Πρόκειται για μία πολύπλευρη σύγκρουση δανειστών και οφειλετών, ευρώ και δολαρίου, οικονομικών συστημάτων, κεντρικών τραπεζών, πλεονασματικών και ελλειμματικών κρατών, καθώς επίσης Βορά και Νότου – με μεγάλες γεωπολιτικές προεκτάσεις
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα κορυφωθεί στο 200% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια – αντίθετα με τις προβλέψεις της Τρόικας, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα ξεπερνούσε το πρόσφατο 177%. Το 2022 θα μειωθεί στο 170% του ΑΕΠ, όταν η Τρόικα το εκτιμούσε στο 142% – ενώ οι νέες δανειακές ανάγκες της χώρας θα εκτοξευθούν στα ύψη, σε επίπεδα άνω του 15% του ΑΕΠ.
Κάθε εβδομάδα που παραμένουν οι έλεγχοι κεφαλαίων, το συνολικό κόστος της ελληνικής διάσωσης, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας δηλαδή, αυξάνεται κατά 10 δις €. Κάθε ημέρα που περνάει με κλειστές τράπεζες, ένα επί πλέον 1% από τα δάνεια τους, ύψους περί τα 210 δις €, «κοκκινίζει» – μετατρέπεται σε μη εξυπηρετούμενο” (Έκθεση ΔΝΤ).
.
Άρθρο
Αν και κατά την άποψη μου το δημόσιο χρέος θα υπερβεί το 220% του ΑΕΠ, όπως φαίνεται από τα παραπάνω η νέα συμφωνία στο ελληνικό δράμα, εάν υποθέσουμε πως θα ολοκληρωθεί, δεν θα προσφέρει τίποτα – αφού πρόκειται για την ίδια δηλητηριώδη συνταγή που ακολουθείται τα τελευταία πέντε χρόνια (ανάλυση), η οποία έχει βυθίσει την ελληνική οικονομία στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της. Τα διδάγματα πάντως που προκύπτουν από το γερμανικό πραξικόπημα της Κυριακής, είναι τα εξής:
(α) Οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα στις υπερχρεωμένες χώρες δεν έχουν καμία σημασία, όπως ακριβώς τόνισε ο πρωθυπουργός. Επομένως, ακόμη και αν κερδίσουν οι Podemos («Μπορούμε») στην Ισπανία, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα – αφού ασφαλώς δεν μπορούν, παρά το όνομα/σύνθημα τους.
(β) Η ΕΚΤ δεν είναι πλέον ένας ανεξάρτητος Θεσμός, αφού για τρίτη φορά, μετά τον εκβιασμό της Ιρλανδίας και της Κύπρου (ανάλυση), «γονάτισε» την ελληνική κυβέρνηση – με την ίδια μέθοδο της άρνησης παροχής έκτακτης ρευστότητας στις τράπεζες, η οποία ήταν μία καθαρά πολιτική απόφαση.
(γ) Τα κράτη-οφειλέτες μπορούν τότε μόνο να διαγράψουν μέρος των χρεών τους, εάν είναι σε θέση να απειλήσουν πειστικά με την έξοδο τους από την Ευρωζώνη. Εάν δηλαδή έχουν πράγματι τη δυνατότητα να επιβιώσουν με ένα δικό τους νόμισμα – κάτι που δεν συμβαίνει με την Ελλάδα, επίσης με πολλές άλλες χώρες, οπότε ο πρωθυπουργός έδωσε μία εκ των προτέρων χαμένη μάχη.
Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως βέβαιο ότι, μία νομισματική ένωση δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει, εάν δεν μετατραπεί σε μία πολιτική ένωση (ανάλυση) – μία εξέλιξη η οποία, μετά τα οδυνηρά γεγονότα της Κυριακής, φαίνεται πλέον μη ρεαλιστική, οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς πού ακριβώς κατευθύνεται η Ευρωζώνη.
Με δεδομένη τώρα την κυριαρχική, βίαιη, αποκρουστική στάση της πρωσικής Γερμανίας, όλοι κατανοούν πως σχεδιάζει μυστικά μία μικρότερη ένωση – με ένα τόσο ισχυρό νόμισμα, ώστε να είναι σε θέση να μετατραπεί σε ένα παγκόσμιο αποθεματικό, κατακτώντας στη θέση του δολαρίου (άρθρο).
Επομένως, δεν αμφισβητούν μόνο η Κίνα ή η Ρωσία την ηγεμονική θέση του δολαρίου, έχοντας μετατοπίσει ένα μέρος των συναλλαγών τους στα εθνικά τους νομίσματα – όπως συνέβη στο παρελθόν με τις Πορτογαλία, Ισπανία, Ολλανδία, Γαλλία και Βρετανία, οι οποίες είχαν ένα κυρίαρχο νόμισμα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Στην «ουρά» των κρατών που σχεδιάζουν την απομάκρυνση τους από το δολάριο (γράφημα), γεγονός που θα ήταν καταστροφικό για την αμερικανική οικονομία, φαίνεται πως επιχειρεί να προστεθεί και η Γερμανία – αφού προηγουμένως δημιουργήσει μία ισχυρότερη Ευρωζώνη, αποτελούμενη μόνο από τα πλεονασματικά στο ισοζύγιο τους κράτη.
.
Κόσμος, δολάριο – οι χώρες που έχουν ήδη πάψει να κάνουν χρήση του δολαρίου ως μέσον συναλλαγής (ροζ) και οι χώρες που προγραμματίζουν να σταματήσουν τη χρήση του στο άμεσο μέλλον (πράσινο). Οι αξίες συναλλαγών είναι σε δις δολάρια Αμερικής.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Φαίνεται δε πως έχουν γίνει πλέον αντιληπτές οι μυστικές προθέσεις της από τις Η.Π.Α., κρίνοντας από την επίθεση του ΔΝΤ εναντίον της, με αφορμή την Ελλάδα – οπότε έχει μάλλον ξεκινήσει η μάχη της Ευρώπης, τα αποτελέσματα της οποίας δεν είναι καθόλου εύκολο να προβλεφθούν.
