Έχει τεθεί σε λειτουργία η αντίστροφη μέτρηση της ωρολογιακής βόμβας της χρεοκοπίας της Ελλάδας, με την έκρηξη να τοποθετείται στο τέλος του μήνα – γεγονός που θα αναγκάσει τη Γερμανία να αποφασίσει άμεσα για το τι θα συμβεί
.
Η ΕΚΤ απείλησε την Ελλάδα, κατ’ επέκταση την Ευρωζώνη, με το σταμάτημα των πιστώσεων κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένης της παροχής ρευστότητας προς τις τράπεζες – εάν το υφιστάμενο δανειακό πρόγραμμα δεν ανανεωθεί, έως τα τέλη Φεβρουαρίου (πηγή).
Κατά τους Γερμανούς, η «απειλή» της ΕΚΤ αποτελεί μέρος ενός σχεδίου της, με στόχο τον επιμερισμό των ελληνικών χρεών στους Ευρωπαίους φορολογουμένους – επειδή, αφενός μεν η κεντρική τράπεζα δεν αναφέρεται στα προγράμματα που επιβάλλει η Τρόικα (μνημόνια), αφετέρου πιέζει πολύ περισσότερο την ίδια την Ευρωζώνη παρά την Ελλάδα.
Η αιτία είναι το ότι, τοποθετεί ως προϋπόθεση της περαιτέρω χρηματοδότησης της Ελλάδας την επίτευξη μίας συμφωνίας με τους δανειστές της – η οποία όμως, εάν δεν ολοκληρωθεί έως τα τέλη του μήνα, θα έχει σαν αποτέλεσμα το σταμάτημα της παροχής ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες, οπότε πιθανότατα τη χρεοκοπία τους. Εάν όμως συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα διακινδυνεύσει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης – το οποίο ενδεχομένως θα καταρρεύσει (ανάλυση), δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε όλες τις χώρες.
Επομένως, η απειλή της ΕΚΤ απευθύνεται περισσότερο προς την Ευρώπη, η οποία θεωρούσε πως έχει άπλετο χρόνο στη διάθεση της για να επιλύσει το πρόβλημα – σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία θα έπρεπε να πιεστεί χρονικά, για να συμβιβαστεί άνευ όρων.
Ουσιαστικά λοιπόν έχει τεθεί σε λειτουργία η αντίστροφη μέτρηση της ωρολογιακής βόμβας της χρεοκοπίας της Ελλάδας, με τη μεγάλη έκρηξη να τοποθετείται στο τέλος του Φεβρουαρίου – γεγονός που θα αναγκάσει τη Γερμανία να αποφασίσει εκείνη για το τι θα συμβεί, χωρίς να ακολουθήσει την προσφιλή της στρατηγική των καθυστερήσεων, αφού η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένη να πάρει το ρίσκο.
Η Ελλάδα ισχυρίζεται βέβαια ότι θέλει να πληρώσει τόσο το ΔΝΤ, όσο και την ΕΚΤ, εάν όμως επιτύχει μία θετική διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους της (πηγή) – η οποία θα αφορά φυσικά τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους της, χωρίς ανταλλάγματα.
Με δεδομένο δε το ότι, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου, αφού θα απαιτούσαν κάτι ανάλογο πολλές άλλες χώρες, η απόφαση της Γερμανίας δεν είναι καθόλου εύκολη – ειδικά για την καγκελάριο, η οποία κατηγορείται επί πλέον ότι παίζει το μέλλον της Ευρώπης στα ζάρια, έχοντας οδηγήσει την Ελλάδα σε αδιέξοδο.
Ειδικότερα, η επιμονή της στο ότι μπορεί κάποια χώρα να ξεφύγει από την κρίση υιοθετώντας μία πολιτική λιτότητας, παρά το ότι μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο, ήταν αυτή που τελικά την έφερε στη σημερινή δύσκολη θέση. Όπως ανέφερε δε ο αμερικανός οικονομολόγος J. Stieglitz, “Η συνταγή, το φάρμακο καλύτερα, το οποίο σύστησε η καγκελάριος μαζί με τους αρχιάτρους της Ευρώπης στην Ελλάδα, ήταν στην πραγματικότητα δηλητήριο“.
Σύμφωνα τώρα με τους γερμανούς επικριτές της κυρίας Merkel, η συνταγή της βύθισε την Ελλάδα σε μία ύφεση άνευ προηγουμένου, η οποία είναι χειρότερη από τη Μεγάλη Ύφεση των Η.Π.Α. του 1929 – με αποτέλεσμα πολλοί Έλληνες να την συγκρίνουν με τον Χίτλερ. Γράφουν δε σε ελεύθερη μετάφραση τα εξής (πηγή: Spiegel):
.
“Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί ήθελαν να κατακτήσουν την Ευρώπη – αποτυγχάνοντας οικτρά. Εν τούτοις, παρά τα εγκλήματα και την ήττα τους, οι σύμμαχοι τους διέγραψαν τα μισά χρέη τους, βοηθώντας παράλληλα την ανοικοδόμηση της χώρας.
Μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους Έλληνες για διαφθορά, για φοροδιαφυγή ή για οτιδήποτε άλλο θελήσει. Εν τούτοις, δεν δημιούργησαν ούτε κατ’ ελάχιστο χρέη ανάλογα με αυτά της Γερμανίας τότε – ενώ φυσικά δεν προκάλεσαν τέτοιες καταστροφές στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν αδιανόητη η καταδίκη τους σε ένα καταστροφικό κοινωνικό πρόγραμμα, το οποίο δεν μπορεί να αντέξει καμία δημοκρατική χώρα”.
.
Περαιτέρω, η κατάσταση στην οποία ευρίσκεται σήμερα η Δύση, από οικονομικής πλευράς, δεν επιτρέπει να συμβεί ένα «πιστωτικό γεγονός», όπως η χρεοκοπία μίας χώρας – αφού κανείς δεν γνωρίζει τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει για τον πλανήτη.
Με δεδομένη δε την τεράστια φούσκα των χρηματιστηρίων, όταν σύμφωνα με τις τιμές των εμπορευμάτων, καθώς επίσης με το δείκτη θαλασσίων μεταφορών Baltic Dry (γράφημα), η κατάρρευση θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή, κανένας δεν θέλει να το διακινδυνεύσει – ειδικά οι Η.Π.Α.
.
.
Ολοκληρώνοντας, η χρονική συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη για την Ελλάδα, αρκεί η κυβέρνηση να παραμείνει σταθερή στις θέσεις της – χωρίς υπερβολές βέβαια αλλά και χωρίς παραχωρήσεις, οι οποίες θα έθεταν σε κίνδυνο την ανάκαμψη της χώρας, αφού επιτευχθεί η επιδιωκόμενη συμφωνία με τους δανειστές της.
Η Ελλάδα έχει πραγματικά μία πολύ μεγάλη ευκαιρία σήμερα να λύσει σωστά τα προβλήματα της – θα είναι όμως η τελευταία, οπότε δεν επιτρέπεται να κάνει κανένα απολύτως λάθος.
