Η Ιαπωνία, οι Η.Π.Α. και η Ευρώπη, οδηγούνται με μία συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα στην ολοκληρωτική κατάρρευση – ενώ οι πιθανότητες διάλυσης της Ευρωζώνης είναι μεγαλύτερες από ποτέ, με την Ιταλία να αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο
.
Η εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, όσον αφορά αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη σήμερα, ειδικά στις χώρες της Τριάδας (Η.Π.Α., ΕΕ, Ιαπωνία), δεν είναι απλά δύσκολη, αλλά μάλλον αδύνατη. Ο παραλογισμός φαίνεται πως έχει αγγίξει τα ανώτατα όρια του, με τη χειραγώγηση και τον παρεμβατισμό των κεντρικών τραπεζών, να έχουν αντικαταστήσει σχεδόν εξ ολοκλήρου το αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να προβλέψει κανείς απολύτως τίποτα, αλλά μόνο να προσπαθήσει να μαντέψει το τι θα συμβεί, χωρίς να στηρίζεται στις γνώσεις της οικονομικής επιστήμης.
Ξεκινώντας από την Ιαπωνία, ο χρηματιστηριακός δείκτης της οποίας ακολουθεί μία ανοδική πορεία, ενώ η ισοτιμία του νομίσματος της καταρρέει (σαν αποτέλεσμα της καινούργιας αύξησης της ρευστότητας που ανήγγειλε ξαφνικά την προηγούμενη εβδομάδα η κεντρική της τράπεζα), δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα των αγορών – σύμφωνα με το οποίο ο πληθωρισμός θα εκτοξευθεί στα ύψη, οπότε οι τιμές των μετοχών θα ξεπεράσουν ενδεχομένως το προηγούμενο ρεκόρ (ο Nikkei πάνω από τις 40.000 μονάδες), ενώ το γεν θα πλησιάσει το 1:200, σε σχέση με το ευρώ.
Αυτό βέβαια θα μπορούσε να συμβεί, εάν τελικά η χώρα αποφύγει τη δημοσιονομική, τη νομισματική, καθώς επίσης τη διανοητική χρεοκοπία, προς την οποία βαδίζει σταθερά τα τελευταία 25 χρόνια – κάτι που φαίνεται μάλλον απίθανο, με βάση το τεράστιο συνολικό χρέος της (γράφημα), το οποίο δεν είναι μόνο εκτός ελέγχου, αλλά και μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία.
.
Κόσμος – το επίπεδο του συνολικού χρέους ανά χώρα (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).
.
Περαιτέρω, παρά το ότι το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας πλησιάζει το 250% του ΑΕΠ της, ο προϋπολογισμός της παραμένει ελλειμματικός – με τα ελλείμματα του να αυξάνουν ακόμη περισσότερο το χρέος. Ειδικότερα, αν και είχαν αναγγελθεί χαμηλότερες δαπάνες για το 2013, της τάξης των 92-95 τρις γεν, τελικά ξεπέρασαν τα 100 τρις γεν – ενώ διαμορφώθηκε ως εξής:
.
| ΕΣΟΔΑ | 92,6 τρις γεν | ΔΑΠΑΝΕΣ | 92,6 τρις γεν |
| Φόροι | 43,0 | Εξυπηρέτηση δανείων | 22,2 |
| Λοιπά έσοδα | 6,8 | Κοινωνική ασφάλεια | 29,1 |
| Δάνεια (εκδόσεις ομολόγων) | 42,8 | Λοιπά έξοδα | 41,3 |
*Σημειώσεις συντάκτη: Η στήλη έσοδα αντιπροσωπεύει τις κρατικές εισροές, οι οποίες το 2013 ήταν της τάξης των 49,8 τρις γεν. Η στήλη των δαπανών, φανερώνει πως οι συνολικές εκροές όφειλαν να είναι 92,6 τρις γεν (οι δαπάνες εξυπηρέτησης δανείων, αφορούν προηγούμενα δάνεια). Για να ισοσκελίσει λοιπόν το κράτος της Ιαπωνίας τον προϋπολογισμό, έπρεπε να εκδώσει ομόλογα (να δανειστεί), αξίας 42,8 τρις γεν. Τελικά υποχρεώθηκε να δανειστεί περισσότερα, αφού οι δαπάνες ξεπέρασαν τα 100 τρις γεν (ο πίνακας είναι ο κατατεθειμένος προϋπολογισμός, ο οποίος όμως δεν τηρήθηκε).
.
Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση των δανείων, καθώς επίσης για την κοινωνική ασφάλιση, πλησιάζουν στο 120% των εσόδων – γεγονός που σημαίνει ότι, τα φορολογικά έσοδα της χώρας δεν φτάνουν καν για να τις καλύψουν. Το δημόσιο είναι υποχρεωμένο λοιπόν να δανείζεται, με τα δανεικά (42,8 τρις γεν) να φτάνουν στο τρομακτικό 46% του προϋπολογισμού του.
Παρά το ότι τώρα τα επιτόκια δανεισμού της Ιαπωνίας είναι εξαιρετικά χαμηλά (1%), το 51% των φορολογικών εσόδων της το 2013 (22,2 τρις γεν), δαπανήθηκαν για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους – κάτι που θεωρείται μάλλον εξωπραγματικό (γράφημα). Η προσπάθεια της χώρας δε να εισπράξει 6 τρις γεν περισσότερα, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ στο 8%, μείωσε το ΑΕΠ της τον Απρίλιο κατά 6,8% – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν η μείωση παραμείνει ως έχει, τα φορολογικά της έσοδα δεν πρόκειται να αυξηθούν.
.
.
Χωρίς να επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, από το παράδειγμα της Ιαπωνίας, η οποία θα διασωθεί μόνο εάν μετατραπεί σε δορυφόρο της Κίνας, φαίνεται καθαρά που οδηγεί ο αποπληθωρισμός, εάν μία χώρα πιαστεί στα δίχτυα του – ειδικά όταν τα χρέη της έχουν ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ της.
Με δεδομένο όμως το ότι, η Ευρώπη έχει υιοθετήσει μία αποπληθωριστική πολιτική (λιτότητα), ενώ συμπεριφέρεται όπως η Ιαπωνία (επιμένει να διατηρεί στη ζωή τα τραπεζικά ζόμπι, δεν επιτρέπει στα κράτη-μέλη της να χρεοκοπήσουν κοκ.), η κατάληξη της δεν θα είναι διαφορετική – αν και μάλλον δεν θα προλάβει να πάρει «σάρκα και οστά», αφού θα προηγηθεί πιθανότατα η χρεοκοπία της Ιαπωνίας ή η κατάρρευση των Η.Π.Α.
Από την άλλη πλευρά, οι πιθανότητες διάλυσης της Ευρωζώνης αυξάνονται καθημερινά, με την Ιταλία να έχει πάρει πλέον τα ηνία – αφού οι επιλογές της είναι είτε η υπαγωγή της στην Τρόικα, είτε η χρεοκοπία, είτε η επιστροφή στη λιρέτα (η πλέον λογική). Βέβαια, τυχόν «έκρηξη» της Ιαπωνίας θα μοιάζει με τη σύγκρουση ενός κομήτη με τον πλανήτη μας – οπότε κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα επακόλουθα για την Ευρώπη.
Το τρίτο σκέλος της Τριάδας τώρα, η υπερδύναμη, φαίνεται πως έχει χάσει εντελώς το λογαριασμό. Ειδικότερα το δολάριο, παρά το ότι έχουν τυπωθεί τεράστιες ποσότητες νέων χρημάτων, ανατιμάται συνεχώς απέναντι σε όλα τα άλλα νομίσματα – συνοδευόμενο από τη μείωση της τιμής του χρυσού, ο οποίος εξελίσσεται αντιστρόφως ανάλογα (όσο αυξάνεται η τιμή του δολαρίου, τόσο πέφτει ο χρυσός).
Παρά το ότι ο πληθωρισμός δεν είναι εμφανής, αφού περιορίζεται ακόμη στα πάγια (στις χρηματιστηριακές τιμές), αργά ή γρήγορα θα εμφανισθεί στην πραγματική οικονομία – θυμίζοντας την εποχή του 1980 (εκτόξευση του στα επίπεδα του 20%, κατάρρευση του δολαρίου κατά 50%, ανάλογη αύξηση της τιμής του χρυσού).
Αυτή τη στιγμή όμως το υπερτιμημένο δολάριο αυξάνει τρομακτικά το ήδη εξαιρετικά μεγάλο εμπορικό έλλειμμα των Η.Π.Α. (άνοδος των εισαγωγών, πτώση των εξαγωγών), ειδικά σε σχέση με την Κίνα, όπου έφτασε στο ιστορικά υψηλό του 80% (πηγή). Το έλλειμμα αυτό, σε συνδυασμό με το αντίστοιχο του προϋπολογισμού, το οποίο είχε αρχίσει να μειώνεται, θα εκτοξεύσει στα ύψη το συνολικό χρέος της χώρας – με άγνωστα επακόλουθα, όσον αφορά τα επιτόκια δανεισμού της (ομόλογα).
Παράλληλα, η χρήση της τιμής του πετρελαίου ως όπλου εναντίον της Ρωσίας (άρθρο), έχει οδηγήσει στην πτώση της κάτω από τα 80 $ το βαρέλι (76,80 σήμερα) – κάτω από την τιμή δηλαδή, η οποία καλύπτει το κόστος εξαγωγής του από σχιστόλιθο. Το όπλο λοιπόν κινδυνεύει να εκπυρσοκροτήσει προς τα πίσω – αφού δημιουργούνται ήδη μεγάλα προβλήματα στις εγχώριες εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου, με τη νέα μέθοδο.
Την ίδια στιγμή, το δολάριο αντικαθίσταται όλο και πιο πολύ στις διεθνείς συναλλαγές των κρατών – με το πετροδολάριο να κινδυνεύει να χάσει τα προνόμια του, αντικαθιστάμενο από το πετρογουάν (άρθρο). Σε κάθε περίπτωση, το κραχ της αμερικανικής οικονομίας φαίνεται πως είναι νομοτελειακό (ανάλυση), με τρομακτικές συνέπειες για τον υπόλοιπο πλανήτη – ενώ οι γεωπολιτικές «περιπέτειες» της υπερδύναμης στη Μέση Ανατολή, δεν εξελίσσονται υπέρ της.
Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα έχει ίσως τα μικρότερα προβλήματα, συγκριτικά με πολλές άλλες χώρες – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν επικρατήσει η κοινή λογική και δημιουργηθεί ένας κυβερνητικός συνασπισμός των δύο μεγάλων κομμάτων (άρθρο), ίσως να μην χάσει τελικά τον πόλεμο (ανάλυση).
.
