Τα αποτελέσματα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας είναι ήδη καταστροφικά για τη χώρα, παρά το ότι δεν έχει διακοπεί η σύνδεση της με το Swift – γεγονός που, εάν τυχόν συμβεί, θα θέσει σε πολύ μεγάλο κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη.
.
Όπως ανακοινώθηκε, η ΕΕ βρήκε μία συμβιβαστική λύση στο θέμα της επιβολής νέων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας – παρά το ότι η τελευταία ενισχύει τα στρατεύματα της στα σύνορα της Ουκρανίας, ισχυριζόμενη πως είναι για λόγους προστασίας απέναντι στη δυτική επιθετικότητα.
Παράλληλα, η Ρωσία μείωσε ξαφνικά τα βασικά της επιτόκια, με αποτέλεσμα την κατάρρευση του ρουβλίου – ενώ πρέπει να σημειώσει κανείς πως το υπερτιμημένο δολάριο τη βοηθάει, αφού οι πληρωμές φυσικού αερίου και πετρελαίου είναι σε μεγάλο βαθμό σε δολάρια (τα οποία μεταφράζονται σε περισσότερα ρούβλια και την ωφελούν, αρκεί οι Πολίτες της να αποφεύγουν τα εισαγόμενα προϊόντα).
Βέβαια, δεν μειώθηκε μόνο η ισοτιμία του ρουβλίου απέναντι στο δολάριο, αλλά επίσης τα νομίσματα όλων των χωρών παραγωγής πετρελαίου (γράφημα) – γεγονός που μοιάζει σαν να έχει κηρύξει το δολάριο τον πόλεμο απέναντι τους. Την ίδια στιγμή η Λευκορωσία απειλείται με χρεοκοπία – δυσκολευόμενη να εξυπηρετήσει τον εξωτερικό δανεισμό της.
.
.
Στο θέμα των κυρώσεων, αν και θα αποφασιστούν στην επόμενη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών (09.02.15), φαίνεται πως επικράτησαν οι απόψεις της Ελλάδας, της Αυστρίας για εμφανείς λόγους (άρθρο), της Ιταλίας, της Σλοβακίας, καθώς επίσης της Γερμανίας στο παρασκήνιο – ενώ ήταν αντίθετες τόσο η Πολωνία, όσο και οι χώρες της Βαλτικής.
Περαιτέρω, αν και ανακοινώνεται πως η αιτία ήταν οι οικονομικές ζημίες που προκαλούνται σε πολλές χώρες της ΕΕ, λόγω της αδυναμίας τους να εξάγουν τα προϊόντα τους στη Ρωσία, η πραγματικότητα είναι πιθανότατα εντελώς διαφορετική – χωρίς να υποτιμάται η «κρυφή απειλή» της διακοπής της τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο, ενώ γνωρίζουμε πως τα αποθέματα της, τα οποία αγοράστηκαν το καλοκαίρι, διαρκούν έως το Μάρτιο.
Ειδικότερα, φαίνεται πως σημαντικά στελέχη της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής έχουν προτείνει την υιοθέτηση μίας διπλής στρατηγικής στην αντιπαράθεση της Δύσης με τη Ρωσία – αν και η Δύση θα πρέπει να συνεχίσει μελλοντικά να προβάλλει την ισχύ της, απέναντι στη Ρωσία. Επειδή όμως δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τίποτα με την πολιτική της ευθείας αντιπαράθεσης, σχεδιάζει να εγκαινιάσει μία καινούργια προσπάθεια σύνδεσης με τη Ρωσία – μεταξύ άλλων με τη διεξαγωγή συζητήσεων μεταξύ της ΕΕ και της Ευρασιατικής Ένωσης, για την προώθηση της οικονομικής συνεργασίας των δύο «περιοχών».
Μία τέτοια συνεργασία, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα μετέφερε τη μάχη μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης στο οικονομικό πεδίο, από το στρατιωτικό – γεγονός που τοποθετήθηκε πρόσφατα ως προοπτική από τη γερμανίδα καγκελάριο (πηγή), ενώ παράλληλα η πιστοληπτική ικανότητα της Ρωσίας υποτιμήθηκε σε επίπεδο «σκουπιδιού», από αμερικανική εταιρεία αξιολόγησης.
Η στροφή αυτή οφείλεται προφανώς στην αποτυχία της Ευρώπης να αντιπαρατεθεί με τη Ρωσία, όσον αφορά την Ουκρανία – αφού, παρά την παροχή βοήθειας προς την κυβέρνηση της χώρας, η τελευταία δεν κατάφερε να εμποδίσει τις εξεγέρσεις στην ανατολική Ουκρανία, καθώς επίσης να ελέγξει ολοκληρωτικά την υπόλοιπη χώρα.
Οι περισσότεροι εξωτερικοί παρατηρητές άλλωστε έχουν πάψει να πιστεύουν πως ο ουκρανικός στρατός θα μπορούσε να έχει στρατιωτικές επιτυχίες – έτσι ώστε να αναγκαστεί η Ρωσία να «επιστρέψει» την Κριμαία, όπως απαιτεί η Δύση. Εκτός αυτού, όλες εκείνες οι προσπάθειες με στόχο την ανατροπή του προέδρου Putin δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Αντίθετα, η δημοτικότητα του παραμένει ως είχε, σε υψηλά επίπεδα, παρά τις τεράστιες ζημίες που έχει υποστεί η χώρα του, από τις κυρώσεις της Δύσης, σε συνδυασμό με την κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου.
Την ίδια στιγμή η αντιπαράθεση με τη Ρωσία έχει ζημιώσει ήδη τη Γερμανία, τόσο όσον αφορά τις εξαγωγές της (-18%), όσο και το σταμάτημα της κατασκευής του αγωγού South Stream – ο οποίος αποτελούσε μία κεντρική στρατηγική της χώρας, για την εξασφάλιση της τροφοδοσίας της. Πόσο μάλλον όταν η Gazprom έθεσε τέλος στα σχέδια της που αφορούσαν αφενός μεν την κατασκευή δικτύου έως τον τελικό καταναλωτή, αφετέρου τη συμμετοχή των γερμανικών ενεργειακών επιχειρήσεων στα νέα αποθέματα φυσικού αερίου της Σιβηρίας.
Περαιτέρω, το δεύτερο σκέλος της στρατηγικής της διπλής αντιπαράθεσης φαίνεται πως θα είναι η συνεχιζόμενη ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ, στις χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία – με στόχο την επίτευξη μίας σχετικής σταθερότητας τόσο στην Ουκρανία, όσο και στην υπόλοιπη περιοχή.
Οι Η.Π.Α. βέβαια υποψιάζονται πως η Γερμανία επιδιώκει έντεχνα τη σύσφιξη των σχέσεων της Ρωσίας μαζί της, έτσι ώστε να ανεξαρτητοποιηθεί από την αμερικανική ηγεμονία – ενώ επιμένουν στην επιβολή νέων κυρώσεων, θέλοντας να υποταχθεί πλήρως η Ρωσία.
Στα πλαίσια αυτά κυκλοφορούν φήμες, σύμφωνα με τις οποίες η υπερδύναμη σχεδιάζει να «αποσυνδέσει» τη Ρωσία από το παγκόσμιο σύστημα διακανονισμού πληρωμών (Swift), όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν με το Ιράν. Η Ρωσία έχει προσπαθήσει βέβαια να βρει μία εναλλακτική λύση, υιοθετώντας ένα ανάλογο δικό της σύστημα, χωρίς όμως να έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να το επιτύχει.
Κατά τον πρόεδρο όμως της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας (VTB), ο οποίος φυσικά εκφράζει τις απόψεις του κ. Putin, τυχόν «αποσύνδεση» της Ρωσίας από το σύστημα, θα ισοδυναμούσε με την πλήρη διακοπή των σχέσεων της χώρας του με τις Η.Π.Α. Ακόμη περισσότερο, είπε τα εξής: “Σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, η υιοθέτηση τέτοιων κυρώσεων θα ισοδυναμούσε με πόλεμο“ (πηγή).
Οφείλει να σημειωθεί εδώ πως τα αποτελέσματα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας είναι ήδη καταστροφικά για τη χώρα, παρά το ότι δεν έχει διακοπεί η σύνδεση της με το Swift – η οποία θα ισοδυναμούσε με την αφαίρεση της πρίζας ενός μηχανήματος από το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι ελπίδες της, όσον αφορά τη χρηματοδότηση της από τις τράπεζες της Κίνας δεν έχουν επαληθευθεί, επειδή η τελευταία φοβάται την επιβολή αμερικανικών κυρώσεων στην ίδια.
Με δεδομένο δε το ότι, πολλοί επιχειρηματικοί κολοσσοί της Ρωσίας, όπως ο πετρελαϊκός όμιλος Rosneft, υποφέρουν, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν την αναχρηματοδότηση των δανείων τους, η συνέχιση των υφισταμένων κυρώσεων ενδεχομένως να αποβεί επικίνδυνη για τη διατήρηση της ειρήνης στον πλανήτη.
