Το ΑΕΠ του νησιού υποχωρεί ξαφνικά, η κατανάλωση περιορίζεται και οι ιρλανδικές τράπεζες έχουν πεθάνει – ενώ τη θέση τους έχουν καταλάβει οι σκιώδεις, διεθνείς τράπεζες, οι οποίες χρησιμοποιούν τις εγχώριες σαν υποχείριο και προσάρτημα τους
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Κατά τη διάρκεια μίας τηλεοπτικής εκπομπής «αποκαλύφθηκε» πως η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει να εξαπατήσει τους επενδυτές οργανώνοντας, με συνεργούς ορισμένες ξένες τράπεζες, τη δήθεν πώληση ομολόγων του δημοσίου – «γεγονός» που έσπευσε να υιοθετήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, κατηγορώντας την ηγεσία της χώρας για «στημένη» έξοδο στις αγορές.
Εάν αυτό έχει ήδη συμβεί στην Ιρλανδία, η οποία την περασμένη εβδομάδα πούλησε ομόλογα αξίας περίπου 1 δις €, με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια (2,96%), δεν ενδιαφέρει κανέναν – αφού, όπως φαίνεται, αυτό που προέχει είναι η μάχη για την ανάληψη της εξουσίας, η οποία απαιτεί την ανταλλαγή κατηγοριών, ύβρεων κοκ.
Γενικότερα βέβαια, μάλλον βαδίζουμε από την ακραία λιτότητα στην ουτοπία – αφού οι περισσότερες χώρες του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α., προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τα οικονομικά τους προβλήματα, παρουσιάζοντας τα πολύ πιο ανώδυνα, από ότι είναι. Το ενδεχόμενο αυτό είναι φυσικά εξαιρετικά επικίνδυνο – επειδή αυξάνονται συνεχώς τα χρέη και οι φούσκες παντού, με την έκρηξη που θα ακολουθήσει νομοτελειακά να γίνεται όλο και πιο καταστροφική.
Η μαζική πώληση ομολόγων του δημοσίου των Η.Π.Α. το τελευταίο χρονικό διάστημα (48 δις $ το Δεκέμβριο η Κίνα, 100 δις $ την περασμένη εβδομάδα από πολλούς επενδυτές), λόγω κυρίως της κρίσης στην Κριμαία (ανάλυση), δεν ταιριάζει καθόλου με τη συνεχή άνοδο των χρηματιστηριακών δεικτών – αν και θα φανεί πολύ σύντομα.
.
.
Στο θέμα της Ιρλανδίας τώρα, δεν μπορούμε να κρίνουμε εάν ήταν προϊόν απάτης ή μη η επιτυχημένη πώληση των ομολόγων του δημοσίου της. Γνωρίζουμε όμως με σιγουριά ότι, στη χώρα δεν έχει «στεφθεί με επιτυχία» (θα ήταν η πρώτη φορά) η εγχείρηση, στην οποία την υποχρέωσε το ΔΝΤ. Αντίθετα, έχουν ήδη εμφανισθεί οι πρώτες συνήθεις παρενέργειες, με το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται «ξαφνικά» κατά -2,3% στο τέταρτο τρίμηνο του 2013, όταν η ΕΕ περίμενε αύξηση 0,4% – κάτι που δημοσιοποιήθηκε φυσικά μετά το «θριαμβευτικό» δανεισμό της.
Μία από τις αιτίες της πτώσης του ΑΕΠ ήταν η μειωμένη κατανάλωση κατά 0,6% – γεγονός που είναι μάλλον αυτονόητο, μετά από τις περικοπές που επιβλήθηκαν. Ο βασικότερος λόγος όμως είναι αυτός που συναντάμε πάντοτε στα κράτη που εισβάλλει το ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να μην ξεφεύγουν ποτέ από τα νύχια του: το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, όπου οι εισαγωγές (5,8%) αυξήθηκαν τρείς φορές περισσότερο από τις εξαγωγές (2,1%).
Δυστυχώς λοιπόν, ο μύθος που είχε υφάνει η ΕΕ σε συνεργασία με την Τρόικα, σύμφωνα με τον οποίο η πολιτική λιτότητας στην Ιρλανδία απέδωσε (οι προβλέψεις της για το 2014 ήταν ανάπτυξη 1,7% για την Ιρλανδία, ενώ το 2015 το ποσοστό ανέβαινε στα 2,2%), κατέρρευσε παταγωδώς – παρά το ότι της επέτρεψε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές (12,5%), σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Πορτογαλία, τις οποίες κυριολεκτικά δολοφόνησε (άρθρο).
Υπενθυμίζουμε πως η Ιρλανδία εφάρμοσε μέτρα λιτότητας, με τα οποία εξοικονόμησε μετά την κρίση τραπεζών και ακινήτων του 2008 (ανάλυση) περί τα 31 δις € – όσο περίπου το 25% του ΑΕΠ της. Για το 2014 ψηφίστηκαν επί πλέον μέτρα, ύψους 2,5 δις €, εις βάρος κυρίως των νέων (μαζική μείωση του επιδόματος ανεργίας) και των ηλικιωμένων (συντάξεις).
Επίσης πως ουσιαστικά οι Πολίτες της επιβαρύνθηκαν με τη διάσωση των χρεοκοπημένων τραπεζών τους, αναλαμβάνοντας, άμεσα και έμμεσα, χρέη ύψους άνω των 70 δις € – με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της χώρας τους να εκτοξευθεί στα ύψη (διάγραμμα), αφού τα χρέη των τραπεζών προστέθηκαν στα ελλείμματα του προϋπολογισμού και από εκεί στο δημόσιο χρέος.
.
Κρατικό χρέος προς ΑΕΠ της Ιρλανδίας
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
