Έχουμε κάθε δικαίωμα να καταστρέψουμε ένα σύστημα, το οποίο επιδιώκει να μας καταστρέψει – αυτό είναι το σύνθημα των εξεγερμένων στη χώρα που αδυνατεί να κατανοήσει ότι, ο νεοφιλελευθερισμός οδηγεί νομοτελειακά στο απόλυτο χάος
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Η οικονομία δεν μπορεί πλέον ούτε να προβλεφθεί, αλλά ούτε και να κυβερνηθεί – δεν ελέγχεται δηλαδή καθόλου, λόγω της μεγαλύτερης χειραγώγησης όλων των εποχών που εξελίσσεται. Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της καταγράφεται από τους NYT, ο σχολιαστής των οποίων θέτει ένα ερώτημα που είναι ταυτόχρονα απλοϊκό, καθώς επίσης «προβοκατόρικο» – το εξής δηλαδή:
.
“Ας υποθέσουμε πως αναφέρετε σε έναν οικονομολόγο τα ακόλουθα γεγονότα: τα μακροπρόθεσμα επιτόκια έχουν καταρρεύσει μέσα σε λίγους μήνες, οι τιμές του πετρελαίου, καθώς επίσης των άλλων εμπορευμάτων ευρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, λόγω της χαμηλής ζήτησης, ενώ οι αγορές προβλέπουν πως ο πληθωρισμός θα διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα για πολλά χρόνια. Τι θα σας απαντούσε;“
.
Πολύ απλά θα συμπέραινε πως, με βάση αυτές τις διαπιστώσεις, η χώρα, στην οποία συμβαίνουν όλα αυτά, ευρίσκεται σε πορεία ύφεσης – εάν όχι αποπληθωρισμού. Το κράτος βέβαια αυτό δεν είναι άλλο σήμερα από τις Η.Π.Α., στις οποίες παρατηρούνται όλα τα παραπάνω. Ένα δεύτερο ερώτημα του σχολιαστή είναι το εξής:
.
“Ας υποθέσουμε πως αμέσως μετά θέτετε τα παρακάτω υπ’ όψιν του ίδιου οικονομολόγου: το χρηματιστήριο ενός κράτους εγγράφει συνεχώς νέα ρεκόρ, οι επιχειρήσεις κερδίζουν όλο και περισσότερα χρήματα, ο τζίρος τους ανεβαίνει διαρκώς, ενώ τα κέρδη τόσο των τραπεζών, όσο και των επενδυτικών εταιριών, εκτοξεύονται στα ύψη “.
.
Ο οικονομολόγος θα απαντούσε αμέσως πως η χώρα που περιγράφετε έχει εντυπωσιακά ισχυρές προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης. Το συγκεκριμένο κράτος είναι βέβαια το ίδιο και σε αυτήν την περίπτωση: οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, για τις οποίες στην πρώτη περίπτωση συμπεραίνεται ύφεση, ενώ στη δεύτερη, ταυτόχρονα, ανάπτυξη.
.
Το συμπέρασμα του αρθρογράφου, μετά από όλα αυτά, διατυπώνεται με το εξής ερώτημα:
“Μήπως η αντίφαση αυτή αποτελεί ένα δείγμα του ότι, η οικονομία μας δεν είναι τόσο υγιής, όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά; Μήπως η κατάσταση της είναι κατά πολύ χειρότερη, από αυτήν που σηματοδοτείται, μέσω των συμβατικών μετρήσεων;“
.
Συνεχίζοντας, το εξαίρετο «διανοητικό παιχνίδι» του σχολιαστή των NYT μας λέει ουσιαστικά τα παρακάτω:
(α) Έχει προηγηθεί μία μαζική παρέμβαση των κεντρικών τραπεζών στην κυκλοφορία του χρήματος, καθώς επίσης μία τεραστίων διαστάσεων χειραγώγηση των επιτοκίων. Επί πλέον, οι ισοτιμίες των νομισμάτων, καθώς επίσης οι τιμές των εμπορευμάτων, μέσω της απίστευτης κερδοσκοπίας των τραπεζών, δεν επιτρέπουν πια καμία αξιόπιστη εκτίμηση των αγορών.
Παράλληλα οι τιμές, αδιάφορο εάν αφορούν το πετρέλαιο, το χρυσό, την ισοτιμία του δολαρίου ή τα δανεικά χρήματα, δεν απεικονίζουν αυτά που πραγματικά συμβαίνουν στις αγορές – δεν διαμορφώνονται δηλαδή με κριτήριο τις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς. Δεν είναι το αποτέλεσμα της ισορροπίας μεταξύ της ζήτησης και της προσφοράς, αλλά αποφασίζονται αφενός μεν από τους κεντρικούς διακινητές του χρήματος, αφετέρου από αυτούς που έχουν εσωτερική πληροφόρηση
(β) Υπάρχει ένας ανησυχητικός παραλληλισμός με το δεύτερο ήμισυ του 2007, λίγο πριν ακολουθήσει ο τυφώνας της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο οποίος μετέτρεψε τον πλανήτη ακαριαία σε κόλαση. Τότε που υπήρχαν τα πρώτα δείγματα στις χρηματαγορές, στέλνοντας σήματα κινδύνου – όπου όμως η ύφεση ξεκίνησε αργότερα.
(γ) Η σύγχυση στις κεφαλαιουχικές αγορές σήμερα είναι ήδη τόσο μεγάλη, όπου οι κεντρικοί τραπεζίτες επιστρέφουν πανικοβλημένοι στους νομισματικούς κρουνούς, για να τους ανοίξουν ξανά διάπλατα – χωρίς να γνωρίζουν καν εάν θα μπορέσουν ποτέ να τους κλείσουν, πριν ακόμη πλημμυρίσει θανατηφόρα το σύστημα.
Την ίδια στιγμή οι καθιερωμένες, μεγάλες, σοβαρές και αξιόπιστες εφημερίδες, όπως οι NYT, διατυπώνουν ή ασχολούνται με θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες αποτελούν συνήθως το πεδίο των «εναλλακτικών» ενημερωτικών σελίδων του διαδικτύου – σελίδες που διαδίδουν χωρίς έλεγχο ή δεύτερη σκέψη οτιδήποτε, όσο παράδοξο ή υπερβολικό και αν είναι.
Περαιτέρω, όταν στην αγορά ομολόγων των Η.Π.Α., τα δεκαετή επιτόκια μειώνονται περισσότερο από 20% ενός των τελευταίων δώδεκα μηνών, γεγονός που σημαίνει πως αγοράστηκαν τεράστιες ποσότητες, δεν μπορεί παρά να συμπεράνει κανείς πως η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο – ακόμη καλύτερα, πως είναι αδύνατον να εξηγηθεί με τη βοήθεια της οικονομικής επιστήμης ή της κοινής λογικής.
Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται και από τις δημοσκοπήσεις στις Η.Π.Α., όπου το 50% απαντάει πως προβλέπει κατάρρευση της Οικονομίας, ενώ το 46% ανάπτυξη και ευοίωνες προοπτικές. Το ίδιο χάος λοιπόν χαρακτηρίζει και τους καταναλωτές, οι οποίοι παρατηρούν εμβρόντητοι τις αγωνιώδεις προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών, να ελέγξουν τα ανεξέλεγκτα.
.
Πλούσιοι και φτωχοί
Συνεχίζοντας στο σκηνικό του παραλόγου, εάν σταθεί κανείς σε ένα οποιοδήποτε σημείο της Wall Street, παρακολουθώντας τους χιλιάδες καλοντυμένους, πολυάσχολους αμερικανούς να κινούνται με τον αέρα του πλούτου και της σιγουριάς που τους διακρίνει, θα συμπεράνει πως πρόκειται για τη «γη της επαγγελίας».
Το ίδιο θα συμβεί εάν διαπιστώσει πόσα ελικόπτερα κυκλοφορούν στην πόλη ή πόσα ιδιωτικά αεροπλάνα απογειώνονται από το αεροδρόμιο, με πάμπλουτους επιχειρηματίες ή με στελέχη επιχειρήσεων που πετούν προς όλο τον κόσμο.
