοδοξίες, καθώς επίσης τα εθνικά συμφέροντα τους, αλλά, κυρίως, η συμπεριφορά ορισμένων Ελλήνων – οι οποίοι δικαιολογούν νομοτελειακά και θεοποιούν όλους τους ξένους, ενώ κατηγορούν όλους όσους Έλληνες τολμήσουν να τοποθετηθούν υπέρ της πατρίδας τους.
Χωρίς να ισχυριζόμαστε λοιπόν πως η Ελλάδα δεν έχει μεγάλες ευθύνες για τα προβλήματα της, δεν είναι η μοναδική ένοχος στον πλανήτη – ενώ η αντιμετώπιση της εκ μέρους των εταίρων της είναι το λιγότερο άθλια. Οφείλουμε επομένως κάποια στιγμή να την υπερασπίσουμε, από όποια θέση μπορεί κανείς – σταματώντας την εξτρεμιστική αυτοκριτική στα λόγια, η οποία ποτέ δεν συνοδεύεται από ανιδιοτελείς ή άλλες πράξεις, ενώ δεν ωφελεί κανέναν Έλληνα”.
.
Ανάλυση
Κατηγορούν συνεχώς τις κυβερνήσεις μας για αναξιοπιστία – χειραγωγώντας ακόμη και εμάς τους ίδιους, οι οποίοι κατανοούμε πως εάν υποχρεωθεί κάποιος να υπογράψει μία συμφωνία «με το πιστόλι στον κρόταφο», η οποία είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτο να τηρηθεί (όπως τα περιοριστικά μνημόνια σε εποχές αποπληθωρισμού ή οι μεταρρυθμίσεις σε περιόδους ύφεσης), δεν είναι δυνατόν να την τηρήσει.
Καταδικάζεται επομένως «de facto» ως αναξιόπιστος κανείς, ακόμη και αν οι συνομιλητές του δεν τηρούν εμφανέστατα τις υποσχέσεις τους – όπως η Ευρωζώνη το 2012, όπου δεσμεύθηκε για διαγραφή του χρέους, εάν η τότε κυβέρνηση μας επιτύγχανε πλεονάσματα, χωρίς όμως να το τηρήσει. Δυστυχώς, κανένας δεν το τόνισε, παρά το ότι κυριολεκτικά «τραβήχτηκε το χαλί» κάτω από τα πόδια του πρωθυπουργού – με αποτέλεσμα να ανέλθει στην εξουσία μία εντελώς άπειρη κυβέρνηση, την οποία ουσιαστικά δεν επέλεξαν οι Έλληνες αλλά έμμεσα η Τρόικα, μέσω της αναξιόπιστης, εγκληματικής συμπεριφοράς της.
Η ανάλυση μας τώρα επικεντρώνεται στο εάν η ΕΚΤ, η οποία είναι η πραγματική κεντρική τράπεζα rης Ελλάδας, απόλυτα υπεύθυνη για την παροχή ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε περιόδους τραπεζικών επιθέσεων, ενήργησε νόμιμα σταματώντας τον εφοδιασμό των ελληνικών τραπεζών με μετρητά χρήματα – όπου, στην αντίθετη περίπτωση, θα είχε κάθε δικαίωμα να τη χαρακτηρίσει κανείς ως αναξιόπιστη.
Έχοντας ήδη αναφερθεί στο θέμα (άρθρο), θεωρώντας πως η ΕΚΤ συμπεριφέρθηκε με πολιτικά κριτήρια συμμετέχοντας στον εκβιασμό της Ελλάδας, μη σεβόμενη το ρόλο της οπότε είναι αναξιόπιστη, νομίζουμε πως ωφελεί η άποψη ενός Γερμανού συναδέλφου μας (M. Hellwig), με βάση ένα πρόσφατο κείμενο του. Ειδικότερα τα εξής:
Το 2010 η ΕΚΤ εκβίασε τους Ιρλανδούς φορολογουμένους (άρθρο μας), υποχρεώνοντας τους να αναλάβουν τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών τους απέναντι στις γερμανικές. Ο τρόπος, με την οποίο άσκησε τον επαίσχυντο εκβιασμό της η ΕΚΤ δεν ήταν άλλος, από αυτόν που υιοθέτησε αργότερα στην Κύπρο και σήμερα στην Ελλάδα: η απειλή να σταματήσει την παροχή της έκτακτης ρευστότητας (ELA), καταδικάζοντας τις τράπεζες στο κλείσιμο τους, με αποτέλεσμα την κατάρρευση ολόκληρης της πραγματικής οικονομίας.
Η συμπεριφορά της ΕΚΤ θεωρήθηκε τότε από τους Ιρλανδούς, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης τους, παράνομη – ως ένας απαράδεκτος εκβιασμός λοιπόν της Γερμανίας, με στόχο να μην ζημιωθούν οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες είχαν τοποθετήσει στις ιρλανδικές αρκετά χρήματα.
Πρόσφατα τώρα, η ΕΚΤ πάγωσε τον ELA, όσον αφορά τις ελληνικές τράπεζες, επιβάλλοντας επί πλέον ένα κούρεμα των εγγυήσεων τους της τάξης του 10% – από το 60% προηγουμένως, στο 50% (έναντι εγγυήσεων 150 δις € παρείχε ρευστότητα 90 δις €). Η αιτία ήταν το σταμάτημα των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με το «Euro Group», όσον αφορά την πολιτική λιτότητας και το χρέος – όπου η Ελλάδα δεν παρέτεινε το μνημόνιο, ευρισκόμενη εκτός του προγράμματος της Τρόικας.
Ως αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ενέργειας της ΕΚΤ, οι τράπεζες στην Ελλάδα έκλεισαν, επιβλήθηκαν έλεγχοι στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, οι αναλήψεις μειώθηκαν δραστικά στα 60 € ημερησίως, η πραγματική οικονομία αποκόπηκε από το κυκλοφοριακό της σύστημα καταρρέοντας, ενώ ουσιαστικά αποσυνδέθηκε ολόκληρη η χώρα από τον υπόλοιπο πλανήτη (βγήκε η «χρηματοπιστωτική πρίζα»).
Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή μας, με βάση τις ευρωπαϊκές συνθήκες, η ΕΚΤ είναι αρμόδια, υπεύθυνη καλύτερα για την προμήθεια με χρήματα, καθώς επίσης για τη λειτουργικότητα των ευρωπαϊκών συστημάτων διακανονισμού πληρωμών – οπότε και για την Ελλάδα. Επομένως, δεν επιτρέπεται και δεν μπορεί να συμφωνηθεί ή/και να δρομολογηθεί το πάγωμα του ELA – όπως δεν έπρεπε να απειληθεί με κάτι αντίστοιχο το 2010 η Ιρλανδία.
.
Η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας
Σύμφωνα τώρα με τους ισχυρισμούς του διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας ο οποίος, όπως η καγκελάριος, καθώς επίσης ο υπουργός οικονομικών, νομίζει ότι είναι ο απολυταρχικός ηγεμόνας της Ευρώπης, η παροχή έκτακτης ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να είχε σταματήσει πολύ πιο πριν – στα τέλη Μαΐου το αργότερο.
Όπως δήλωσε επίσημα, “Δεν βρίσκω σωστή, με κριτήριο τη νομισματική απαγόρευση της μονεταριστικής χρηματοδότησης των κρατών, την παροχή πιστώσεων (χρημάτων, ELA) σε τράπεζες που δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές και οι οποίες αγοράζουν τα ομόλογα των χωρών τους“. Προφανώς η τοποθέτηση του αυτή οδηγεί σε ένα τριπλό λάθος:
(α) Πρότεινε τη μη πρόσβαση σε κεντρικά τραπεζικά χρήματα εκείνων των τραπεζών, οι οποίες δεν μπορούν να δανεισθούν από τις αγορές.
Ανεξάρτητα τώρα από το γεγονός ότι, οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν καθόλου προβλήματα χρηματοδότησης έως τα τέλη του 2014, η υποχρέωση μίας κεντρικής τράπεζας, ως ο δανειστής ύστατης ανάγκης ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος, δεν είναι άλλη από το να εφοδιάζει με ρευστότητα έκτακτης ανάγκης τις εμπορικές τράπεζες, ακριβώς όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα – με στόχο να αποφευχθεί η κατάρρευση του συστήματος.
(β) Ο Γερμανός ισχυρίσθηκε πως οι ελληνικές τράπεζες χρησιμοποιούν τον ELA για την παροχή δανείων (αγορά ομολόγων) στο κράτος – γεγονός που φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Αντίθετα, οι ελληνικές τράπεζες έχουν αποσυρθεί από την αγορά ομολόγων του δημοσίου μετά το 2012, όπου διαγράφηκε ένα μέρος τους στα πλαίσια του PSI. Η ρευστότητα από τον ELA το 2015 έχει χρησιμοποιηθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου για την κάλυψη των αναλήψεων των καταθετών τους – ενώ η ίδια η ΕΚΤ, ως η Αρχή Εποπτείας του τραπεζικού συστήματος, έχει απαγορεύσει στις ελληνικές τράπεζες τη διεύρυνση των δανείων τους προς το δημόσιο.
(γ) Τέλος, ο Γερμανός ισχυρίσθηκε πως απαγορεύεται από το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο να χρησιμοποιούν οι τράπεζες τα χρήματα, τα οποία δανείζονται από την ΕΚΤ, για τη χρηματοδότηση των κρατών τους.
Πρόκειται επίσης για ένα λάθος, αφού το Σύμφωνο δεν εμπεριέχει καμία οδηγία ή/και υποχρέωση, σε σχέση με το πώς θα διαθέτουν οι εμπορικές τράπεζες τα χρήματα που δανείζονται από την κεντρική. Μέσα στα πλαίσια του νόμου, καθώς επίσης των ορίων της εποπτείας τους, οι αποφάσεις των εμπορικών τραπεζών, όσον αφορά τα δάνεια που παρέχουν, είναι απολύτως ελεύθερες.
Περαιτέρω, το Σύμφωνο ασφαλώς δεν επιτρέπει στην ΕΚΤ να χρησιμοποιεί την ισχύ της μέσω του νομισματικού συστήματος εναντίον των μελών της Ευρωζώνης, με στόχο τον εκβιασμό τους από την κεντρική τράπεζα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πιστωτών των τραπεζών τους ή/και ορισμένων κρατών, απέναντι σε άλλα – όπως συνέβη το 2010 με την Ελλάδα και την Ιρλανδία, για να διασωθούν οι γερμανικές τράπεζες.
Άλλωστε, στη διαδικασία που έλαβε χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ο γενικός εισαγγελέας προειδοποίησε ολοκάθαρα την ΕΚΤ, απαιτώντας να διατηρεί μεγαλύτερες αποστάσεις από τις διαπραγματεύσεις των κρατών, σχετικά τα χρέη ή με την πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί στις χώρες του Νότου.
