Η επιμονή της Γερμανίας να κατακτήσει με οικονομικά όπλα τις χώρες της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό με τους πολέμους που διεξάγουν οι Η.Π.Α., προκαλώντας μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα προς την ήπειρο μας, θα οδηγήσουν στο χάος
.
Ολόκληρη η ήπειρος μας είναι αντιμέτωπη με δύο μεγάλα προβλήματα, τα οποία προκαλούν την αποσταθεροποίηση της – ευχόμενος να αποφευχθεί τελικά, αφού θα ήταν καταστροφική για όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Αναλυτικότερα τα εξής:
(α) Το πρώτο πρόβλημα οφείλεται στη Γερμανία, η οποία αυξάνει συνεχώς τα πλεονάσματα της εις βάρος όλων των άλλων εταίρων της – εντείνοντας με αυτόν τον τρόπο τις ασυμμετρίες, οι οποίες θα οδηγήσουν στην κατάρρευση της Ευρωζώνης, εάν δεν υπάρξει κάποια σημαντική αλλαγή.
Ένα από τα θύματα της πολιτικής που ακολουθεί η Γερμανία (μερκαντιλισμός) είναι η Ελλάδα – στην οποία γίνονται προσπάθειες να διατηρηθεί στη ζωή με ένα τρίτο πακέτο στήριξης, έναντι ενός επομένου μνημονίου, πολύ πιο επώδυνου από τα δύο προηγούμενα.
Η ψήφιση όμως αυτού του μνημονίου, το οποίο ασφαλώς δεν θα είναι το τελευταίο, έχει προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στο κυβερνών κόμμα – με πιθανότερο αποτέλεσμα να ανακοινωθούν νέες εκλογές, οι οποίες ενδεχομένως θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, ενώ θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα ελλείμματα και τα χρέη της.
Τα επακόλουθα μίας τέτοιας εξέλιξης, στο ξεκίνημα μίας από τις δυσκολότερες εποχές για την Ελλάδα, η οποία έχει πλέον μετατραπεί επίσημα σε γερμανικό προτεκτοράτο χρέους (εναλλακτική λύση θα ήταν σήμερα – στο παρελθόν υπήρχαν πολλές άλλες λύσεις – η χρεοκοπία, η νέα δραχμή, η υπαγωγή στο ΔΝΤ και ένα αμερικανικό μνημόνιο), δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα ούτε για την ίδια, ούτε για την Ευρωζώνη.
Πόσο μάλλον όταν οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ειδικά οι αδύναμες (γράφημα), είναι αντιμέτωπες αφενός μεν με το τέρας της υπερχρέωσης, αφετέρου με ελλείμματα στα ισοζύγια τους απέναντι στη Γερμανία – τα οποία εμποδίζουν την ανάπτυξη τους, σε σημείο που όλο και περισσότεροι επικριτές της χώρας, ειδικά οι Αμερικανοί (άρθρο), απαιτούν την εκδίωξη της από τη νομισματική ένωση (πηγή).
.
.
Στο παραπάνω γράφημα δεν φαίνεται το δημόσιο χρέος της Ιταλίας, το οποίο πλησιάζει το 135% του ΑΕΠ της, ούτε αυτό της Γαλλίας που αυξάνεται συνεχώς – δύο χωρών που ίσως διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στο μέλλον, έχοντας δημιουργήσει ήδη έναν άξονα εναντίον της Γερμανίας (άρθρο).
Το ενδεχόμενο αυτό, σε συνδυασμό με την πιθανότητα ονομαστικής διαγραφής μέρους του δημοσίου χρέους μας, είναι η τελευταία δυνατότητα της Ελλάδας να ξεφύγει από την παγίδα – επομένως, η μοναδική δικαιολογία όλων όσων ψήφισαν το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο, θέλοντας να κερδίσουν ίσως χρόνο.
(β) Το δεύτερο πρόβλημα είναι τα κύματα μεταναστών προς την Ευρώπη, από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, τα οποία οφείλονται στην εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. τα τελευταία χρόνια – γεγονός που είχε επισημανθεί στο κείμενο «Βιβλική εισβολή στην Ευρώπη».
Σύμφωνα με διάφορες αναλύσεις (πηγή), στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία, σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, καθώς επίσης στις παρυφές της ΕΕ, οι Η.Π.Α. προωθούν μία πολιτική αποσταθεροποίησης – η οποία ωθεί εκατομμύρια μετανάστες προς την Ευρώπη.
Η πολιτική αυτή πυροδοτεί την ακροδεξιά φωτιά του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, η οποία αποσταθεροποιεί πολιτικά όχι μόνο την περιφέρεια, αλλά και το κέντρο της Ευρώπης – ειδικά μέσω της στρατιωτικής σύγκρουσης στη Συρία, την οποία οι αμερικανοί θέλουν να μετατρέψουν σε μία νέα Λιβύη (πηγή), παρασύροντας την Τουρκία σε μία πολύ μεγάλη περιπέτεια.
Ο έμμεσος στόχος των Η.Π.Α. στη Συρία είναι η Ρωσία, για την οποία ο σημερινός ηγέτης της (Assad) είναι σημαντικός για τη μεταφορά φυσικού αερίου – πόσο μάλλον όταν το Κατάρ είναι ο βασικότερος ανταγωνιστής της Ρωσίας, όσον αφορά την προμήθεια της Ευρώπης με φυσικό αέριο.
Η στρατηγική που ακολουθεί η υπερδύναμη είναι εντός των πλαισίων των πολέμων που διεξάγει παγκοσμίως, για τη στήριξη του δολαρίου και του χρηματοπιστωτικού Καρτέλ (άρθρο) – με κύριο αντίπαλο της τη Ρωσία, η οποία αρνείται να υποταχθεί, μη αποδεχόμενη την αμερικανική ηγεμονία.
Μετά το Ιράκ πάντως, η Λιβύη πλήρωσε επίσης πολύ ακριβά την αντίδραση της, έχοντας βομβαρδισθεί από τον αμερικανικό στρατό, με τον ηγέτη της να δολοφονείται – με αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της σε όρους αγοραστικής αξίας να μειωθεί στα 5.839 $ ετησίως το 2011, από 12.357 $ το 2010.
Παρά το ότι τώρα το ΔΝΤ ισχυρίζεται πως στη συνέχεια αυξήθηκε το ΑΕΠ της χώρας, οι επίσημες στατιστικές το διαψεύδουν – δίνοντας μία εικόνα που μόνο ως ομαλή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί (γράφημα).
.
.
Σε κάθε περίπτωση, η Λιβύη έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης – αφού οι περισσότεροι κάτοικοί της προσπαθούν να αποδράσουν από το χάος που επικρατεί στη χώρα τους, με πρώτη «στάση» τη νότια Ιταλία μέσω της Μεσογείου, κατευθυνόμενοι αμέσως μετά στην κεντρική Ευρώπη.
Η δεύτερη χώρα που έχει βυθιστεί στο χάος από τις Η.Π.Α., μέσω της χρηματοδοτούμενης από την CIA οργάνωσης, της ISIS, με στόχο την καταστροφή της Ρωσίας (πηγή), είναι η Συρία – από την οποία κύματα μεταναστών οδηγούνται πρώτα στην Τουρκία και μετά στην Ελλάδα, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα.
Με δεδομένο δε το ότι, θα ενταθούν οι μεταναστευτικές αναταραχές στο εσωτερικό της χώρας μας, η οποία είναι αντιμέτωπη ταυτόχρονα με το τέρας της χρεοκοπίας, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί – εάν δεν θέλουμε να αποσταθεροποιηθεί εντελώς το κράτος, βυθιζόμενο στο χάος και στην καταστροφή.
Η τρίτη χώρα που αποσταθεροποιήθηκε με έναν ανάλογο σχετικά τρόπο, με την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης της το 2014 από τις Η.Π.Α., σε συνεργασία εδώ με τη Γερμανία, είναι η Ουκρανία – με την «κάλυψη» όμως των ενεργειών τους από δήθεν δημοκρατικές διαδηλώσεις, αντί του προσχήματος της «μάχης εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας» που χρησιμοποιήθηκε στη Συρία και αλλού.
Η εγκατάσταση μία ρατσιστικής, φασιστικής, φανατικής αντί-ρωσικής κυβέρνησης στα σύνορα με τη Ρωσία, με την ταυτόχρονη πρόκληση εμφυλίων πολέμων και εις βάρος της ειρήνης που επικρατούσε, όπως στη Λιβύη και στη Συρία, εντάσσεται στον ίδιο σχεδιασμό των Η.Π.Α. – στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Υπενθυμίζω δε τα εξής:
“Το μέλλον της Ευρώπης φαίνεται πως θα καθορισθεί από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, από την προβλεπόμενη μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων, καθώς επίσης από τις τρομοκρατικές απειλές των «εκδικητών του Ισλάμ».
Εξαιτίας όλων αυτών των παραγόντων, υπάρχει πιθανότητα η σύγκρουση στην Ουκρανία, καθώς επίσης η μελλοντική μεταναστευτική διαδικασία, να αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, πιστεύουμε πως η λευκή φυλή, η οποία έχει κυριαρχήσει στον πλανήτη από τον 17ο αιώνα, θα μπορούσε να εξαφανισθεί από την Ευρώπη.
Σε μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να υπάρξει μία νέα Ευρώπη, η σχέση της οποίας τόσο με την Ασία, όσο και με την Αφρική θα ήταν πολύ ισχυρή. Η παραδοσιακή Ευρώπη λοιπόν, η οποία οικοδομήθηκε από τον αυτοκράτορα Καρλομάγνο, θα σταματήσει πιθανότατα να υπάρχει” (Dr. A. Stahel).
Ολοκληρώνοντας, εύχομαι και ελπίζω να μην είναι η Ελλάδα η τέταρτη χώρα που θα αποσταθεροποιηθεί από τις Η.Π.Α., μετατρεπόμενη στην Ουκρανία της Μεσογείου – αυτή τη φορά λόγω της σύγκρουσης τους με τη Γερμανία, η οποία θέλει να αναλάβει τα ηνία της Ευρώπης, επιτυγχάνοντας παράλληλα την ανεξαρτητοποίηση της από την υπερδύναμη.
.
Επιμύθιο
Με κριτήριο όλα τα παραπάνω, είναι προφανής η ανάγκη να μείνει η Ευρώπη ενωμένη, καταπολεμώντας από κοινού όλα τα οικονομικά προβλήματα των κρατών μελών της.
Η αύξηση δε των δαπανών για τη στρατιωτική προστασία της, η κοινή μεταναστευτική πολιτική (δίκαιη, έντιμη και μη ρατσιστική φυσικά), καθώς επίσης η ενδυνάμωση των συνοριακών χωρών, μετά την κατάρρευση των «προπυργίων» στη Β. Αφρική και στη Μέση Ανατολή, είναι απαραίτητη – εάν θέλει να αποφύγει την είσοδο μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων από τις χώρες αυτές, λόγω των αιματηρών πολέμων που διεξάγονται.
Απαραίτητη θεωρώ επίσης την ειρηνική επίλυση της κρίσης της Ουκρανίας, η οποία θα έπρεπε να παραμείνει μη διαμελισμένη, ελεύθερη και ανεξάρτητη – αν και η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία αποτελεί ένα μεγάλο αγκάθι, το οποίο είναι πολύ δύσκολο να εξουδετερωθεί.
Σε κάθε περίπτωση, το τελευταίο που χρειάζεται η ήπειρος μας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, είναι μία οικονομική ή/και πολιτική σύγκρουση – η οποία ουσιαστικά θα εξυπηρετούσε μόνο τις Η.Π.Α., για λόγους που έχω αναλύσει με κάθε λεπτομέρεια στο παρελθόν.
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, ενδεχομένως ακόμη μεγαλύτεροι για τις πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου, οι οποίες αποτελούν κύριο στόχο των μεταναστών – λόγω των οικονομικών δυνατοτήτων που διαθέτουν. Επομένως, δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν με ελαφρότητα – εάν πράγματι δεν θέλουμε να βυθιστεί η Ευρώπη στο σκοτάδι.
