Η Ελλάδα έχει θαφτεί ζωντανή, παραμένοντας εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια, ενώ έχει τοποθετηθεί ένα γυάλινο, στεγανό περίβλημα επάνω από τη επικράτεια της – για να απομονωθεί από το σύστημα, όπως ένας μολυσμένος ιός
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Αποτελεί πλέον κοινή πεποίθηση στην Ευρώπη ότι, η Τρόικα απέτυχε εφ’ όλης της ύλης – ότι το «Βατερλό» του ΔΝΤ ήταν η Ελλάδα την οποία, αν και το ίδιο επέλεξε ως πύλη εισόδου του στην Ευρωζώνη, την κατάστρεψε με τα απίστευτα λάθη του.
Έχουμε λοιπόν μία μοναδική ίσως ευκαιρία να εκδιώξουμε τους εισβολείς από την πατρίδα μας – μία ελπίδα που φαίνεται δυστυχώς να «εμβολίζουμε» μόνοι μας, επιμένοντας να είμαστε διαιρεμένοι, εγωκεντρικοί, αιθεροβάμονες και αυτοκαταστροφικοί.
Εάν δε επιμείνουμε σε ισχυρισμούς του τύπου «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», οδηγώντας τη χώρα σε δημοψηφίσματα χωρίς αντικείμενο και σε «βίαιες» εκλογές (βίαιες, αφού η πλειοψηφία τις «αποκηρύσσει»), η επόμενη κυβέρνηση θα αναγκασθεί να διαχειριστεί το χάος – επίσης αποτυγχάνοντας”.
.
Άρθρο
Πιθανότατα έχουμε κάνει όλοι μας μεγάλο λάθος, όσον αφορά τις συνέπειες μίας ελληνικής χρεοκοπίας, όπως αυτή που βιώνουμε ήδη μετά τη μη πληρωμή του ΔΝΤ, καθώς επίσης τις υποτιμήσεις των εταιρειών αξιολόγησης – παρά το ότι δεν πρόκειται για πιστωτικό γεγονός, αφού δεν έχουν ακόμη «διαμαρτυρηθεί» ομόλογα (άρθρο). Ειδικότερα, εάν εξετάσει κανείς ψυχρά τα γεγονότα, χωρίς κανέναν εγωισμό, τα οποία όμως θα μπορούσαν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, φαίνονται τα εξής:
(α) Οι αντιδράσεις των διεθνών αγορών, παρά τις κάποιες αναταράξεις της Δευτέρας, είναι μέχρι στιγμής αμελητέες – σαν να μην δίνεται πλέον καμία σημασία από τους επενδυτές στην ελληνική χρεοκοπία (αν και τα πάντα μπορεί να αλλάξουν ξαφνικά, αφού τις πρώτες ημέρες τα χρηματιστήρια στηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες – ενώ η μεγάλη βόμβα δεν είναι τόσο η Ελλάδα, όσο η Κίνα).
Η πιθανότερη αιτία είναι ίσως το ότι, παρά το ύψος των κεφαλαίων που κινδυνεύουν, μίας τάξης μεγέθους των 600 δις €, το μεγαλύτερο μέρος τους είναι στα χέρια των κρατών (γράφημα – διακρατικά δάνεια, EFSF, ΕΚΤ, ΔΝΤ) – τα οποία εν πρώτοις δεν τα χάνουν αλλά τα παγώνουν, ενώ έχουν σημαντικές εγγυήσεις έναντι, μετά την υπογραφή του PSI.
.
.
Εύλογα λοιπόν η ελληνική πτώχευση δεν έχει ένα αποτέλεσμα ανάλογο με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers (613 δις $), πολύ περισσότερο αφού το ελληνικό θέμα «σέρνεται» για πάρα πολλά χρόνια, έχοντας συνηθιστεί από τους επενδυτές – ενώ η ΕΚΤ έχει δρομολογήσει το πακέτο ποσοτικής διευκόλυνσης ύψους 1,1 τρις €, το οποίο της δίνει τη δυνατότητα να στηρίζει τα ομόλογα της περιφέρειας.
(β) Η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν συνδέεται αυτόματα με την έξοδο της από την Ευρωζώνη, η οποία προϋποθέτει την προηγούμενη εγκατάλειψη της ΕΕ – μία διαδικασία που ξεκινάει με ένα συγκεκριμένο δημοψήφισμα («ναι ή όχι» στην ΕΕ), ενώ διαρκεί τουλάχιστον δύο χρόνια (πηγή), με βάση τις διεθνείς αναφορές. Επομένως, δεν κινδυνεύουν ακόμη η Ευρωζώνη και το ευρώ – γεγονός που επεξηγεί τις μικρές σχετικά πιέσεις στην ισοτιμία του.
Φυσικά η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων έχει τοποθετήσει πρακτικά την Ελλάδα εκτός της ΕΕ – τυπικά όμως δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ενδεχομένως δε θα συμβεί κάτι ανάλογο, όταν η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να εισάγει ένα παράλληλο νόμισμα (υποσχετικές τύπου IOU ή οτιδήποτε άλλο) – οπότε πρακτικά θα είναι εκτός Ευρωζώνης, ενώ τυπικά θα παραμένει εντός. Παραμένοντας όμως τυπικά εντός της νομισματικής ένωσης και της ΕΕ, οι δυσμενείς συνέπειες για τις αγορές είναι ελάχιστες – κάτι που δεν αξιολογήθηκε σωστά, λόγω της έλλειψης «νομικής ενημέρωσης».
(γ) Είτε υπερισχύσει το «ΝΑΙ», είτε το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, το οποίο θα θεωρηθεί ως ψήφος υπέρ ή κατά της Ευρωζώνης από τα ευρωπαϊκά κράτη και τους Θεσμούς της ΕΕ, παρά το ότι φυσικά δεν είναι, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα για την Ελλάδα – με εξαίρεση τυχόν ύπαρξη μυστικού σχεδίου της κυβέρνησης (άρθρο), κάτι που δύσκολα θα μπορούσαμε να πιστέψουμε, αν και τίποτα δεν το αποκλείει.
Η αντιμετώπιση της Ελλάδας όμως από τους εταίρους της, μεταξύ των οποίων η κυβέρνηση δεν έχει ούτε έναν σύμμαχο, θα διαφοροποιηθεί προς το χειρότερο, χωρίς καμία αντίστοιχη ωφέλεια. Πρόκειται επομένως για ένα λανθασμένο παιχνίδι, λόγω της χρονικής στιγμής που επιλέχθηκε (χείριστο timing), στο οποίο η Ελλάδα χάνει ότι και να συμβεί – γεγονός που γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Σόιμπλε, ο οποίος τόνισε πως η χώρα μας θα μείνει εντός της Ευρωζώνης, είτε το θέλει, είτε όχι, έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί το επικίνδυνο ρήγμα στα θεμέλια της.
