Τα καταναγκαστικά μέτρα που απαιτούνται, όπως η δήμευση των τραπεζικών καταθέσεων, καθώς επίσης οι κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων είναι διαδικασίες, οι οποίες δεν είναι εύκολες εντός μίας Δημοκρατίας, χωρίς απώλειες για την ελίτ
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Η φετινή συνάντηση της λέσχης του διαβόλου (άρθρο) διαπραγματεύεται, εκτός από τις γεωπολιτικές εξελίξεις με κέντρο βάρους τη Ρωσία, τα παρακάτω τρία διαφορετικά θέματα – στα οποία η ελίτ προσπαθεί αφενός μεν να δώσει τις σωστές απαντήσεις, αφετέρου να δρομολογήσει την εφαρμογή τους.
(α) Πως μπορεί να εξασφαλισθεί η διατήρηση της Ευρωζώνης, η μη διάλυση της δηλαδή υπό το βάρος της κρίσης χρέους, η οποία θα συμπαρέσυρε ενδεχομένως ολόκληρη την ΕΕ, λόγω της ανόδου των ακραίων παρατάξεων;
(β) Τι ακριβώς θα συμβεί με τα συνταξιοδοτικά ταμεία, εάν τυχόν ακολουθήσει ένα χρηματοπιστωτικό κραχ, με αφετηρία ίσως την Ιαπωνία ή τις Η.Π.Α., καταστρέφοντας το νομισματικό σύστημα;
(γ) Με ποιόν τρόπο μπορεί να αποφευχθεί ο συνασπισμός των πολιτών, η δικτύωση τους καλύτερα, μέσω του διαδικτύου, η οποία είναι η γενεσιουργός αιτία πολλών κοινωνικών εξεγέρσεων ανά τον κόσμο;
.
Η Ευρωζώνη και η ΕΕ
Όσον αφορά το πρώτο θέμα, ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν είχε λάβει την εντολή, κατά τη διάρκεια της περυσινής διάσκεψης, να εμποδίσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις που είχαν δημιουργηθεί στην Ευρωζώνη, με τη βοήθεια της ΕΚΤ – η οποία, για να αποφευχθεί το μοιραίο, καθώς επίσης για να σταθεροποιηθεί το ευρώ, διέθεσε φθηνά χρήματα για την αγορά ομολόγων του δημοσίου των χωρών του Νότου, κυρίως δε της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Αυτή τη χρονιά γίνεται μεγάλη προσπάθεια «εγκατάστασης» στις Βρυξέλλες μίας «διακυβέρνησης συνεργασίας», της οποίας θα ηγείται ο κ. Juncker, ενώ θα αποτελείται από τις δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις – τη συντηρητική, καθώς επίσης τη σοσιαλιστική.
Στη σύσκεψη δεν συμμετέχει ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν, αλλά η αντιπρόεδρος – η οποία θεωρείται ως μία απολύτως αξιόπιστη οπαδός της παγκοσμιοποίησης, έχοντας την «αποστολή» να καταργήσει το δικαίωμα «βέτο» στην ΕΕ, έτσι ώστε να εκμηδενιστεί η ισχύς των εθνικών κρατών.
Η «πριμοδότηση» του κ. Juncker, με στόχο το σχηματισμό ενός μετώπου εναντίον των ακραίων παρατάξεων που εξελέγησαν στο Ευρωκοινοβούλιο, διαπιστώνεται καθαρά από την ξαφνική αλλαγή στάσης της γερμανίδας καγκελαρίου, η οποία ήταν αρχικά εναντίον του.
Επίσης από την τοποθέτηση της γερμανικής λαϊκίστικης εφημερίδας «Bild», η οποία τάσσεται καθαρά υπέρ του – αν και η Ολλανδία δεν τον συμπαθεί καθόλου, θεωρώντας τον αλκοολικό και έμμισθο υποχείριο των διεθνών τραπεζών, αφού έχει μετατρέψει το Λουξεμβούργο σε μία φορολογική όαση.
Ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, ο οποίος διαμήνυσε ότι η χώρα του θα εγκαταλείψει την ΕΕ, εάν αναλάβει την προεδρία ο κ. Juncker, δεν προσκλήθηκε στη σύσκεψη της λέσχης. Αντί αυτού συμμετέχει ο σκιώδης υπουργός του εργατικού κόμματος (Ed Balls), ο οποίος αναφέρεται παραδόξως στη λίστα ως «σκιώδης υπουργός οικονομικών» – ενώ θεωρείται ως «καθαρός» βουλευτής στη Βρετανία, ο οποίος έχει αρκετές ομοιότητες με τον κ. T.Blair.
Η λέσχη περιμένει πως η άνοδος της ακροδεξιάς παράταξης θα φέρει στην εξουσία τους εργατικούς – ενώ ο εκλεκτός της, απόφοιτος του Harvard και σύγχρονος καπιταλιστής, δεν είναι κανένας υπέρμαχος των «ταξικών αγώνων».
Από την πλευρά της Γαλλίας δεν βρίσκεται κανένας σημαντικός πολιτικός στη Δανία – ενώ τις θέσεις της χώρας του εκπροσωπεί το μέλος της ΕΚΤ κ. B. Coeuré. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η παγκόσμια ελίτ έχει διαγράψει ολοσχερώς την κυρίαρχη πολιτική τάξη της Γαλλίας, η οποία θεωρείται πλέον επικίνδυνη για τα συμφέροντα της.
Η Ιταλία φαίνεται να αντιμετωπίζεται ανάλογα, αφού δεν συμμετέχει κανένας σημαντικός πολιτικός – με τον κ. Mario Monti να έχει αναλάβει το ρόλο του παρατηρητή στη σύσκεψη. Στη λίστα αναγράφεται ως «Γερουσιαστής εφ όρου ζωής», όπως αξίζει σε έναν πραγματικό οπαδό της λέσχης του διαβόλου.
.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία
Όσον αφορά το δεύτερο θέμα, τα πανίσχυρα συνταξιοδοτικά ταμεία, μαζί με τα οποία κινδυνεύουν ανάλογα οι πολυεθνικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι ανησυχίες των μελών της λέσχης, με πρωταγωνιστή το διοικητή της γερμανικής Allianz, είναι τεράστιες.
Αυτό που τους απασχολεί είναι το τι θα συνέβαινε με τις συντάξεις, εάν το παγκόσμιο σύστημα της χιονοστιβάδας του τεχνητού χρήματος καταρρεύσει γρηγορότερα, από όσο υπολογίζεται. Το επίσημο θέμα νούμερο δύο της σύσκεψης είναι το ποιός θα πληρώσει για τη δημογραφική εξέλιξη – αφού η οικονομική ανάπτυξη δεν θεωρείται καθόλου δεδομένη, ενώ όλα όσα ανακοινώνονται δημόσια είναι ένας μεγάλος μύθος. Πόσο μάλλον όταν οι Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν κυριολεκτικά προβλήματα επιβίωσης, τα οποία διακωμωδούνται από τον Τύπο (εικόνα).
.
.
Όλα τα μέλη της λέσχης λοιπόν γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να ακολουθήσει η ανάπτυξη, εάν προηγουμένως δεν υπάρξει κάθαρση – ενώ το κεντρικό πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας, η υπερχρέωση, μπορεί να λυθεί μόνο με καταναγκαστικά μέτρα.
Εν τούτοις, τα καταναγκαστικά μέτρα, όπως για παράδειγμα η δήμευση των τραπεζικών καταθέσεων, οι κατασχέσεις της ακίνητης περιουσίας, η εξαγορά της δημόσιας περιουσίας μίας χώρας σε τιμές εκποίησης κλπ., είναι διαδικασίες, οι οποίες δεν είναι εύκολα πραγματοποιήσιμες εντός ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – τουλάχιστον όχι, χωρίς να συνοδεύονται από σημαντικές απώλειες για την ελίτ.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
