Το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα είχε ανέκαθεν σχέση με εκείνον τον πολιτισμό που επικρατούσε σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενώ τόσο η δραχμή, όσο και το βυζαντινό Solidus, ήταν κάποτε κυρίαρχα – ο υπόγειος νομισματικός πόλεμος Η.Π.Α., Ε.Ε. και Γερμανίας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ χρηματοδοτεί τον αμερικανικό στρατό, ενώ ο αμερικανικός στρατός προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που είναι εξασφαλισμένη η παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – του τρίτου θεμελιώδη λίθου του αμερικανικού νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, το 90% της αξίας, της ισοτιμίας καλύτερα του δολαρίου, προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό – ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς από τις Η.Π.Α. για την καταναγκαστική επιβολή του δολαρίου, ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Με απλά λόγια, ο αμερικανικός στρατός αποτελεί το βαριά οπλισμένο χέρι του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών – ολοκληρώνοντας το τρίπτυχο της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.” (πηγή)
.
Ανάλυση
Προφανώς το ευρώ δεν είναι φετίχ από την πλευρά του ότι, αυτό που οφείλει να μας ενδιαφέρει είναι το κατά πόσον ωφελεί την εθνική μας οικονομία ή όχι. Υπάρχει όμως μία σημαντική, «ειδοποιός» διαφορά: το γεγονός πως έχει εξελιχθεί στο δεύτερο ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα μετά το δολάριο, αποτελώντας ένα εξαιρετικά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο, παρά το ότι δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό χαρτί.
Το χαρτί όμως αυτό το έχουν πληρώσει πολύ ακριβά όλες οι χώρες που το χρησιμοποιούν ως εθνικό νόμισμα τους, με τίμημα τις αυστηρές πολιτικές λιτότητας – συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, η οποία όμως υιοθέτησε τέτοιου είδους μέτρα προληπτικά, έγκαιρα, πονηρά, ήδη από το 2000 με την ατζέντα 2010.
Εν τούτοις, για να μπορέσουν να το διατηρήσουν ως έχει, πρέπει συνεχώς να προσπαθούν να μην έχουν ελλείμματα και χρέη, οπότε να ακολουθούν μία περιοριστική πολιτική – με επί πλέον στόχο να κερδίσει το ευρώ μακροπρόθεσμα την πρώτη θέση παγκοσμίως, υποχρεώνοντας το δολάριο στην αμέσως επόμενη. Κάτι τέτοιο φαίνεται εφικτό, λόγω των διδύμων ελλειμμάτων, καθώς επίσης των υπερβολικών χρεών, δημοσίων και ιδιωτικών των Η.Π.Α. – οι οποίες ουσιαστικά διατηρούν τεχνητά την υψηλή, εντελώς αδικαιολόγητη ισοτιμία του δολαρίου που είναι απαραίτητη, για να μη χάσει την ηγεμονική του θέση στον πλανήτη.
Από την άλλη πλευρά όμως, ο ευρωπαϊκός νότος δεν φαίνεται να είναι σε θέση, αλλά ούτε και πρόθυμος να υποστεί τις θυσίες που προϋποθέτει η ανάδειξη του ευρώ ως του ισχυρότερου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Ως εκ τούτου η Γερμανία, η οποία ανέκαθεν επιθυμούσε ένα ισχυρό, κυρίαρχο νόμισμα, φαίνεται να σχεδιάζει μυστικά τον περιορισμό των χωρών που θα υπηρετούν το ευρώ πιστά, έχοντας το ως εθνικό νόμισμα – χρησιμοποιώντας ξανά ως πειραματόζωο την Ελλάδα.
Ειδικότερα, προγραμματίζει να επιβάλλει σε όλες τις αδύναμες χώρες το ευρώ ως παράλληλο νόμισμα – αφού τις υποχρεώσει προηγουμένως, άμεσα ή έμμεσα, να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη, υιοθετώντας το δικό τους εθνικό νόμισμα. Έτσι θα μπορούσε να καταπολεμήσει τα μειονεκτήματα του ευρώ, χωρίς να χάσει τα τεράστια πλεονεκτήματα από τη χρήση του στις 19 χώρες της νομισματικής ένωσης.
Άλλωστε, πριν από την υιοθέτηση του ευρώ, το μάρκο ήταν ήδη στη δεύτερη θέση μετά το δολάριο, όπως φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί – με κριτήριο την ποσοστιαία χρήση του στη διενέργεια διεθνών συναλλαγών.
.
| Αποθεματικά νομίσματα | 1995 | 2000 | 2009 | 2012 |
| Δολάριο | 59,0 | 70,5 | 62,1 | 61,2 |
| Μάρκο | 15,8 | ./. | ./. | ./. |
| Γαλλικό φράγκο | 2,4 | ./. | ./. | ./. |
| Ευρώ | ./. | 18,8 | 27,6 | 24,2 |
| Στερλίνα | 2,7 | 2,8 | 4,3 | 4,0 |
| Γεν | 6,8 | 6,3 | 2,9 | 4,0 |
| Ελβετικό φράγκο | 0,3 | 0,3 | 0,1 | 0,3 |
| Λοιπά | 13,6 | 1,4 | 3,1 | 5,8 |
.
Όπως διαπιστώνεται όμως, μετά το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, το ευρώ έχασε ένα μέρος των ποσοστών του στις παγκόσμιες συναλλαγές, από το 27,6% στο 24,2% – χωρίς όμως να αναπληρωθεί από το δολάριο λόγω των προβλημάτων της υπερδύναμης αλλά, κυρίως, από τη στερλίνα και τα λοιπά νομίσματα. Το γεν, ως το σημαντικότερο ασιατικό αποθεματικό νόμισμα, ανήκει επίσης στους χαμένους – μεταξύ άλλων λόγω της πολιτικής ποσοτικής επέκτασης της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας, η οποία το καθιστά όλο και πιο αδύναμο, άρα μη ασφαλές.
Για να κατανοήσει κανείς τη σημασία του παγκοσμίου αποθεματικού νομίσματος, αρκεί ίσως να συνειδητοποιήσει πως το 60% των δολαρίων κυκλοφορούν εκτός των Η.Π.Α., οπότε δεν τους προκαλούν πληθωρισμό. Ως εκ τούτου, έχουν τη δυνατότητα να τυπώνουν δολάρια σε τεράστιες ποσότητες, πληρώνοντας ουσιαστικά τα χρέη τους με απλά χαρτιά, μηδενικού κόστους και αξίας – αφού μετά το 1971, όπου οι Η.Π.Α. εγκατέλειψαν μονομερώς τον κανόνα του χρυσού, απλά τυπώνουν χαρτιά σε τρομακτικές ποσότητες χωρίς αντίκρισμα και πληρώνουν όποιον θέλουν.
Διαφορετικά δεν θα ήταν σε θέση να χρηματοδοτούν τις τεράστιες στρατιωτικές τους δαπάνες ή να καλύπτουν το κόστος συντήρησης της αστυνόμευσης ολόκληρου του πλανήτη – κατέχοντας επί πλέον τα κλειδιά του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στο γράφημα που ακολουθεί, φαίνεται η εξέλιξη των συναλλαγών με τα διεθνή αποθεματικά νομίσματα, από το 1995 έως το 2010 (μερίδια αγοράς τους).
.
Αποθεματικά νομίσματα – η εξέλιξη στις συναλλαγές (χρήση) με τα διεθνή αποθεματικά νομίσματα (1995 – 2010).
.
Περαιτέρω, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στη χρήση, καθώς επίσης στα τεράστια οφέλη των πετροδολαρίων. Στο ότι δηλαδή τα δολάρια έχουν την αποκλειστικότητα όσον αφορά τις συναλλαγές του πετρελαίου – όπως επίσης στον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν (ανάλυση).
Οι περισσότεροι άλλωστε γνωρίζουν πως οι δικτάτορες τόσο του Ιράκ, όσο και της Λιβύης, τα πετρέλαια της οποίας φαίνεται να καταλαμβάνει σήμερα η ISIS, υπέγραψαν τη θανατική καταδίκη τους, όταν ανακοίνωσαν πως επιθυμούσαν να διενεργούν τις ενεργειακές συναλλαγές τους σε ευρώ – γεγονός που επεξηγεί καλύτερα τον πόλεμο των Η.Π.Α. εναντίον της ISIS.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη Ρωσία, η οποία σχεδιάζει τις συναλλαγές με ρούβλι ή/και με το κινεζικό νόμισμα, έχοντας ως εκ τούτου βρεθεί στο στόχαστρο της υπερδύναμης – πόσο μάλλον όταν θέλει επί πλέον να ανεξαρτητοποιηθεί από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Δύσης, υιοθετώντας το δικό της Swift, καθώς επίσης ιδρύοντας ένα δικό της χρηματιστήριο ενέργειας.
.
Η ραγδαία άνοδος του ευρώ
Επιστρέφοντας στο ευρώ, το μερίδιο του στις εκδόσεις ομολόγων το 2004, συνολικής αξίας 12.000 δις $ παγκοσμίως σε σταθερά και κυμαινόμενα επιτόκια, είχε υπερβεί τις αντίστοιχες σε δολάρια – καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση με 5.400 δις, ακολουθούμενο από το δολάριο με 4.800 δις, τη στερλίνα με 880 δις, το γεν με 500 δις και το ελβετικό φράγκο με 200 δις (όλα τα ποσά υπολογισμένα σε δολάρια).
Όσον αφορά το μερίδιο του στις διεθνείς χρεωστικές ομολογίες, από 19% το 1999 έφτασε στο 32% το 2006, όταν τα ποσοστά του δολαρίου μειώθηκαν από το 49,83% στο 43,12% και του γεν από 12% στο 6% – ενώ στις νέες εκδόσεις, το ποσοστό του ευρώ είχε φτάσει ήδη στο 46% το 2006, έναντι μόλις 39% του δολαρίου.
Εκτός αυτού, το μερίδιο των δολαρίων στα συναλλαγματικά αποθεματικά των χωρών του OPEC μειώθηκε από 75% το καλοκαίρι του 2001 στο 62,5% το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2004 – ενώ τα αποθεματικά τους σε ευρώ αυξήθηκαν από το 12% στο 20%. Σε γενικές γραμμές πάντως τα πλεονεκτήματα ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος είναι τα εξής:
(α) Έσοδα από τα εκδοτικά δικαιώματα – τα οποία δεν είναι καθόλου αμελητέα για τη χώρα που έχει το νόμισμα (ερμηνεία).
(β) Μειωμένη συναλλαγματική ανασφάλεια, αφού η εκδίδουσα χώρα μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ισοτιμία του νομίσματος της, μέσω της κεντρικής τράπεζας (βασικά επιτόκια, ποσότητες χρήματος κλπ.).
(γ) Πολύ χαμηλά κόστη συναλλαγών, αφού δεν είναι υποχρεωμένη να το ανταλλάσει με άλλα νομίσματα, όσον αφορά τις διεθνείς συναλλαγές της.
Βασικό μειονέκτημα του είναι η δημιουργία ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία υπολογίσθηκαν για τις Η.Π.Α. στα 500 δις $ το 2011 ή στο 3% του ΑΕΠ της – κάτι που όμως αντιμετωπίζεται ήδη με επιτυχία από την Ευρωζώνη, η οποία είναι πλεονασματική απέναντι στον υπόλοιπο πλανήτη, φυσικά σχεδόν αποκλειστικά και μόνο λόγω της Γερμανίας.
