Ο υπερπληθυσμός, παράλληλα με την ανάλωση των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη, καθώς επίσης με τις αυξανόμενες τιμές των τροφίμων, τα οποία δεν αρκούν για όλους, οδηγεί σε επαναστάσεις, σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και σε πολέμους
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Η ελευθερία, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε μια χώρα που είναι μόνιμα σε στρατιωτική επιφυλακή – ή, ακόμη περισσότερο, σε κατάσταση πολέμου. Η μόνιμη κρίση δικαιολογεί μόνιμο έλεγχο στους πάντες και τα πάντα, από τις υπηρεσίες της κεντρικής κυβέρνησης. Μόνιμη κρίση δε είναι αυτό που έχουμε να περιμένουμε σε ένα κόσμο που ο υπερπληθυσμός δημιουργεί μια κατάσταση, στην οποία η δικτατορία γίνεται σχεδόν αναπόφευκτη.
Ειδικότερα, ο υπερπληθυσμός οδηγεί σχεδόν νομοτελειακά σε οικονομική ανασφάλεια, καθώς επίσης σε κοινωνικές αναταραχές. Οι αναταραχές και η ανασφάλεια οδηγούν σε μεγαλύτερο κρατικό έλεγχο – οπότε στην αύξηση της ισχύος των κεντρικών κυβερνήσεων. Στην περίπτωση που απουσιάζει μία συνταγματική παράδοση, η αυξημένη ισχύς των κυβερνήσεων θα ασκηθεί πιθανότατα με έναν δικτατορικό τρόπο” (Aldus Huxley με παρεμβάσεις – Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος).
.
Εισαγωγή
Ο Huxley έγραψε το παραπάνω «δυστοπικό»* βιβλίο του το 1931 – πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τα 65 εκ. ανθρώπινες ζωές που κόστισε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, τις εκκαθαρίσεις 20 εκ. Ρώσων από τον Στάλιν, καθώς επίσης 45 εκ. Κινέζων από το Μάο.
Οι προβλέψεις του αφορούσαν έναν τέλειο, απόλυτα τεχνοκρατικό πολιτισμό, ο οποίος όμως θα βασιζόταν στο φυσικό και ψυχολογικό καταναγκασμό. Δεν πίστευε βέβαια πως ο υπερπληθυσμός, με όλα όσα αυτός συνεπάγεται, θα αποτελούσε μία άμεση, σοβαρή απειλή για τις προσωπικές ελευθερίες των Αμερικανών, καθώς επίσης των Ευρωπαίων – λόγω της μακράς ιστορίας τους στο πλαίσιο των «δημοκρατικών συνταγμάτων».
Η πεποίθηση του αυτή είναι απολύτως εσφαλμένη, όπως τεκμηριώνεται ήδη από τις Η.Π.Α. (άρθρο) – ενώ από αυτά που συμβαίνουν σήμερα, με επίκεντρο τη Ρωσία, καθώς επίσης με την Κίνα στο «παρασκήνιο» (ανάλυση) συμπεραίνεται ότι, ο υπερπληθυσμός οδηγεί σε οικονομικούς και συμβατικούς πολέμους, καθώς επίσης σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία είτε προηγούνται, είτε έπονται.
Μετά τη συγγραφή του βιβλίου του βέβαια ακολούθησε η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, με τη «βοήθεια» του Χίτλερ, του Στάλιν και του Μάο – επίσης, το φθηνό πετρέλαιο, η μαζική παραγωγή, ο άκρατος καταναλωτισμός και η βασιλεία του marketing.
Επί πλέον η προπαγάνδα, η άνοδος της διασκέδασης και του υλισμού στην πρώτη θέση των ανθρώπινων συνειδήσεων, η εύκολη πρόσβαση στα χρέη (κυρίως μετά το 1980) κοκ. – γεγονότα που έπεισαν τις μάζες, από πολιτικής πλευράς, να αγαπήσουν την υποδούλωση, «θάβοντας» το ιδανικό της ελευθερίας και το «όνειρο της επανάστασης».
Αργότερα, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, γράφτηκε το φρικιαστικό βιβλίο του Orwell «Ο Μεγάλος Αδελφός» – το οποίο προέβλεπε έναν κόσμο γεμάτο βαρβαρότητα, με πανίσχυρες μυστικές υπηρεσίες, με ολοκληρωτική, ναζιστική επιτήρηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, με ένα προλεταριάτο έρμαιο στις διαθέσεις της ελίτ, καθώς επίσης με το φόβο να κυριαρχεί σε ολόκληρο τον πλανήτη.
.
Ανάλυση
Στο παράδειγμα των Η.Π.Α., το οποίο αφορά ολόκληρη τη Δύση, το δημόσιο χρέος το 1958 ήταν μόλις 276 δις $ – ίσο με το 58% του τότε ετήσιου ΑΕΠ (482 δις $). Ο πληθυσμός δε της χώρας, περί τα 175 εκ., μπορούσε πολύ εύκολα να συντηρηθεί με τα μεγάλα αποθέματα ενέργειας που υπήρχαν, με τα τρόφιμα, καθώς επίσης με τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας – αντίστοιχα και της Ευρώπης.
Οι τράπεζες τότε βοηθούσαν τα μέγιστα στη δημιουργία υγιούς πλούτου (ανάλυση), έχοντας συσσωρευμένες καταθέσεις, τις οποίες δάνειζαν προσεκτικά στις βιώσιμες επιχειρήσεις – ενώ δεν υπήρχαν παράγωγα, συναλλαγές με αέρα, χρηματοπιστωτικός παροξυσμός, συνεχείς φούσκες κοκ., με αποτέλεσμα να είναι σχετικά δίκαιη η αναδιανομή του πλούτου.
Έκτοτε, ειδικά μετά το 1970, το δημόσιο χρέος της υπερδύναμης αυξήθηκε με συντελεστή 64 (67 στα τέλη του 2014), ενώ το ΑΕΠ με πολύ μικρότερο – της τάξης του 35. Επομένως, χρειάστηκε να αυξηθεί ο δανεισμός 67 φορές, για να αυξηθεί το ΑΕΠ μόλις 35 φορές, με την παράλληλη αύξηση του πληθυσμού κατά δύο φορές – για να φτάσει το βιοτικό επίπεδο στα σημερινά μεγέθη.
Πρόκειται προφανώς για μία «μαθηματική σχέση», η οποία είναι αδύνατον να συνεχιστεί στο μέλλον – ακόμη και αν όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες (φυσικοί πόροι κλπ.) παρέμεναν ως είχαν και δεν εξαντλούνταν.
Πόσο μάλλον εάν λάβουμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι, το ανύπαρκτο αμερικανικό κράτος πρόνοιας της εποχής μετά τον Πόλεμο, έχει συσσωρευμένες υποχρεώσεις σήμερα που υπερβαίνουν τα 200 τρις $ – ενώ η χώρα καταναλώνει πολύ περισσότερα, από όσα παράγει.
.
Ο υπερπληθυσμός
Ο πληθυσμός του πλανήτη, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αυξήθηκε κατά 4,6 δις (157%), όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί. Το γεγονός αυτό αποδόθηκε στην τεράστια παροχή φθηνού, καθώς επίσης εύκολα προσβάσιμου πετρελαίου, στη χρήση του φυσικού αερίου και στο λιγνίτη – τα οποία επέτρεψαν με τη σειρά τους τη μεγάλη πρόοδο της τεχνολογίας, της βιομηχανίας, της γεωργίας, των μεταφορών κοκ.
.
Κόσμος – η εξέλιξη του πληθυσμού ανά δεκαετία
.
Σε κάθε περίπτωση ο πλανήτης, μεταξύ άλλων σαν αποτέλεσμα μίας πολύχρονης ειρήνης, μοναδικής ίσως στην ανθρώπινη ιστορία, είναι υποχρεωμένος να συντηρήσει τον υπερτριπλάσιο πληθυσμό – με πολύ λιγότερους φυσικούς πόρους στη διάθεση του, όπως τεκμηριώνεται στη συνέχεια.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
