Ευρίσκεται σε ανοδική πορεία, ενώ η Δημοκρατία υποχωρεί άτακτα – το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα όπου, εάν η εθνικιστική παράταξη μειώσει τους τόνους, «λειάνει» τη γλώσσα και ωραιοποιήσει το πρόγραμμα της, η άνοδος της θα είναι ραγδαία
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ήπειρος μας είναι εντελώς διαφορετικά – ειδικά όταν προβλέπεται η ένωση της Γερμανίας με τη Ρωσία (άρθρο), γεγονός που θα οδηγήσει στο τέλος της την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη.
Με τις οικονομικές συνθήκες όμως να επιδεινώνονται, με τη βιβλική εισβολή μεταναστών προ των πυλών (είδηση), με τους φόβους της λέσχης του διαβόλου να μεγεθύνονται (άρθρο), καθώς επίσης με τις τραπεζικές κρίσεις να αυξάνονται, η άνοδος των αντιευρωπαϊκών πολιτικών παρατάξεων μάλλον θα συνεχιστεί – οπότε δεν είναι ανεπίκαιρη η ενασχόληση μαζί τους.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, οι προσπάθειες λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις), σε συνδυασμό με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς ακινήτων που προβλέπονται στο άμεσο μέλλον, καθώς επίσης με τις δημεύσεις καταθέσεων ή άλλων περιουσιακών στοιχείων που θέλει να επιβάλλει το ΔΝΤ (άρθρο), θα φέρουν ξανά στην επιφάνεια μεγεθυμένο το θέμα της ακροδεξιάς – όσο και αν θέλει να το «φυλακίσει» η κυβέρνηση.
Δυστυχώς για όλους μας, η κρίση δεν έχει φτάσει ακόμη στο ζενίθ της αφού η ανεργία, ειδικά αυτή των νέων Ελλήνων, καθώς επίσης η κατάρρευση του βιομηχανικού και επιχειρηματικού ιστού της χώρας, είναι καταστάσεις που δεν «ανατρέπονται» τόσο εύκολα – ενώ οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας αδυνατούν να συνεργασθούν μεταξύ τους, όπως επιτάσσει σήμερα το δημόσιο συμφέρον.
Εάν δε ακολουθήσει ο διαφαινόμενος διαμελισμός της Τουρκίας, η τριχοτόμηση της ίσως, τότε τα γεωπολιτικά προβλήματα θα ενταθούν – γεγονός που εμπερικλείει σημαντικές απειλές για τις συνοριακές περιοχές μας και ιδιαίτερα για τη Θράκη“.
.
Άρθρο
Οι εκλογές στην Ευρώπη ανέδειξαν νικητή τη συντηρητική παράταξη – πρόεδρο της Κομισιόν τον ηγέτη της, τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, το αγαπημένο παιδί των τραπεζών, τον οποίο «εκβιάσθηκε» να αποδεχθεί η καγκελάριος της Γερμανίας. Εν τούτοις, οι πραγματικά κερδισμένοι είναι τα αριστερά, καθώς επίσης τα ακροδεξιά κόμματα – τα οποία χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως «δημαγωγικά» από τα ΜΜΕ, τοποθετούμενα στο ίδιο «καλάθι».
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η αύξηση της ισχύος των «δημαγωγικών» κομμάτων – με την Ελλάδα να καταλαμβάνει καθαρά την πρώτη θέση.
.
Ευρωπαϊκές εκλογές 2014 – το ποσοστό που αναλογεί στα «δημαγωγικά» κόμματα. Με τον όρο δημαγωγικά (populist), εννοούνται τα κόμματα που προσπαθούν να αναρριχηθούν στην εξουσία, προβάλλοντας ως ιδεώδοι τους οτιδήποτε προβληματίζει ή φοβίζει τους πολίτες μίας χώρας. Μολονότι η ιστορία έχει αποδείξει πως η στρατηγική αυτή έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από κόμματα όλων των τύπων (αριστερά, δεξιά, κεντρώα), η συχνότητα είναι η υψηλότερη στα άκρο-δεξιά.
.
Κατά τους διεθνείς πολιτικούς αναλυτές, οι αιτίες είναι προφανείς: η οργή των Πολιτών για την κακή οικονομική κατάσταση των χωρών τους, η τεράστια ανεργία, η πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η ΕΕ, η διαφθορά των πολιτικών, η «μανία» της Γερμανίας να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης εις βάρος του κοινωνικού κράτους, το μεταναστευτικό πρόβλημα, η κλιμάκωση της εγκληματικότητας κοκ.
Εν τούτοις, ειδικά όσον αφορά τα ακροδεξιά κόμματα, τα οποία είναι εναντίον της Ενωμένης Ευρώπης, δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί πως δεν έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους – παρά τους κοινούς πολλές φορές προβληματισμούς τους. Ειδικότερα τα εξής:
.
Η Ελλάδα
Το ελληνικό ακροδεξιό κόμμα είναι ίσως το μοναδικό στην Ευρώπη που χαρακτηρίζεται ως ναζιστικό – επιλέγοντας τον χιτλερικό χαιρετισμό, τον αγκυλωτό σταυρό, την άρνηση του ολοκαυτώματος, τον αντισημιτισμό και τη βία. Θεωρείται λοιπόν ως το πλέον εξτρεμιστικό, μεταξύ όλων αυτών που εισήλθαν στο Ευρωκοινοβούλιο – αφού ακόμη και το «Εθνικό Μέτωπο» της Γαλλίας δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί του.
Ο ηγέτης του, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, αγωνίζεται για το «Έθνος, τη Φυλή και το Λαό», ονειρεύεται τη «Μεγάλη Ελλάδα» και θεωρεί το Χίτλερ ως το μεγαλύτερο άνδρα του 20ου αιώνα – “με το θάνατο του οποίου ολοκληρώθηκε μία ένδοξη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας“. Αν και είναι δε έγκλειστος στις φυλακές, κατηγορούμενος για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, το κόμμα του αύξησε σημαντικά την εκλογική του επιρροή στο 9,4% από 6,9% το 2012 – με αποτέλεσμα να εκλέξει τρεις Ευρωβουλευτές.
Κατά πολλούς η παράταξη του είναι ένα οδυνηρό προϊόν της κρίσης – αφού επιτυγχάνει τα καλύτερα αποτελέσματα σε περιοχές με υψηλή ανεργία, με μεταναστευτικά προβλήματα και με αυξημένη εγκληματικότητα, ενώ θεωρείται πως το μερίδιο της στην αστυνομία ξεπερνάει το 20%.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
