H Ελλάδα, τα ομόλογα της οποίας θεωρούνται ως οι παγκόσμιοι δείκτες πανικού, επέστρεψε ξανά στα πρόθυρα της χρεοκοπίας – με μία πολιτική αστάθεια που θα μπορούσε να προκαλέσει τον απότομο εκτροχιασμό της
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Η οικονομία μοιάζει με μία παραμορφωμένη και ασταθή πολυκατοικία: το ρετιρέ στην κορυφή της γίνεται όλο και μεγαλύτερο, με συνεχώς λιγότερους ενοίκους, το ισόγειο είναι ασφυκτικά πλημμυρισμένο από πεινασμένους ανθρώπους, τα μεσαία επίπεδα είναι γεμάτα από κενά διαμερίσματα, ενώ το ασανσέρ έχει πάψει πια να λειτουργεί. Αρκεί δε ένας ανεπαίσθητος σεισμός για να την ερειπώσει” (L. Katz με παρεμβάσεις).
.
Άρθρο
Ο καινούργιος όρος που κυκλοφορεί στα συνεδριακά κέντρα της παγκόσμιας ελίτ ονομάζεται «ένταξη» – αναφέρεται δε σε ένα χαρακτηριστικό των δυτικών βιομηχανικών χωρών, σύμφωνα με το οποίο ευρίσκονται στα πρόθυρα του «να χάσουν για πάντα την κινητήρια δύναμη τους»: την ικανότητα να επιτρέπουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα στρώματα της κοινωνίας να εντάσσονται στο σύστημα – να επωφελούνται δηλαδή από την οικονομική πρόοδο, καθώς επίσης να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή.
Κατά την τελευταία συνάντηση των 250 πλέον εύπορων ιδιωτών, σε ένα κάστρο στις όχθες του Τάμεση, όλοι έδειξαν να προβληματίζονται από το γεγονός ότι, τα υπόλοιπα του φαγητού («αποφάγια») που απομένουν πλέον για τις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις, στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, είναι ελάχιστα.
Ο πρώην πρόεδρος των Η.Π.Α. (Clinton) είπε πως το «σφάλμα» ευρίσκεται στην άνιση κατανομή των ευκαιριών από το σημερινό σύστημα – ενώ η διευθύντρια του ΔΝΤ «ενοχοποίησε» τα διάφορα οικονομικά σκάνδαλα, τη διαφθορά γενικότερα. Η οικοδέσποινα της συνάντησης της ελίτ, η κληρονόμος της τραπεζικής δυναστείας κυρία L.F. Rothschild, ανέφερε την ανησυχία της για την κοινωνική συνοχή – σημειώνοντας πως οι Πολίτες έχουν χάσει πια την εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις τους.
Δεν είναι απαραίτητο βέβαια να συμμετέχει κανείς στις συζητήσεις της παγκόσμιας ελίτ, για να καταλάβει πως ο πλανήτης σήμερα έχει ένα τεράστιο πρόβλημα – το οποίο ονομάσθηκε πολύ σωστά από τον πρώην υπουργό οικονομικών των Η.Π.Α. (L. Summers) «κοσμική στασιμότητα».
Σύμφωνα με τον όρο, η αμερικανική οικονομία αναπτύσσεται με ελάχιστους ρυθμούς, συγκριτικά με τη δεκαετία του 1990 – παρά τις τεράστιες και συνεχείς ενέσεις ρευστότητας εκ μέρους της Fed. Από την άλλη πλευρά, οι δορυφόροι της υπερδύναμης έχουν ξεφύγει από την τροχιά τους – κινδυνεύοντας να συγκρουσθούν μετωπικά, με το βουνό των χρεών που έχουν συσσωρεύσει.
Ειδικότερα η Ιαπωνία, ο μεγάλος (εάν όχι ετοιμοθάνατος) ασθενής, αύξησε ξαφνικά την προηγούμενη εβδομάδα την «ποσότητα κορτιζόνης» που την διατηρεί τεχνητά στη ζωή (νέα χρήματα), σε ανεύθυνα επίπεδα ρεκόρ – ενώ η Ευρωζώνη βυθίζεται στην ύφεση, με την επιβράδυνση ακόμη και της γερμανικής εξαγωγικής μηχανής.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα, τα ομόλογα του δημοσίου της οποίας θεωρούνται από καιρό ως «οι παγκόσμιοι δείκτες πανικού», επέστρεψε ξανά σε ανάλογες συνθήκες με αυτές του παρελθόντος: προ των πυλών της χρεοκοπίας, με μία πολιτική αστάθεια που θα μπορούσε να προκαλέσει τον απότομο εκτροχιασμό της.
Περαιτέρω, φαίνεται πια καθαρά πως τα πυρομαχικά για την αντιμετώπιση του εχθρού έχουν πια τελειώσει – πως παρά το ότι οι πολιτικοί, οι ηγέτες των μεγάλων πολυεθνικών και οι κεντρικές τράπεζες καλούν για νέες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, τα οπλοστάσια των κυβερνήσεων είναι άδεια.
Αναλυτικότερα, τα δισεκατομμύρια που δαπανώνται καθημερινά σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τα πακέτα τόνωσης της Οικονομίας μετά τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση, έχουν δημιουργήσει τεράστια βουνά χρέους στις περισσότερες βιομηχανικές χώρες – οι οποίες δεν έχουν πλέον τα κεφάλαια για νέα προγράμματα δαπανών.
Όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. (πρώτη στήλη) αυξήθηκε κατά 45 φορές μετά την έξοδο από τον κανόνα του χρυσού (1971), ενώ το ΑΕΠ (δεύτερη στήλη) μόλις κατά 16 φορές. Την ίδια χρονική περίοδο, η ποσότητα χρήματος (τρίτη στήλη) εκτοξεύθηκε στα ύψη, συνοδευόμενη από την κλιμάκωση του χρηματιστηριακού δείκτη DJ (τέταρτη στήλη).
.
ΗΠΑ – η εξέλιξη του δημόσιου χρέους, του ΑΕΠ, της ποσότητας χρήματος και του δείκτη Dow Jones.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
