Οι Έλληνες πρέπει να κλείσουν τα αυτιά στη χειραγώγηση και να αποφασίσουν ήρεμα για το μέλλον τους – χωρίς να φοβούνται, χωρίς να υποτιμούν τους κινδύνους, κυρίως όμως γνωρίζοντας πως έχουν πολλά πράγματα να κερδίσουν ή να χάσουν
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
Τον Αύγουστο του 2009, λίγο πριν δηλαδή από τις εκείνες τις μοιραίες εκλογές που οδήγησαν την πατρίδα μας σε μία νέα κυβέρνηση και στη χρεοκοπία, γράψαμε ένα κείμενο με τον τίτλο «Η αξιοπιστία της εκλογικής ψήφου» (Βιβλίο: Η κρίση των κρίσεων).
Στον υπότιτλο του δε αναρωτιόμαστε εάν αποφασίζουμε υπεύθυνα για το μέλλον της χώρας μας, γνωρίζοντας πως συνδέεται άμεσα τόσο με το δικό μας, όσο και με το μέλλον των παιδιών μας – με την απάντηση να δίνεται μόνη της, από όλα όσα έκτοτε ακολούθησαν.
Σήμερα, με τις κομματικές και λοιπές προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης στο έπακρο, θα θέταμε στον εαυτό μας ξανά την ίδια ερώτηση – τονίζοντας όμως πως οι εναλλακτικές επιλογές μας, όσον αφορά το πολιτικό σκηνικό, είναι δυστυχώς πολύ πιο περιορισμένες από τότε. Αντίθετα βέβαια η ωριμότητα των Ελλήνων, μετά από έξι σχεδόν χρόνια μεγάλων περιπετειών, θα πρέπει να είναι εκθετικά μεγαλύτερη – οπότε, εάν κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά τους στην εσωτερική και διεθνή προπαγάνδα, η οποία προσπαθεί να επηρεάσει την ψήφο τους, οι αποφάσεις τους θα είναι πολύ καλύτερες.
Με απλά λόγια, εάν οι Έλληνες επικεντρωθούν στα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων, εξετάζοντας τα τόσο όσον αφορά την ειλικρίνεια, όσο και τη δυνατότητα τους να εφαρμοσθούν κάτω από τις σημερινές συνθήκες που διαμορφώνονται στην Ευρώπη και στον πλανήτη, η επιλογή τους δεν θα είναι η ίδια με αυτήν του μοιραίου 2009.
Πόσο μάλλον εάν γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν, όσον αφορά την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ποιές θυσίες είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν, καθώς επίσης ποιά ρίσκα επιθυμούν να αναλάβουν – χωρίς να παίξουν στα ζάρια το μέλλον των παιδιών τους, χωρίς να δείξουν την απίστευτη ασέβεια απέναντι στις πιο γιορτινές ημέρες του έτους, καθώς επίσης στη βούληση τους (άρθρο), όπως δυστυχώς έκανε σύσσωμη η πολιτική ηγεσία τους, χωρίς να θέλουν να εκβιάσουν και χωρίς να εκβιαστούν από κανέναν.
Περαιτέρω, προφανώς δεν αποτελεί κινδυνολογία η διαπίστωση πως η Ελλάδα ευρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα, καθώς επίσης στα πρόθυρα της χρεοκοπίας – αφού αυτό φαίνεται τόσο από τα ασφαλιστήρια κινδύνου, όσο και από τη γενικότερη οικονομική εικόνα της χώρας μας, με την πιθανότητα πτώχευσης να τοποθετείται στο 68% (γράφημα).
.
Ελλάδα, ομόλογα – απόσπασμα επαγγελματικής πλατφόρμας υπολογισμού αξίας ομολόγων (στη περίπτωσή μας τα ομόλογα 5-ετίας της Ελλάδας), που υπολογίζει τη πιθανότητα πτώχευσης άνω του 60%.
.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, δεν πρέπει να λάβει κανείς πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τη δήλωση του ανωτάτου στελέχους του γερμανικού κυβερνητικού κόμματος, σύμφωνα με την οποία: “Αν νομίζει η Ελλάδα πως πρέπει να περικόψει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες και τα μέτρα λιτότητας, τότε η Τρόικα θα πρέπει να περικόψει τις πιστώσεις προς την Ελλάδα. Οι εποχές που θα έπρεπε να διασώσουμε την Ελλάδα έχουν περάσει, δεν υπάρχει η δυνατότητα να μας εκβιάσει πολιτικά. Η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον συστημικό κίνδυνο για το ευρώ“.
Η αιτία είναι η ραγδαία, συνεχής πτώση της τιμής του ευρώ, από την οποία συμπεραίνεται αβίαστα πως η Ελλάδα αποτελεί πράγματι συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη – όχι όμως ανυπέρβλητο, ειδικά ενόψει των προγραμμάτων ποσοτικής διευκόλυνσης (αγορά ομολόγων από τις τράπεζες), τα οποία ανακοίνωσε πως θα δρομολογήσει η ΕΚΤ στις 22 Ιανουαρίου.
Εν τούτοις, έχοντας πλέον την εμπειρία του οδυνηρού παρελθόντος, οι Έλληνες πρέπει να ζυγίσουν σωστά όλες τις πιθανότητες και να αποφασίσουν με ήρεμο, νηφάλιο, ορθολογικό τρόπο για το μέλλον της χώρας τους – χωρίς να φοβούνται αλλά και χωρίς να υποτιμούν τους κινδύνους, κυρίως όμως γνωρίζοντας πως έχουν πολλά πράγματα να κερδίσουν ή να χάσουν (άρθρο), αντίθετα με όλα όσα ισχυρίζονται οι σειρήνες της πάσης φύσεως πολιτικής προπαγάνδας.
Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε σκόπιμη την υπενθύμιση του άρθρου μας από τον Αύγουστο του 2009, έτσι ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
