Η Ρωσία θα μπορούσε ίσως να απελευθερώσει τα κράτη από την τυραννία της σκλαβιάς του χρέους που έχουν επιβάλλει οι μεγάλες δυτικές τράπεζες, θέτοντας τέρμα στο σύστημα του δολαρίου – κάτι που δύσκολα θα επιτρέψουν οι Η.Π.Α.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Η απόφαση της Ρωσίας να στηρίξει στρατιωτικά το Ιράκ άλλαξε σε μεγάλο βαθμό το γεωπολιτικό χάρτη. Οι Η.Π.Α. αντέδρασαν εν πρώτοις με λόγια, σχεδιάζουν όμως σίγουρα άλλου είδους πρωτοβουλίες.
Η ρωσική επέμβαση αποκάλυψε τη μεγάλη αμερικανική απάτη στη Μέση Ανατολή, αποδεικνύοντας στη διεθνή κοινή γνώμη πως οι Η.Π.Α. ψεύδονται – αφού βοηθούν εκείνους ακριβώς τους τρομοκράτες, οι οποίοι υποθετικά ευθύνονται για τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο” (W. Engdahl).
.
Άρθρο
Εάν θέλει κανείς να είναι αντικειμενικός η Ρωσία, προτείνοντας στις Η.Π.Α. τη συμμαχία της στη μάχη εναντίον των τρομοκρατών στη Συρία, εξουδετέρωσε πανέξυπνα τα πολεμικά σχέδια ορισμένων κύκλων της υπερδύναμης – αφού ο αμερικανός πρόεδρος απέρριψε την πρόταση ενός πραγματικού πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας.
Η αποδοχή δε της παράκλησης της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας εκ μέρους του προέδρου Putin, όσον αφορά την αντιμετώπιση των τρομοκρατών της ISIS, της Al Qaida, καθώς επίσης πολλών άλλων ομάδων, στις οποίες συμμετέχουν μισθοφόροι στρατιώτες από 80 περίπου διαφορετικές χώρες, δρομολογήθηκε με την αυστηρή τήρηση της «χάρτας» του ΟΗΕ – όταν οι Η.Π.Α. για πάνω από ένα έτος βομβαρδίζουν ένα ανεξάρτητο κράτος χωρίς την άδεια του, παρά τις απαγορεύσεις του Διεθνούς Δικαίου.
Εν τούτοις η Ρωσία, λόγω της ενεργητικής στρατιωτικής συμμετοχής της στη Συρία, η οποία διευρύνθηκε πρόσφατα στο Ιράκ, ανέλαβε μία πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σε ολόκληρο τον πλανήτη: να θέσει ένα οριστικό τέλος στο δόγμα του Wolfowitz, το οποίο αναφέρεται σε έναν κόσμο με μία και μοναδική υπερδύναμη, τις Η.Π.Α., μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης (ένα δόγμα που υιοθέτησε ανεπίσημα ο πρόεδρος Clinton, όταν βομβάρδισε την πρώην Γιουγκοσλαβία).
Για να τα καταφέρει, θα πρέπει ασφαλώς να αποδεικνύει συνεχώς πως είναι μία ισχυρή δύναμη, έτσι ώστε να διατηρεί το παγκόσμιο κύρος της – κάτι που όμως κοστίζει πανάκριβα ενώ δεν αρκεί, εάν δεν επιτύχει να δημιουργήσει μία πραγματική, μεγάλη συμμαχία με άλλες χώρες, η οποία θα εγγυάται την ειρήνη, το σεβασμό των συνόρων και την εθνική ανεξαρτησία όλων των κρατών του πλανήτη.
Διαφορετικά, η στρατιωτική επέμβαση της στη Μέση Ανατολή θα προκαλέσει τη διεύρυνση του πολέμου, με καταστροφικά αποτελέσματα για ολόκληρη την ανθρωπότητα – κάτι που φαίνεται πως έχει συνειδητοποιήσει η Ρωσία, κρίνοντας από την πρόταση της για μία κοινή σύσκεψη με τις Η.Π.Α. στην Ουάσιγκτον, με θέμα το τέλος του πολέμου στη Συρία (πηγή). Το γεγονός δε ότι, η ISIS κήρυξε ιερό πόλεμο εναντίον τόσο της Ρωσίας, όσο και των Η.Π.Α., διευκολύνει τη σύμπραξη τους – ενώ φαίνεται καθαρά πως οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι σε θέση να πλήξουν αποφασιστικά όλες τις τρομοκρατικές ομάδες που ενισχύουν την ισλαμική οργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, η στρατιωτική ενεργοποίηση της Ρωσίας στην περιοχή θέτει εκ των πραγμάτων τέλος στο δόγμα του Wolfowitz – υποχρεώνοντας πλέον τις Η.Π.Α. να πάρουν θέση. Η συμμαχία της δε με την Κίνα και το Ιράν, σε συνδυασμό με την ανάγκη να καθοριστεί ποιές δυνάμεις θα εξασφαλίζουν τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή μετά το τέλος του πολέμου, έτσι ώστε να ακολουθήσει η ανοικοδόμηση της, τοποθετεί τις Η.Π.Α. μπροστά σε μία απόφαση, η οποία θα είναι καθοριστική για τη «μελλοντική τάξη πραγμάτων» – όπου είτε θα απομονωθούν, είτε θα αποτελέσουν μία από τις πολλές μεγάλες δυνάμεις που θα εγγυώνται την ειρήνη στον πλανήτη.
Περαιτέρω, για κακή τύχη εκείνων των Αμερικανών που επιδιώκουν τη συνέχιση της παντοδυναμίας της χώρας τους, υπάρχουν ήδη ορισμένα βασικά στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν μία εναλλακτική ανεξάρτητη νέα τάξη πραγμάτων στον πλανήτη – αν και βρίσκονται ακόμη σε «νηπιακό» επίπεδο, με πολλές αδυναμίες και λάθη.
Πρόκειται για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Ανάπτυξης (ΑΙΙΒ) με έδρα την Κίνα, η οποία αριθμεί ήδη 57 μέλη, καθώς επίσης για τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (NDB) των χωρών της BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) με έδρα τη Σαγκάη, η οποία ευρίσκεται σε λειτουργία.
Στα πλαίσια αυτά, μία σταθερή κυβέρνηση στη Συρία και στο Ιράκ θα μπορούσε να υποβάλλει αίτημα συμμετοχής της στην ΑΙΙΒ, όπου στα ιδρυτικά της μέλη ανήκουν τόσο η Ρωσία, όσο και το Ιράν – κάτι που θα εξασφάλιζε στις παραπάνω χώρες που έχουν πληγεί από τον πόλεμο πιθανά δάνεια για την αποκατάσταση των υποδομών τους, έτσι ώστε να σταθεροποιηθούν οι οικονομίες τους, χωρίς την ανάγκη να απευθυνθούν στην Παγκόσμια Τράπεζα ή στο ΔΝΤ.
Εν τούτοις, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι αρκετό, επειδή τα δύο καινούργια τραπεζικά ινστιτούτα, η ΑΙΙΒ και η NDB, μπορούν τότε μόνο να παρέχουν δάνεια, όταν χρησιμοποιούν το σύστημα του δολαρίου – αφού διαφορετικά δεν εξασφαλίζουν τη διεθνή αναγνώριση τους και τον πολλαπλασιασμό των κεφαλαίων τους.
Καθοριστικό ρόλο όμως στο σύστημα του δολαρίου διαδραματίζουν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, τα οποία αποτελούν όργανα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής – έχοντας ιδρυθεί μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από τις Η.Π.Α. και τη Wall Street, για να στηρίζουν τη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων.
Έκτοτε, το τραπεζικό καρτέλ, το δολάριο και η στρατιωτική δύναμη των Η.Π.Α. επιβάλλουν από κοινού την ηγεμονία τους στον πλανήτη (άρθρο) – με τη βοήθεια της διενέργειας πολέμων όπου θεωρούταν απαραίτητο, καθώς επίσης με τη χρήση των χρηματοπιστωτικών όπλων μαζικής καταστροφής, τα οποία στηρίζουν το δολάριο ως το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη.
Στα πλαίσια αυτά, η Ρωσία πρόσφατα ηττήθηκε σχεδόν κατά κράτος στο χρηματοπιστωτικό πεδίο (άρθρο) – ενώ δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει οδηγηθεί σε μία νέα οικονομική παγίδα, επεμβαίνοντας στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής.
Όσον αφορά δε την Κίνα, στην οποία μαίνεται η οικονομική κρίση (άρθρο), η προσπάθεια να καταστήσει το νόμισμα της παγκόσμιο αποθεματικό, έχει σαν αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι σε χρηματοπιστωτικούς και συναλλαγματικούς πολέμους, εκ μέρους του υπουργείου οικονομικών της υπερδύναμης – γεγονός που γνωρίζει πολύ καλά ο κινέζος πρόεδρος, έχοντας πρόσφατα προειδοποιήσει αυστηρά τη Fed να μην προβεί στην αύξηση των βασικών επιτοκίων, φοβούμενος τα αποτελέσματα στην παραπαίουσα οικονομία της χώρας του.
Θεωρείται άλλωστε απίθανο να πλήξει το κινεζικό νόμισμα τους τέσσερις μαύρους ιππότες που καθορίζουν την ισοτιμία του ειδικού καλαθιού του ΔΝΤ (SZR) – το δολάριο, το ευρώ, το γεν και τη στερλίνα. Οι ελπίδες της Κίνας δε να συμμετέχει στο καλάθι του ΔΝΤ, όπου είχε ορισθεί ως ημερομηνία το τέλος του 2015, εξαϋλώθηκαν – έχοντας τελικά απορριφθεί από το Ταμείο, παρά την αύξηση της ισοτιμίας του, λόγω της οποίας θυσιάστηκε ένα μεγάλο μέρος των εξαγωγών της.
