Η Ελλάδα είναι σε θέση να απαιτήσει μία έντιμη αντιμετώπιση της, όπως το τέλος της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων και την εκδίωξη του ΔΝΤ – ενώ τυχόν έξοδος της από την Ευρωζώνη, θα άνοιγε ίσως τους ασκούς του Αιόλου για τη Δύση.
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Η γερμανική κυβέρνηση εγκαινιάζει μία ριζική αλλαγή στην πολιτική της – σύμφωνα με την οποία, επειδή δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν πια πραγματοποιήσιμη.
Αντίθετα λοιπόν με τη μέχρι σήμερα κυβερνητική γραμμή, η Γερμανία είναι πρόθυμη να «επιτρέψει» (εν ανάγκη) στην Ελλάδα την έξοδο από την Ευρωζώνη – ενώ τόσο ο υπουργός οικονομικών της χώρας, όσο και η καγκελάριος, θεωρούν πως η έξοδος της Ελλάδας είναι δυνατόν να διαχειρισθεί. Η αιτία είναι η πρόοδος της νομισματικής ένωσης μετά το κρίσιμο 2012, καθώς επίσης η εξυγίανση τόσο της Πορτογαλίας, όσο και της Ιρλανδίας!
Επίσης η ύπαρξη ενός ισχυρού μηχανισμού διάσωσης, του ESM, ο οποίος έχει πλέον την ικανότητα να βοηθάει τις χώρες, όταν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα – όπως και της τραπεζικής ένωσης που μπορεί να ενισχύει τις τράπεζες, σε περίπτωση ανάγκης.
Αν και δεν υπάρχει λοιπόν τρόπος εξόδου μίας χώρας από την Ευρωζώνη, με την παραμονή της στην ΕΕ, οι νομικοί θα μπορούσαν να «εφεύρουν» τις κατάλληλες λύσεις – ενώ η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί πως η έξοδος της Ελλάδας θα ήταν αναπόφευκτη, εάν αποφασιζόταν η κατάργηση της πολιτικής λιτότητας, καθώς επίσης η μη εξυπηρέτηση των χρεών της χώρας” (Spiegel).
.
Ανάλυση
Είναι προφανές πως η Ελλάδα απέτυχε να καταπολεμήσει την κρίση, στην οποία βυθίστηκε μετά το 2008, παρά το ότι οι τράπεζες της δεν ήταν καθόλου εκτεθειμένες σε εσωτερικούς ή εξωτερικούς πιστωτικούς κινδύνους, όπως οι περισσότερες άλλες στη Δύση. Επίσης, παρά το ότι το συνολικό χρέος της, δημόσιο και ιδιωτικό, ήταν από τα χαμηλότερα στην Ευρωζώνη, ενώ της Ιρλανδίας το υψηλότερο στον πλανήτη.
Οι ευθύνες όμως της αποτυχίας της δεν βαρύνουν τόσο τις έκτοτε κυβερνήσεις της, αφού καμία από αυτές δεν διοικούσε τη χώρα, όσο στην πολιτική που της επιβλήθηκε από την πραγματική της κυβέρνηση: από το ΔΝΤ, στο οποίο οφείλεται η υπερβολική διόγκωση των ελλειμμάτων του 2009, καθώς επίσης η συκοφαντική δυσφήμιση της Ελλάδας διεθνώς, έτσι ώστε να αποκοπεί από τις αγορές, οπότε να υποχρεωθεί να καταφύγει στη «δικαιοδοσία» του (για να αποτελέσει το Δούρειο Ίππο της εισβολής του στην Ευρωζώνη).
Περαιτέρω, όλοι πλέον γνωρίζουν πως η ελληνική κρίση έφερε στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα της Ευρωζώνης, τα οποία «ελλόχευαν» για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα – τις ευρωπαϊκές ασυμμετρίες δηλαδή (ανάλυση), οι οποίες έτρεφαν και συνεχίζουν να τρέφουν τη Γερμανία, εις βάρος όλων των εταίρων της.
Τα προβλήματα αυτά φυσικά δεν έχουν επιλυθεί, όπως ισχυρίζεται η γερμανική κυβέρνηση σύμφωνα με το παραπάνω περιοδικό αλλά, αντίθετα, έχουν επιδεινωθεί – ενώ η νομισματική ένωση θα καταρρεύσει εάν συνεχισθεί η ίδια πολιτική, όχι βέβαια λόγω της Ελλάδας, αλλά επειδή τα προβλήματα συνεχίζουν να «κρύβονται κάτω από το χαλί».
Η μοναδική λύση άλλωστε δεν είναι άλλη από την τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης – η οποία όμως, κατά το γερμανό υπουργό οικονομικών, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια της κρίσης.
Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από τη συνέντευξη του στους NYT (πηγή) το Νοέμβριο του 2011, όπου ανέφερε ολοκάθαρα ότι, μόνο με τη βοήθεια της κρίσης μπορεί να ενωθεί πολιτικά η Ευρωζώνη – με την έννοια της «παράδοσης» μεγάλου μέρους της εθνικής ανεξαρτησίας των κρατών σε μία κεντρική ευρωπαϊκή κυβέρνηση, η οποία όμως θα ελέγχεται πλήρως από τη Γερμανία!
Η Ελλάδα τώρα, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως το πειραματόζωο της όλης διαδικασίας, έχοντας δυστυχώς εγκλωβιστεί στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια (ανάλυση), είναι ίσως η μοναδική χώρα που θα έθετε σήμερα σε κίνδυνο το γερμανικό «εγχείρημα» – το οποίο φυσικά προωθείται με τη βοήθεια της υπερδύναμης, σε μία περιοχή που θεωρείται προτεκτοράτο της.
Όλα όσα ισχυρίζεται λοιπόν η γερμανική κυβέρνηση παραπάνω, όπως το ότι η ελληνική κρίση δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα για τη διατήρηση της Ευρωζώνης, ενώ η Ελλάδα θα μπορούσε να «αποσχισθεί» χωρίς σοβαρά επακόλουθα για τις υπόλοιπες χώρες, καθώς επίσης για το εξαιρετικά ευάλωτο χρηματοπιστωτικό σύστημα της ηπείρου μας, είναι απλά προπαγάνδα – η οποία δεν γίνεται πιστευτή από κανέναν σοβαρό οικονομολόγο, πόσο μάλλον από τις αγορές.
Μεταξύ άλλων, αυτό συμπεραίνεται από ορισμένους αμερικανούς οικονομολόγους, οι οποίοι θεωρούν πως τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα προκαλούσε μία καταστροφική αναταραχή στις αγορές – κατά πολύ χειρότερη από τη χρεοκοπία της Lehman Brothers (πηγή). Πόσο μάλλον όταν η κατάρρευση της αγοράς εμπορευμάτων, η οποία συνήθως προηγείται της κατακόρυφης πτώσης των χρηματιστηριακών δεικτών, είναι ήδη δεδομένη – γεγονός που τεκμηριώνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
.
.
