Έχουμε την τεκμηριωμένη εντύπωση πως η Ρωσία, λόγω της άγνοιας στα οικονομικά του ηγέτη της, θα πληρώσει την εξυγίανση τόσο της Ευρώπης, όσο και της Ιαπωνίας – ενώ η Κίνα θα εκμεταλλευθεί ανάλογα το «εξ ουρανού» ακούσιο δώρο
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Ως «οικονομία Potemkin» χαρακτηρίζεται εκείνη η οικονομία, η οποία είναι εξωτερικά μόνο υγιής, επειδή βασίζεται σε ορισμένους πυλώνες που συγκυριακά εμφανίζουν κέρδη – ενώ δεν έχει το βάθος, το οποίο εξασφαλίζει σε μία χώρα τη διαχρονική επιτυχία της.
Η ορολογία αυτή στηρίζεται στον ιστορικό μύθο των νέων προσαρτημένων χωριών, στα οποία ο υπουργός της τότε ρωσικής αυτοκρατορίας και πρίγκιπας G. Potemkin, είχε δώσει εντολή να στηθούν προσόψεις σπιτιών που αναπαριστούσαν όμορφα χωριά στην Κριμαία, στις όχθες του ποταμού Δνείπερου.
Με το τέχνασμα αυτό ήθελε να εντυπωσιάσει την αυτοκράτειρα Αικατερίνη, η οποία το 1787 επισκέφθηκε την περιοχή και έμεινε ευχαριστημένη με τις κτήσεις που είχαν ενσωματωθεί στην αυτοκρατορία – αφού έβλεπε χωριά και ευτυχισμένους χωρικούς που χαιρετούσαν το τραίνο της, χωρίς να γνωρίζει πως ήταν προσόψεις ενός σκηνικού, ενώ οι υποτιθέμενοι χωρικοί ήταν στρατιώτες, ντυμένοι με ανάλογα ρούχα”.
.
Άρθρο
Η Ρωσία θεωρείται ως μία «οικονομία Potemkin», επειδή στηρίζεται κυρίως στις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, χωρίς τις οποίες δεν θα είχε τα εμπορικά πλεονάσματα, ούτε τα συναλλαγματικά αποθέματα του σημερινού ύψους (περί τα 400 δις $ – 515,6 δις $ στα τέλη του 2013). Παρά το ότι δε ο ρυθμός ανάπτυξης την τελευταία δεκαετία ήταν ανάλογος της Κίνας (7%), το 2013 μειώθηκε στο 1,3% – ενώ η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας (Sberbank) προέβλεψε, τον περασμένο Μάρτιο, μηδενική ανάπτυξη για το 2014.
Η αδυναμία της αυτή επιδεινώνεται από τις εκροές συναλλάγματος προς το εξωτερικό, εκ μέρους των πλούσιων Ρώσων – οι οποίες υπολογίζονται στα 60 δις $ ετήσια, με αφετηρία το 2012. Οι εκροές αυτές ενισχύθηκαν από τους διεθνείς επενδυτές, με αποτέλεσμα να δέχεται μεγάλες πιέσεις το νόμισμα της χώρας – ειδικά μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, παρά το ότι οι τιμές του πετρελαίου διατηρήθηκαν σχετικά σταθερές και υψηλές τα τρία τελευταία χρόνια, στα 110 $ το βαρέλι κατά μέσον όρο.
.
Η οικονομική εξέλιξη της Ρωσίας
Μετά την ανάληψη της προεδρίας της χώρας από τον κ. Putin το 2000, η εξέλιξη της ήταν εξαιρετικά θετική – αφού κατάφερε να καταπολεμήσει την πολιτική αστάθεια, καθώς επίσης τον πληθωρισμό που χαρακτήριζαν τη Ρωσία στην εποχή του προκατόχου του (B. Yeltsin). Ο νέος τότε πρόεδρος διαχειρίσθηκε την οικονομία με υπευθυνότητα, κατόρθωσε να ελέγξει τον προϋπολογισμό (γράφημα, σχεδόν 10% πλεόνασμα το 2006) και να μειώσει το δημόσιο χρέος – από το 60% περίπου του ΑΕΠ το 2001 στο 10% το 2007.
.
.
Στη συνέχεια, οι συνεχώς αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου, καθώς επίσης τα εύκολα χρήματα (εισροές επενδυτικών κεφαλαίων), ολοκλήρωσαν την επιτυχία από μόνα τους – κλιμακώνοντας το εμπορικό πλεόνασμα της χώρας, τις επενδύσεις, το ΑΕΠ κοκ.
Μεταξύ των ετών 2000 και 2010 το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ρώσων αυξήθηκε από τα 1.500 $ στα 10.000 $ – με αποτέλεσμα ο κ. Putin να ξεκινήσει την παρούσα δεκαετία με την αποδοχή του 70% των ψηφοφόρων της χώρας του, μετατρεπόμενος από έναν ηγέτη που ανησυχούσε για το δημόσιο χρέος, σε κάποιον που χλευάζει τις Η.Π.Α. για το δικό τους (κατά τον G. Bush).
Περαιτέρω, αν και η Ρωσία έχει ένα υψηλό ποσοστό επενδύσεων (26% του ΑΕΠ της), τα χρήματα διοχετεύονται κυρίως σε κρατικά έργα αμφίβολης απόδοσης – ενώ ο πληθωρισμός τον Οκτώβριο έφτασε στο 8,3%. Σε ένα πολύ υψηλό ποσοστό λοιπόν μεταξύ των αναπτυσσομένων οικονομιών, ο μέσος όρος των οποίων υπολογίζεται στο 3,8%.
Αν και ο πρόεδρος της χώρας θεωρείται ιδιοφυία, όσον αφορά τη γεωπολιτική στρατηγική που ακολουθεί, στον τομέα της οικονομίας δεν φαίνεται να ισχύει κάτι ανάλογο – γεγονός που συμπεραίνεται από την αυξημένη συμμετοχή του κράτους στις επιχειρήσεις, όπου μάλλον ακολουθεί το παράδειγμα της Κίνας (συγκεντρωτισμός, κρατικά μονοπώλια), αλλά με λανθασμένο τρόπο (εσωστρέφεια).
Ήδη η μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία της χώρας, η Rosneft, έχει εξαγοράσει μία σειρά από άλλες επιχειρήσεις, ελέγχοντας το 40% της παραγωγής πετρελαίου της Ρωσίας – ενώ διευρύνει συνεχώς τις υπηρεσίες της σε όλους τους τομείς.
