Η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί το σκάνδαλο της VW για να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Γερμανίας σε τρία βασικά θέματα είναι μεγάλη: στην πολιτική λιτότητας, στη μείωση των πλεονασμάτων της, καθώς επίσης στη συμφωνία TTIP
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Οι Γερμανοί δεν είναι ούτε έξυπνοι, ούτε δημιουργικοί, ούτε εργατικοί – ενώ έχει αποδειχθεί πολλές φορές, όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της Volkswagen (άρθρο) ότι, εξαπατούν τους πελάτες τους, καθώς επίσης την εφορία, όπου και με όποιον τρόπο μπορούν.
Εν τούτοις, η Γερμανία έχει αναδειχθεί στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, καθώς επίσης στον αδιαφιλονίκητο ηγεμόνα της Ευρωζώνης – σε αυτόν που αποφασίζει για όλα τα υπόλοιπα κράτη, τιμωρώντας τα παραδειγματικά όταν συμπεριφέρονται ανυπάκουα, όπως έχει συμβεί με την Ελλάδα.
Οι βασικοί λόγοι της επιτυχίας των Γερμανών είναι αναμφίβολα η μεθοδικότητα τους, ακόμη και όταν εξαπατούν (μέσω του μισθολογικού dumping που υιοθέτησαν το 2000, εξαπάτησαν όλες τις χώρες του ευρώ), το σταθερό επιχειρηματικό και φορολογικό πλαίσιο που διαθέτει η χώρα, η επικέντρωση στην επιχειρηματικότητα και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς επίσης ο συγκαλυμμένος προστατευτισμός της οικονομίας τους – από το εσωτερικό της οποίας εκδιώκονται έμμεσα οι ξένες επιχειρήσεις, εν μέρει επειδή σαμποτάρονται από τους Πολίτες, χωρίς να τους υποδεικνύεται κάτι τέτοιο από την κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ αποτελεί ο αμερικανικός κολοσσός λιανικής, η «Wal-Mart Stores», η οποία τελικά αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία, λόγω του ότι δεν κατάφερε να προσελκύσει τους καταναλωτές της – επειδή απέφευγαν σκόπιμα να αγοράσουν από τα καταστήματα της.
Σε πλήρη αντίθεση με τους Γερμανούς τώρα, οι Έλληνες είναι έξυπνοι, δημιουργικοί και εργατικοί, ζώντας σε μία προικισμένη από το Θεό χώρα – οπότε δεν θα είχαν λόγο να εξαπατήσουν κανέναν για να επιτύχουν τους στόχους τους, εάν ήταν μεθοδικοί, εάν η Ελλάδα είχε ένα σταθερό πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας της (κανόνες για όλους), εάν τα πάντα δεν περιστρέφονταν γύρω από μία πολύ συχνά διεφθαρμένη πολιτική (ενώ ο επιχειρηματίας θεωρείται de facto απατεώνας), καθώς επίσης εάν οι καταναλωτές προστάτευαν τις ελληνικές εταιρείες, τόσο αγοράζοντας από αυτές, όσο και επιλέγοντας ελληνικά προϊόντα.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα της χώρας μας, καθώς επίσης οι λύσεις του – οι πραγματικές «διαρθρωτικές αλλαγές» που απαιτούνται δηλαδή στην οικονομία, στην πολιτική και στην κοινωνία. Εκτός αυτού, το πρόβλημα διευρύνεται λόγω της μη ύπαρξης ενός αναπτυξιακού σχεδίου «ελληνικής ιδιοκτησίας» – το οποίο θα επέτρεπε να αναζητηθούν οι κατάλληλοι τρόποι εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, από τα μνημόνια και από την πολιτική λιτότητας.
Χωρίς τις παραπάνω διαρθρωτικές αλλαγές, τις μεταρρυθμίσεις καλύτερα, καθώς επίσης χωρίς ένα τέτοιο ρεαλιστικό σχέδιο ανασυγκρότησης, είναι αδύνατον ποτέ να εξετασθεί οτιδήποτε άλλο – όπως, για παράδειγμα, οι ιδιωτικοποιήσεις που επιβάλλονται από τα μνημόνια, οι οποίες δεν θα ήταν καθόλου αρνητικές εάν
(α) το κράτος είχε τη δυνατότητα να λειτουργήσει σωστά, ως ο ρυθμιστής της επιχειρηματικής ζωής, συμμετέχοντας μόνο ως μέτοχος σε κάποιες, καθώς επίσης
(β) εάν επιλέγονταν Έλληνες επιχειρηματίες, με την έννοια πως τα κέρδη τους δεν θα καταναλώνονταν ή/και δεν επενδύονταν στο εξωτερικό, προκαλώντας προβλήματα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας (όπως συμβαίνει σε άλλα κράτη που δραστηριοποιήθηκε το ΔΝΤ – Βραζιλία, Τουρκία κλπ.) αλλά, κυρίως, εντός της Ελλάδας.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται οι επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων σε ξένους, όσον αφορά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, στην πάμπλουτη Βραζιλία (αριστερή κάθετος) και στην Τουρκία (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος) – σε δύο χώρες θύματα του ΔΝΤ, οι οποίες δεν θα μπορέσουν ποτέ να συνέλθουν πραγματικά.
.
.
Στο σημείο αυτό θα αναρωτιόταν ίσως κανείς, εάν μπορεί να ανταπεξέλθει με αυτά που απαιτούνται για να «αναβιώσει» η ελληνική οικονομία μία αριστερή κυβέρνηση. Η απάντηση είναι προφανώς θετική, αφού είναι η καταλληλότερη για να εξασφαλισθεί η δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων, μέσω της οποίας αυξάνεται γρηγορότερα το ΑΕΠ – αρκεί φυσικά να λειτουργήσει έτσι ώστε να δημιουργηθούν εισοδήματα, πλούτος δηλαδή και όχι να μοιράσει τη φτώχεια.
Εν τούτοις, όταν διαπιστώνεται πως η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας δεν έχει καμία πρόθεση για τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις, ενώ απλά αντικαθιστά την προηγούμενη οικονομική εξουσία με μια καινούργια, εγχώρια και ξένη, ως συνήθως διαπλεκόμενη, τότε γίνεται κατανοητό ότι, οι ελπίδες για το μέλλον της χώρας είναι ουτοπικές – πως παρά το ότι ακόμη μπορεί, δεν θα τα καταφέρει.
.
Οι συνέπειες του σκανδάλου της VW
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, τα γερμανικά ΜΜΕ άρχισαν ήδη να κατηγορούν την αμερικανική κυβέρνηση για το θέμα της VW, ισχυριζόμενα πως προσπαθεί να αναδειχθεί στο δικαστή του πλανήτη, επιβάλλοντας εξοντωτικά πρόστιμα στις επιχειρήσεις όποιων χωρών θέλει – όπως συνέβη στην περίπτωση της γαλλικής τράπεζας (ΒΝΡ), της ιαπωνικής Toyota κοκ.
Άλλα δε θεωρούν πως είχε άμεση σχέση με την τοποθέτηση νέων πυρηνικών όπλων στην αμερικανική βάση της Γερμανίας, η οποία είναι η μεγαλύτερη εκτός των Η.Π.Α. – με την έννοια πως η υπερδύναμη θέλησε να εκβιάσει τη Γερμανία, έτσι ώστε να μην το αρνηθεί φοβούμενη τις αντιδράσεις της Ρωσίας (η οποία πράγματι δήλωσε πως θα κάνει το ίδιο στα σύνορα με την Πολωνία, για να μην διαταραχθεί η στρατιωτική ισορροπία στην Ευρώπη).
