Η χώρα δεν έχει μάθει τίποτα από την ιστορία της, αφού κέρδισε μεν μία μάχη εναντίον μας, με σημαδεμένα χαρτιά, έχοντας απέναντι της έναν αφελή αντίπαλο, αλλά όχι τον πόλεμο – ενώ κανείς δεν πρέπει να υποτιμάει ένα ηττημένο έθνος
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων
.
“Η Γερμανία είχε ήδη εξολοθρεύσει σχεδόν όλους τους ανθρώπους της φυλής των Χερέρο στη Ναμίμπια – μία απίστευτη γενοκτονία, χωρίς ίσως ιστορικό προηγούμενο. Όλα αυτά δεν σχολιάζονται βέβαια στη Γερμανία και στην υπόλοιπη αποικιοκρατική Ευρώπη – παρά το ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος για εκείνη τη σφαγή, καμία λογική. Η μόνη εξήγηση ήταν η απόλυτη περιφρόνηση που έτρεφαν οι Γερμανοί, για τους ιθαγενείς πληθυσμούς.
Εν τούτοις, μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλοι αναρωτιόνταν για το πώς οι δήθεν λογικοί, φιλοσοφημένοι και ειρηνικοί Γερμανοί ξαφνικά φρένιασαν, μόνο και μόνο επειδή ταπεινώθηκαν οικονομικά μετά το 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο – ακόμη περισσότερο πως δεν έφταιγαν οι Γερμανοί για τα αποτρόπαια εγκλήματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αλλά κάποιοι ελάχιστοι ναζί που άρπαξαν την εξουσία της χώρας!” (Α.Vl.)
.
Άρθρο
Είναι απογοητευτικό, λυπηρό, οδυνηρό να διαπιστώνει κανείς πόσο εύκολα παραπλανήθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τους εμπειρότατους, πρώην στυγνούς αποικιοκράτες και δήθεν ισότιμους εταίρους της χώρας του – ειδικά από τη Γερμανία.
Εν προκειμένω, ως συνήθως, η καγκελάριος έχει το ρόλο του καλού, συμβιβαστικού, ήρεμου συνομιλητή, ενώ ο υπουργός οικονομικών της ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία τον κακό, σκληρό αλλά έντιμο διαπραγματευτή – ο οποίος φροντίζει και προστατεύει όσο καλύτερα μπορεί το λαό του, απέναντι στους σημερινούς ή μελλοντικούς εκλιπαρούντες την ελεημοσύνη του.
Παράλληλα, αποκρύπτει με μία εκλεπτυσμένη «μαεστρία» το γεγονός ότι, η χώρα του απομυζεί ασύστολα τους εταίρους της – χρηματίζοντας/εκβιάζοντας κρατικούς λειτουργούς, με την ταυτόχρονη διατήρηση της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια» στο Βερολίνο (άρθρο), καθώς επίσης παράγοντας τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της.
Όπως φαίνεται από το επόμενο γράφημα, τα πλεονάσματα αυτά αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά την υιοθέτηση του ευρώ, ενώ συνέχισαν την ανοδική τους πορεία μετά το ξέσπασμα της κρίσης – φτάνοντας στο ιλιγγιώδες 8% του ΑΕΠ ή πάνω από 200 δις € ετησίως. Σε αντίθεση βέβαια με τη Γαλλία (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά στήλη, έλλειμμα – 1%), η οποία ακολούθησε τον αντίθετο ακριβώς δρόμο – χωρίς να κατανοεί πως αυτή είναι η βασική αιτία της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, με επόμενη υποψήφια την ίδια, αφού προηγηθεί η Ιταλία.
.
.
Αναλυτικότερα, πριν ακόμη λήξει η παράταση της συμφωνίας, στις 27.06 ο πρωθυπουργός παρέδωσε στις Βρυξέλλες ένα δικό του μνημόνιο – διαλέγοντας μόνος του το όπλο, με το οποίο θα αυτοκτονούσε η Ελλάδα. Η πρόταση του αυτή, αφού έγινε εν πρώτοις αποδεκτή με ενθουσιασμό, αναιρέθηκε τρεις ημέρες αργότερα – όπου τοποθετήθηκε μπροστά σε μία πολύ πιο επώδυνη της Τρόικας, με τη μορφή του τελεσίγραφου (take it or leave it).
Όπως ήταν αναμενόμενο, με κριτήριο την απειρία του, έχασε εντελώς την ψυχραιμία που όφειλε εκ της θέσεως του να έχει – με αποτέλεσμα να προβεί μονομερώς, χωρίς να προειδοποιήσει την Κομισιόν, στην τρομοκρατημένη, βιαστική και ανοργάνωτη ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, πέφτοντας στην παγίδα που του είχε στηθεί αριστοτεχνικά από τη Γερμανία.
Έτσι η Ελλάδα έμεινε εκτός του ευρωπαϊκού πλαισίου, οπότε ο κ. Σόιμπλε βρήκε την ευκαιρία να κλείσει της τράπεζες, με μία παράνομη διαδικασία που υποστηρίχθηκε από την ΕΚΤ (ανάλυση) – με τον πρωθυπουργό να χάνει εντελώς το παιχνίδι, χωρίς δυστυχώς να έχει το θάρρος ή/και την ευστροφία να ακυρώσει το δημοψήφισμα, με το οποίο σφραγίσθηκε το ανελέητο Μνημόνιο Νούμερο ΙΙΙ.
.
Η δήθεν απώλεια της εμπιστοσύνης
Ειδικότερα, όταν κατατέθηκαν οι νέες ελληνικές προτάσεις, αφού η κυβέρνηση μετέφρασε υποτιμητικά, απογοητευτικά, δουλοπρεπώς το «ΟΧΙ» των Ελλήνων σε «ΝΑΙ», η Τρόικα τις υποδέχθηκε πολύ θετικά (πηγή) – οπότε ο πρωθυπουργός θεώρησε ότι είχε πετύχει το στόχο του, για τον οποίο είχε υποχρεωθεί να σκύψει ντροπιασμένος το κεφάλι την προηγούμενη νύχτα στη Βουλή, ενώπιον όλων.
Έως εκείνη τη στιγμή δεν είχε τεθεί επίσημα κανένα θέμα εμπιστοσύνης απέναντι του – κάτι που άλλαξε στη συνάντηση του Euro Group, όπου ο κ. Σόιμπλε, με μία δήλωση του στα ΜΜΕ, ανέφερε πως οι ελληνικές προτάσεις δεν ήταν καθόλου επαρκείς. Επί πλέον ότι, η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση είχε πληγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, ανεπανόρθωτα, μετά τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις των προηγουμένων μηνών – ακόμη και τη συγκεκριμένη στιγμή (11.06).
Για να υπογραμμίσει δε τις απειλές του ο προστάτης των δήθεν απόκληρων Γερμανών που δανείζουν συνεχώς στους σπάταλους Έλληνες τα χρήματα τους, ανέσυρε από το συρτάρι του ένα εναλλακτικό σχέδιο μίας περιορισμένης εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – με αποτέλεσμα να πέσει στην επόμενη, καλοστημένη παγίδα ο πρωθυπουργός, προσφέροντας «γη και ύδωρ» για να σωθεί η χώρα του από μία ανυπολόγιστη καταστροφή.
Το σκηνικό πάντως είχε στηθεί πολύ επιδέξια, με την ανακοίνωση της σύγκλισης μίας συνόδου κορυφής όλων των χωρών της ΕΕ – η οποία φυσικά ακυρώθηκε, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός παραδόθηκε άνευ όρων, αποδεχόμενος την άλωση της Ελλάδας.
Η περιορισμένης διάρκειας έξοδος από την Ευρωζώνη επινοήθηκε βιαστικά από το Γερμανό, έτσι ώστε να κερδίσει τη συμφωνία των άλλων χωρών της ένωσης – την οποία επεδίωκε μετά την εκλογή της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Γνώριζε άλλωστε την θλιβερή «εξυπνάδα» του πρώην υπουργού οικονομικών – από τον οποίο κατάφερε πολύ εύκολα να εκμαιεύσει την Αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης.
