Αυτή είναι η μεγάλη απορία της Γερμανίας, όταν βλέπει πως η κυβέρνηση αρνείται να δανειστεί από την Τρόικα, αδυνατώντας να απευθυνθεί στις αγορές – οπότε δηλώνει έμμεσα πως διακινδυνεύει τη χρεοκοπία της Ελλάδας και τη δραχμή
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Μέχρι σήμερα οι γραφειοκράτες πολιτικοί της Ευρώπης, έκρυβαν με αρκετά έξυπνο τρόπο το λογαριασμό της διάσωσης των τραπεζών, στο πολύπλοκο σύστημα της ΕΚΤ με την ονομασία Target 2. Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας όμως έβγαλε τον κρυφό λογαριασμό από το συρτάρι και τον πέταξε επιδεικτικά, με θράσος επάνω στο τραπέζι.
Εξελέγη επειδή είπε στους Έλληνες ότι δεν έχουν καμία άλλη εναλλακτική λύση, εκτός από την κατά μέτωπο σύγκρουση με τους δανειστές τους. Το πρόβλημα της καγκελαρίου είναι το ότι δεν διαθέτει καθόλου φαντασία, με αποτέλεσμα να γίνει μαριονέτα της δικής της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων.
Σήμερα είναι υποχρεωμένη να χορεύει στη μουσική των άλλων – μαζί της δυστυχώς όλοι εμείς οι Γερμανοί. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είναι εχθρός των Γερμανών αλλά εκείνος ο σερβιτόρος, ο οποίος διαλύει την παρέα των μεθυσμένων αργά τη νύχτα, φωνάζοντας δυνατά και με αγένεια: πρέπει να φύγετε, το μαγαζί κλείνει” (DWN Γερμανίας).
.
Ανάλυση
Είναι προφανές ότι, το ισχυρό κόμμα της συγκυβέρνησης δεν έχει ψηφιστεί από όλους τους Έλληνες, ενώ δεν εκπροσωπεί το 36,34% των Πολιτών, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί του – αφού υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, οι οποίοι επέλεξαν την αποχή από τις πρόσφατες εκλογές. Ο Πίνακας που ακολουθεί (πηγή) δείχνει την πραγματική δυναμική του, η οποία είναι αρκετά μικρότερη από αυτήν που παρουσιάζεται:
.
| Εγγεγραμμένη ψηφοφόροι | Αποχή | Σύνολο εκλογέων |
| 9.941.495 | 36,13% (ψήφισε το 63,87%) | 6.349.632 |
| Ποσοστό Σύριζα επί εκλογέων | Ψηφοφόροι Σύριζα | Ποσοστό Ελλήνων |
| 36,34% | 2.307.456 | 23,2% |
.
Με κριτήριο τα παραπάνω, η αριστερή παράταξη έχει τη στήριξη του 23,2% των Ελλήνων, αποτελώντας ουσιαστικά τη μειοψηφία τους – η οποία θα μπορούσε να είναι ακόμη μικρότερη, εάν αφαιρούσε κανείς τις λευκές και άκυρες ψήφους (2,36%).
Όσον αφορά την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, είναι εύλογο ότι δεν θα υπήρχε, εάν ο εκλογικός νόμος δεν προσέφερε αυθαίρετα στο πρώτο κόμμα τις 50 επί πλέον έδρες, διαστρεβλώνοντας ουσιαστικά τη συλλογική βούληση, η οποία είναι σχεδόν πάντοτε σοφή (υπό την προϋπόθεση της σωστής ενημέρωσης των Πολιτών, καθώς επίσης της μη χειραγώγησης τους από τα ΜΜΕ).
Στα πλαίσια αυτά, είναι μεν ένα δημοκρατικά εκλεγμένο κόμμα, αλλά δεν εκπροσωπεί σε καμία περίπτωση την πλειοψηφία των Ελλήνων – γεγονός που σημαίνει πως θα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικό, τόσο όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την εξουσία, όσο και όταν περιμένει τη στήριξη των Πολιτών. Πόσο μάλλον όταν κέρδισε τη νίκη στηριζόμενο στη ρητορική του εναντίον των μνημονίων, καθώς επίσης σε έναν «κυκεώνα» προεκλογικών παροχών – όχι στην πολιτική του ιδεολογία, η οποία ως εκ τούτου θα αποδειχθεί ως μη εφαρμόσιμη.
Από την άλλη πλευρά δεν είναι λίγοι εκείνοι οι Έλληνες, οι οποίοι ένοιωσαν μία πατριωτική υπερηφάνεια, παρατηρώντας τον επιθετικό και μάλλον αδιάλλακτο τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίσθηκαν οι ξένοι δανειστές από την κυβέρνηση – καθώς επίσης ακούγοντας τις πολύ σωστές εξαγγελίες της, σύμφωνα με τις οποίες δεν πρόκειται να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία, θα σταματήσει η λιτότητα, ενώ στο θέμα του χρέους θα υπάρξουν «πολύ σκληρές» διαπραγματεύσεις (άρθρο).
Αυτό σημαίνει πως οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κατά την άποψη μας, συμφωνούν με την εκδίωξη του ΔΝΤ και της Γερμανίας, η οποία είναι απαραίτητη για να ανακτηθεί η εθνική κυριαρχία της πατρίδας μας – πριν ακόμη λεηλατηθεί η Ελλάδα από τους αρχιερείς της δύναμης, καθώς επίσης από τους πρώσους εισβολείς, καταλήγοντας χρεοκοπημένη στα σκουπίδια της ιστορίας.
Φυσικά δεν γνωρίζουν εάν απαιτείται η συγκεκριμένη συμπεριφορά και η «διπλωματία» που επέλεξε η κυβέρνηση, για να φέρει εις πέρας την αποστολή της – οπότε αρνούνται να την εκθειάσουν ή να την επικρίνουν, πριν ακόμη δουν τα πρακτικά αποτελέσματα της. Με εξαίρεση ορισμένους «ανθέλληνες» βέβαια, οι οποίοι επικρότησαν δυστυχώς την «άτεγκτη» στάση των Ευρωπαίων αξιωματούχων – παροτρύνοντας τους να είναι περισσότερο αυστηροί με την Ελλάδα!
Από εδώ συμπεραίνεται πως η Ελλάδα συνεχίζει να μην έχει έλλειψη προδοτών, οι οποίοι τοποθετούν την προσωπική τους «κακεντρέχεια» και ιδιοτέλεια, πριν από το συλλογικό όφελος – τασσόμενοι υπέρ των ξένων και ενάντια στα συμφέροντα της πατρίδας τους.
Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή μας, εμείς έχουμε ταχθεί πριν από τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την εισβολή του ΔΝΤ, εναντίον των συνδίκων του διαβόλου και της πρωσικής κυβέρνησης της Γερμανίας, η οποία φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τους Γερμανούς Πολίτες – θεωρώντας ότι επρόκειτο πιθανότατα για μία προσχεδιασμένη, ενδοτική ενέργεια της τότε κυβέρνησης (ανάλυση).
Τα αποτελέσματα δυστυχώς μας δικαίωσαν, ενώ σήμερα η πατρίδα μας δεν διαθέτει την πολυτέλεια που είχε τότε, όσον αφορά το πλήθος των εναλλακτικών λύσεων που υπήρχαν, συμπεριλαμβανομένων των τεράστιων εκείνη την εποχή διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων της – αν και πάντοτε υπάρχουν λύσεις, οι οποίες όμως είναι κάθε φορά περισσότερο επώδυνες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τις υιοθετήσουμε – αφού η παραμονή μας κάτω από το σημερινό καθεστώς, θα ήταν καταστροφική τόσο για το δικό μας μέλλον, όσο και για το μέλλον των παιδιών μας.
