Συνεχίζοντας, ο σημαντικότερος παράγοντας για τη διατήρηση μίας νομισματικής ένωσης είναι η μη δημιουργία αμφιβολιών, σχετικά με τη βιωσιμότητα και το μέλλον της – αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να την καταστρέψει εντελώς.
Ήδη το ευρώ υποχωρεί άτακτα, επειδή έχει «μολυνθεί» από τις αμφιβολίες – σύμφωνα με τις οποίες οι περισσότεροι αναρωτιούνται εάν θα μείνει ή θα φύγει η Ελλάδα, εάν η Πορτογαλία θα είναι το επόμενο θύμα, εάν η Ιταλία θα επιδιώξει την επιστροφή στη λιρέτα, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει με τον ανταγωνισμό της Γερμανίας, πως θα ενεργήσει το «Εθνικό Μέτωπο» της Γαλλίας όταν ανέλθει στην εξουσία κοκ.
Εάν όμως όλες οι παραπάνω χώρες αποχωρήσουν, γιατί δεν θα ακολουθούσε η Ισπανία η Ιρλανδία ή ποιός ξέρει ποιά άλλη χώρα, οδηγώντας την Ευρωζώνη στην ανεξέλεγκτη διάλυση της και τον πλανήτη σε μία άνευ προηγουμένου καταστροφή, αφού το ευρώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα;
Τέτοιου είδους ερωτήματα και αμφιβολίες οδηγούν προφανώς στη μαζική φυγή κεφαλαίων, ενώ επιδεινώνουν μία ήδη υφιστάμενη κρίση. Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, το καταστροφικό πρόγραμμα που της επιβλήθηκε από την Τρόικα προκάλεσε την εύλογη εκροή καταθέσεων, δημιουργώντας προβλήματα ρευστότητας στις τράπεζες – με αποτέλεσμα να «μολυνθεί» η πραγματική οικονομία, καθώς επίσης να καταρρεύσει το ΑΕΠ, μειώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα έσοδα του δημοσίου.
Η προσπάθεια δε να εξισορροπηθούν, με την επιβολή υψηλών φόρων, έδωσε τη χαριστική βολή στην οικονομία της χώρας – ενώ ο συνδυασμός της εσωτερικής υποτίμησης που συνόδευε τα μέτρα, λόγω της οποίας περιορίσθηκαν απότομα οι μισθοί (γράφημα), με την κλιμάκωση των χρεοκοπιών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την ανεργία, προκάλεσε στην Ελλάδα τεράστιες καταστροφές.
.
.
Ολοκληρώνοντας, ο καθένας που γνωρίζει απλή αριθμητική (συχνά φαίνεται πως ελάχιστοι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν αυτήν την «ικανότητα»), μπορεί να καταλάβει ότι, η Ελλάδα δεν έχει καμία δυνατότητα αποπληρωμής των χρεών της, τα οποία φτάνουν στο 175% του ΑΕΠ – τουλάχιστον όχι χωρίς να υποφέρει ο λαός της. Στα πλαίσια αυτά, η νίκη της αριστεράς δεν αποτελεί κάποια ανωμαλία – αλλά ήταν μάλλον νομοτελειακή, με βάση τα μαρτύρια που επιβλήθηκαν στη χώρα, χωρίς να έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα.
.
Αξίζει τη διαγραφή χρέους η Ελλάδα;
Κυρίως οι Γερμανοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει τα χρέη της – παρά το ότι θα έπρεπε να έχουν διδαχθεί από την ιστορία τους. Από το ότι δηλαδή οι συμμαχικές δυνάμεις διέγραψαν το μεγαλύτερο μέρος των χρεών τους το 1953, αμείβοντας τους επί πλέον με ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης της χώρας τους (Marshall Plan).
Στα πλαίσια αυτά, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς εάν οι Γερμανοί άξιζαν τότε τη συγκεκριμένη αντιμετώπιση – όπου όμως η ερώτηση θα ήταν λανθασμένη, επειδή η νεαρή γερμανική Δημοκρατία χρειαζόταν βοήθεια, ενώ η οικονομία της χώρας απαιτούσε την επανεκκίνηση της. Επομένως, ήταν απαραίτητη τόσο η διαγραφή, όσο και το Marshall Plan, χωρίς τα οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε συμβεί το γερμανικό θαύμα.
Ως εκ τούτου, η ερώτηση σχετικά με το εάν αξίζει ή εάν δικαιούται η Ελλάδα μία διαγραφή του χρέους της, η οποία όμως δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, εάν δεν συνοδεύεται με ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης της οικονομίας της, είναι λανθασμένη – όπως και η αντίστοιχη για τη Γερμανία το 1953.
Με απλά λόγια, το θέμα δεν είναι εάν το αξίζει ή όχι η Ελλάδα, αλλά εάν το χρειάζεται – καθώς επίσης εάν η Γερμανία και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης μπορούν να το προσφέρουν, χωρίς να καταστραφούν οι ίδιες.
Εδώ οι απόψεις συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό – επειδή η Ελλάδα το έχει απόλυτη ανάγκη, ενώ τόσο η Γερμανία, όσο και η Ευρωζώνη μπορούν πολύ εύκολα να συνδράμουν οικονομικά στην επίλυση του προβλήματος. Πόσο μάλλον όταν τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας θα κόστιζε τεράστια ποσά σε όλους, απείρως υψηλότερα από τις σημερινές ανάγκες της χώρας μας.
.
Επίλογος
Η διαγραφή του χρέους δεν φτάνει για να λυθεί το ελληνικό πρόβλημα. Η πραγματική λύση του απαιτεί τη σκληρή εργασία όλων των Ελλήνων, κυρίως των νέων, οι οποίοι θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να ιδρύσουν δυναμικές επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό – χρηματοδοτούμενοι φυσικά από αναπτυξιακά εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, καθώς επίσης εκμεταλλευόμενοι τόσο τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, όσο και το υψηλής ποιότητας εργατικό δυναμικό της.
Πριν από όλα όμως, θα πρέπει να σταματήσει η κοινωνική κατάρρευση – η οδύνη, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση, στην οποία έχει οδηγηθεί η πλειοψηφία του πληθυσμού, χάνοντας κάθε ελπίδα για το μέλλον της. Όσον αφορά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα ΜΜΕ, καθώς επίσης όλους όσους επηρεάζουν την ελληνική κοινή γνώμη, δεν θα πρέπει να έχουν στόχο την πρόβλεψη μελλοντικών δεινών της χώρας – αλλά την ενίσχυση των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης, αφού αυτή επιλέχθηκε από την πλειοψηφία των Πολιτών για να φέρει εις πέρας τη συγκεκριμένη αποστολή της.
.
Υστερόγραφο: Είναι πλέον προφανές πως οι Η.Π.Α. ενισχύουν την Ελλάδα (άρθρο), γεγονός που αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική ελπίδα της χώρας μας, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της – ενώ δεν φαίνεται να έχει συμβεί τυχαία, να μην είναι δηλαδή κάτι προσχεδιασμένο. Η αιτία είναι φυσικά η Γερμανία, η οποία προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από την υπερδύναμη – ενδεχομένως συνεργαζόμενη μυστικά με τη Ρωσία.
Εν τούτοις, η κυβέρνηση θα πρέπει να προσέξει πάρα πολύ, για να μην καταλήξει η Ελλάδα ανόητο θύμα της διαμάχης που ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη – η οποία θα έχει πάρα πολλά στάδια, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Οφείλει να γνωρίζει λοιπόν ότι, τα αντικρουόμενα συμφέροντα είναι αυτά που δίνουν το ρυθμό – σε καμία περίπτωση η ίδια, όσο και αν θέλει να το πιστεύει. Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία είναι μία αρκετά εκδικητική χώρα, η οποία ξέρει να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί – ενώ αποτελεί έναν πολύ πιο σημαντικό σύμμαχο για τις Η.Π.Α. στην Ευρώπη, από ότι η Ελλάδα.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
.
