“Φαίνεται πως πιθανότατα θα επαναληφθεί ακόμη μία φορά αυτό που ανέκαθεν ισχύει για τη Γερμανία – το ότι κερδίζει όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο, αφού έκανε το μεγάλο λάθος να προκαλέσει τις Η.Π.Α.”
.
Άρθρο
Ως «μαύρος κύκνος» χαρακτηρίζεται ένα γεγονός που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί από κανέναν – όπως ήταν το πρόσφατο γερμανικό πραξικόπημα, σχετικά με την αποπομπή της Ελλάδας για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα πέντε ετών από την Ευρωζώνη.
Η γερμανική πρόταση μεταφράσθηκε από τις αγορές ως μία προσπάθεια να μετατραπεί η Ευρωζώνη σε μία μικρότερη, η οποία θα είχε ως στόχο την ανάδειξη του ευρώ σε ένα πολύ σκληρό νόμισμα – θέτοντας εκ των πραγμάτων σε κίνδυνο τη θέση του δολαρίου διεθνώς, ως το μοναδικό παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο εξασφαλίζει στις Η.Π.Α. την επιβίωση μέσω της εκτύπωσης απεριορίστων ποσοτήτων χρήματος.
Στο γράφημα που ακολουθεί, το οποίο δημοσιεύθηκε ένα μήνα πριν, φαίνεται η κατάταξη των κινδύνων από τους διαχειριστές κεφαλαίων, από τις αγορές δηλαδή – όπου κανένας απολύτως δεν αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο κίνδυνο, ενώ η κατάρρευση της Ευρωζώνης, για άλλους λόγους, ήταν τρίτη στη σειρά (γεωπολιτικά ρίσκα, πολιτική της Fed, κατάρρευση της Ευρωζώνης, χρεοκοπία της Κίνας, χρηματιστηριακές φούσκες, κρίση χρέους των αναπτυσσομένων οικονομιών, λοιποί κίνδυνοι).
Ένα μήνα αργότερα, ειδικά μετά το γερμανικό πραξικόπημα, η κατάρρευση της Ευρωζώνης ανέβηκε στο νούμερο ένα της κατάταξης των κινδύνων, από όλους τους συμμετέχοντες στην έρευνα, όπως διαπιστώνεται από το επόμενο γράφημα – ενώ η Κίνα, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, κατέλαβε τη δεύτερη θέση.
Περαιτέρω, εύλογα οι αγορές δεν αντέδρασαν έντονα, μετά τις πρώτες διαπραγματεύσεις, οδηγώντας όλους εμάς σε εσφαλμένα συμπεράσματα – σύμφωνα με τα οποία οι κίνδυνοι για την Ευρωζώνη, από τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας, ήταν πλέον περιορισμένοι (άρθρο).
Η αιτία της μη αντίδρασης τους όμως ήταν, κατά τα φαινόμενα, η αναμονή πως τελικά οι συζητήσεις θα κατέληγαν σε θετικά αποτελέσματα, όπως συνήθως συμβαίνει στην ΕΕ – κάτι που, όταν φάνηκε πως ίσως δεν θα συμβεί, προκάλεσε μεγάλες επιφυλάξεις.
Η επίθεση τώρα του ΔΝΤ εναντίον της Γερμανίας ίσως οφείλεται στο ότι, συνειδητοποίησε επί τέλους, από τη συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα, τι ακριβώς επιδιώκει – με απλά λόγια, πως είναι επικίνδυνη για τις Η.Π.Α., έχοντας προφανώς μία κρυφή ατζέντα.
Εύλογα λοιπόν δεν πρέπει ποτέ να εξάγει κανείς βιαστικά συμπεράσματα, σχετικά με την έκβαση ενός πολέμου, όταν χάνεται μία μεγάλη μάχη – ενώ ίσως τελικά σταθούμε τυχεροί, έχοντας μία κυβέρνηση που δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα διαχείρισης οποιασδήποτε κρίσης.
