Η αιτία των εξευτελισμών, καθώς επίσης των προσβολών της Ελλάδας από την ηγεσία της εταίρου μας, είναι η προσπάθεια αποφυγής της εξόφλησης του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων – οφειλές που ξεπερνούν αρκετά τα 300 δις €
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Η Γερμανία δεν έχει κανένα λόγο να συμπεριφέρεται σαν τον άμεπτο δάσκαλο και τον αυστηρό «θηριοδαμαστή». Εάν το κάνει, τότε το μόνο που θα πετύχει θα είναι να προκαλέσει τις υπόλοιπες χώρες – οπότε θα έλθει αντιμέτωπη με τους (παράνομα) απλήρωτους λογαριασμούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου“ (Albrecht Ritschl).
.
Ανάλυση
Η ελληνική κυβέρνηση κάνει πάρα πολλά λάθη στο θέμα των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές της. Το μεγαλύτερο όλων είναι αναμφίβολα η δημόσια δήλωση του υπουργού οικονομικών, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη – όχι επειδή δεν ισχύει (σαν υπουργός όμως, είτε δεν το λες, είτε το λες και το κάνεις), αλλά για τα αποτελέσματα της, τα οποία ήταν κυρίως τα εξής:
(α) Η ΕΚΤ υποχρεώθηκε να πάψει να αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα, ως εγγύηση από τις τράπεζες για την παροχή δανείων, με επιτόκιο 0,05%, αναγκάζοντας τες να δανείζονται από το μηχανισμό ELA με 1,55%.
(β) Περιορίσθηκαν οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων, εις βάρος του δανεισμού του δημοσίου, το οποίο έχασε ως εκ τούτου ένα από τα βασικά εργαλεία χρηματοδότησης του.
(γ) Εξαναγκάζονται ουσιαστικά οι εταιρείες αξιολόγησης να υποτιμήσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, καταδικάζοντας την στην οριστική απομόνωση της από τις αγορές – όταν κάποιες άλλες χώρες της Ευρωζώνης, με αντίστοιχα προβλήματα, δανείζονται ήδη ελεύθερα, με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Ο συνδυασμός των παραπάνω έχει οδηγήσει τις τράπεζες σε απόγνωση, καθώς επίσης στην απόλυτη εξάρτηση της Ελλάδας από τη χρηματοδότηση της Τρόικας, με αντάλλαγμα νέα, ακόμη πιο αυστηρά μνημόνια – οπότε εύλογα συμπεραίνει κανείς ότι, για μία ακόμη φορά επαναλήφθηκε το γνωστό «βάλαμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας».
Στο σημείο αυτό θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε πως η χειραγώγηση μας, με τα δήθεν θαύματα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, το συνολικό χρέος των οποίων, ακόμη και χωρίς τις τράπεζες, είναι κατά πολύ υψηλότερο από το ελληνικό (γράφημα), έναντι μηδενικής σχεδόν δικής τους δημόσιας περιουσίας, εξυπηρετεί άλλους σκοπούς – οι οποίοι δεν πείθουν κανέναν.
.
.
Εάν προσθέταμε δε τις τράπεζες, το συνολικό χρέος της Ελλάδας θα παρέμενε σχεδόν ως έχει, ενώ των υπολοίπων θα εκτοξευόταν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα – για λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα μας.
Όσον αφορά τώρα τον πρωθυπουργό, ο οποίος δήλωσε ότι περιμένει έναν έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές της χώρας, είναι εύλογο πως από εκείνη τη στιγμή και μετά που παραιτήθηκε από την «απαίτηση» διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους, κανένας συμβιβασμός δεν είναι σε θέση να επιλύσει τα προβλήματα της Ελλάδας – ακόμη και αν είναι περισσότερο έντιμος ή αξιοπρεπής, από όσο θα ήθελε ο ίδιος, ότι και αν σημαίνει κάτι τέτοιο.
Άλλωστε, η μοναδική δυνατότητα της Ελλάδας, μετά τα εγκλήματα της Τρόικας, είναι πλέον (ακόμη) η στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, με την υιοθέτηση ενός παράλληλου νομίσματος ή με τις υπόλοιπες δυνατότητες που προσφέρονται – όπως περιγράφηκε στην ανάλυση μας «Πτώχευση εντός του ευρώ».
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά χάσιμο χρόνου, ενώ αυξάνουν τους κινδύνους μίας ανεξέλεγκτης, ξαφνικής χρεοκοπίας, η οποία θα υποχρέωνε την χώρα μας να εγκαταλείψει εκούσια την ΕΕ – ένα τρομακτικό, τραγικό σενάριο για τους Έλληνες, αφού θα οδηγούσε την Ελλάδα πολλές δεκαετίες πίσω.
Σε κάθε περίπτωση, η πατρίδα μας δεν θέλει και δεν έχει την ανάγκη της συμπόνιας κανενός – πόσο μάλλον την αλληλεγγύη της πρωσικής Γερμανίας, η οποία δεν θα διστάσει να διαλύσει την Ευρωζώνη, όταν και εάν θεωρήσει πως εξυπηρετεί τα ιδιοτελή, δικά της συμφέροντα.
