Από οικονομικής πλευράς, ο ιδανικότερος τρόπος αντιμετώπισης ενός χρηματοπιστωτικού αδιεξόδου είναι η διαγραφή όλων των χρεών, καθώς επίσης ένα νέο ξεκίνημα, αφού τότε ακολουθεί η ανάπτυξη – εναλλακτικά, η «δημιουργική καταστροφή»
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
*Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων
.
“Μετά το χθεσινό κραχ στα ασιατικά χρηματιστήρια λόγω των προβλημάτων της Κίνας, κυρίως στην Ιαπωνία και στο Χονγκ Κονγκ, όπου χάθηκαν 3 τρις $, η κυβέρνηση της χώρας επενέβη αργά τη νύχτα, σταματώντας την κάθοδο.
Αφενός μεν αγοράζει μετοχές μέσω των κρατικών εταιρειών, αφετέρου έχει σταματήσει τη διαπραγμάτευση του 28% περίπου των μετοχών των εισηγμένων επιχειρήσεων – ενώ έχει απαγορεύσει την πώληση μετοχών σε αυτούς που κατέχουν πάνω από το 5% της εκάστοτε αξίας της εταιρείας.
Με δεδομένη όμως την ύπαρξη φούσκας, αφού τα χρηματιστήρια της Κίνας είχαν σημειώσει άνοδο της τάξης του 100% πριν από την πτώση του Ιουνίου, μέσω των επί πιστώσει αγορών μετοχών, θεωρούμε πολύ δύσκολη την αποφυγή της κατάρρευσης.
Προφανώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι κατά πολύ σημαντικότερο από την τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας, για την οποία δεν βλέπουμε πως θα υπάρξει λύση την Κυριακή – ενώ η Ιαπωνία έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στην ΕΚΤ, πουλώντας πλέον μαζικά ομόλογα των χωρών της Ευρωζώνης.
Εάν βέβαια δεν βρεθεί λύση στο θέμα της Ελλάδας, καθώς επίσης εάν η Κίνα δεν καταφέρει να σταματήσει το κραχ, οι αγορές θα χάσουν τον έλεγχο, με απρόβλεπτα επακόλουθα. Στα πλαίσια αυτά, υπενθυμίζουμε ένα παλαιότερο άρθρο μας, όπου προβλεπόταν καθαρά η σημερινή κατάρρευση της Κίνας”.
.
Άρθρο
Εάν ρωτήσει κανείς ποιά ήταν η μεγαλύτερη χρηματιστηριακή πτώση στη σύγχρονη ιστορία, άρα η οικονομική κατάρρευση, οι δύο πιθανότερες απαντήσεις που θα πάρει θα είναι είτε στις Η.Π.Α., κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, είτε στην Ιαπωνία – τη δεκαετία του 1990, όπου ο δείκτης βυθίστηκε από περίπου 40.000 μονάδες, στις 8.000.
Εν τούτοις, με κριτήριο το γράφημα που ακολουθεί, στην αριστερή πλευρά του οποίου οι μετοχές φτάνουν στο ζενίθ της τιμής τους, ενώ στη δεξιά στο ναδίρ, οι απαντήσεις αυτές είναι εσφαλμένες – αφού η «τιμητική» διάκριση, η «πρώτη θέση στο βάθρο» όπως θα λέγαμε, με κριτήριο την απότομη άνοδο και πτώση, ανήκει στην Κίνα σήμερα.
.
Κόσμος – οι μεγαλύτερες διορθώσεις χρηματιστηριακών δεικτών στη σύγχρονη ιστορία (έως σήμερα)
.
Ειδικότερα, στο παραπάνω γράφημα απεικονίζονται τα πέντε μεγαλύτερα κραχ στην Ιστορία – όπου στην αριστερή πλευρά (με δείκτη το 100) φαίνεται η άνοδος, η εποχή της μεγάλης ευφορίας (απληστία), ενώ στη δεξιά η κάθοδος, η εποχή του μεγάλου φόβου (πανικού).
.
(α) Η κόκκινη γραμμή δείχνει την πορεία του αμερικανικού δείκτη S&P 500, ο οποίος έφτασε στο αποκορύφωμα του το Φθινόπωρο του 2007. Αμέσως μετά κατέρρευσε για 18 συνεχείς μήνες, ενώ έκτοτε, από περίπου πέντε χρόνια τώρα, αυξάνεται διαρκώς. Ας σημειώσουμε εδώ ότι, ο οριζόντιος άξονας δείχνει τον αριθμό των μηνών πριν και μετά το ζενίθ.
(β) Η σκούρα μπλε γραμμή (καμπύλη) περιγράφει την πορεία του S&P 500 κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης του 1929. Το ανώτατο σημείο του ήταν το Φθινόπωρο του 1929, ακολούθησαν τρία σχεδόν χρόνια πτώσης, μία ανάκαμψη και τελικά μία πλάγια κίνηση, η οποία διήρκεσε περισσότερο από δέκα χρόνια.
(γ) Η «πλατιά» ανοιχτή μπλε γραμμή περιγράφει την πορεία του αμερικανικού τεχνολογικού δείκτη (Nasdaq) μετά το 2000.
(δ) Η «στενή» ανοιχτή μπλε γραμμή αφορά τον ιαπωνικό δείκτη Nikkei, μετά το 1989 – όταν στη χώρα έσπασε η φούσκα ακινήτων και βυθίστηκε στην κρίση.
(ε) Τέλος, η κόκκινη διακεκομμένη γραμμή περιγράφει την άνοδο, καθώς επίσης την πτώση του κινεζικού δείκτη Shanghai Composite Index – ο οποίος έφτασε στο ζενίθ του το καλοκαίρι του 2007. Έκτοτε ευρίσκεται σε συνεχή πτώση, με κάποιες αναλαμπές, για περίπου 80 μήνες – έχοντας χάσει περισσότερο από το 60% της αξίας του.
.
Συμπερασματικά λοιπόν, αυτή είναι η μεγαλύτερη πτώση της ιστορίας, η οποία αιτιολογείται μόνο εν μέρει από την κατάσταση της κινεζικής οικονομίας – παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
.
Η ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Σύμφωνα με ευρωπαίο καθηγητή οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου, το αναμενόμενο κραχ της Κίνας θα μπορούσε να αποφευχθεί – αρκεί η ελίτ να μετριάσει τα εισοδήματα, καθώς επίσης τα προνόμια της, προς όφελος των απλών ανθρώπων, πριν οι τελευταίοι ξεπεράσουν τα ανώτατα όρια της υπερχρέωσης τους.
Ειδικότερα, η Κίνα είναι απόλυτα εξαρτημένη από τη διατήρηση του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης της – ο οποίος, με τη σειρά του, εξαρτάται όλο και περισσότερο από την ανάληψη χρεών. Στα πλαίσια αυτά, τα χρέη του ιδιωτικού της τομέα αυξήθηκαν ραγδαία τα τελευταία χρόνια – ενώ όλοι γνωρίζουν πως η συγκεκριμένη διαδικασία έχει ημερομηνία λήξης.
Μπορεί λοιπόν να διαρκέσει για 1-3 έτη ακόμη, αλλά όχι περισσότερο – οπότε, εάν δεν αλλάξουν τα δεδομένα, δεν θα αποφευχθεί το μεγάλο κραχ. Όπως γνωρίζει άλλωστε ο καθένας, δεν είναι η αύξηση του ΑΕΠ σημαντική, αλλά η αύξηση των εισοδημάτων των νοικοκυριών – όπου ακριβώς εδώ, τα τελευταία χρόνια το ΑΕΠ της Κίνας αυξανόταν με μέσο ρυθμό 11%, ενώ το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών μόλις κατά 5-6%.
