.
Με κρυφό όπλο της την παντοδυναμία των αγορών και το σύστημα του χρέους που έχουν επιβάλλει, υπερχρεώνοντας τον πλανήτη, η κυρία Merkel έχει καταφέρει να εξουσιάζει απολυταρχικά την Ευρώπη, απομυζώντας τους πάντες – οπότε είναι αυτονόητη η επανεκλογή της.
.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Η γερμανική βιομηχανία, καθώς επίσης οι χρηματοπιστωτικές αγορές, δεν θα μπορούσαν να έχουν κανέναν πιο πιστό υπηρέτη τους στην καγκελαρία, από την κυρία Merkel – μία γυναίκα που όχι μόνο δεν αναίρεσε τα υπερβολικά δώρα που παρείχε στις επιχειρήσεις ο προκάτοχος της αλλά, αντίθετα, μείωσε ακόμη περισσότερο τη φορολογία εταιρικού εισοδήματος από το 25% στο 15%, ενώ κατήργησε ουσιαστικά το φόρο κληρονομιάς στους απογόνους των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων.
Μία γυναίκα που επιδότησε ξανά και ξανά το χρηματοπιστωτικό κλάδο μετά την κρίση, ενώ κατάφερε να μηδενίσει τον κίνδυνο των τραπεζών από την έκθεση τους στην Ελλάδα, μεταφέροντας τις απαιτήσεις τους στους φορολογουμένους Πολίτες της Ευρώπης – προωθώντας παράλληλα μετά μανίας τις ιδιωτικοποιήσεις, τελευταία των εθνικών οδών της Γερμανίας.
Μία γυναίκα που διατηρεί μισθούς και συντάξεις όσο πιο χαμηλά γίνεται, προσπαθώντας να τους μειώνει ακόμη περισσότερο όταν της δίνεται ευκαιρία – ενώ συμφωνεί με το ευρωπαϊκό σύνταγμα της Λισσαβόνας, καθώς επίσης με τις συμβάσεις TTIP, CETA και TISA που καθιστούν τις επιχειρήσεις απόλυτους μονάρχες (ανάλυση).
Παράλληλα, έχει καταφέρει να επιτύχει η χώρα της το μεγαλύτερο πλεόνασμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στην παγκόσμια ιστορία, προς όφελος της γερμανικής ελίτ, απομυζώντας με τη βοήθεια του ευρώ όλους τους εταίρους της – ενώ αυξάνει συνεχώς την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών επιχειρήσεων εις βάρος των εργαζομένων της, καθώς επίσης της βιομηχανίας των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών που καταρρέει σταδιακά.
Για να τα καταφέρει έχει επιβάλλει απολυταρχικά την επιθυμητή από τις αγορές πολιτική λιτότητας, με τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης – κατορθώνοντας να διατηρεί (χειραγωγεί) την εικόνα του κόμματος της φιλελεύθερη με κοινωνικό πρόσωπο, παρά το ότι αδιαφορεί πλήρως για τα δικαιώματα των εργαζομένων, εφαρμόζοντας πρακτικά μία άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική, πιστή στην παράδοση της κυρίας Thatcher.
Την ίδια στιγμή θεωρείται πως είναι η μοναδική πολιτικός της ΕΕ που θα μπορούσε να οδηγήσει την ήπειρο μας στην έξοδο από την κρίση – ενώ έχει δώσει την εντύπωση πως είναι η κληρονόμος του προέδρου Obama στη Δύση, η μόνη δημοκράτης απέναντι σε αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο κ. Trump και ο κ. Putin! Εν τούτοις, ηγείται απολυταρχικά σε ολόκληρη την ΕΕ, αφού επιβάλλει όλες τις αποφάσεις της – έχοντας επί πλέον καταφέρει να ελέγχει απόλυτα την ΕΚΤ, να υποτάξει πλήρως την Ελλάδα και την Πορτογαλία, καθώς επίσης να οδηγήσει τη Βρετανία στην έξοδο από την ενωμένη Ευρώπη” (Γερμανός αναλυτής).
.
Ανάλυση
Τόσο οι χρηματιστές, όσο και οι οικονομολόγοι, αισθάνονται ευτυχείς από την καινούργια υποψηφιότητα της κυρίας Merkel για την καγκελαρία – ενώ οι χρηματαγορές τη θεωρούν ως την τελευταία «αξιόπιστη άγκυρα» του συστήματος, πιστεύοντας πως σε έναν ταραγμένο πλανήτη η απλή πολιτική σταθερότητα αποτελεί μία αρετή.
Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικά θετικό για τη χώρα της, αφού σε εποχές υπερχρέωσης όπως η σημερινή, οι αγορές είναι αυτές που ουσιαστικά ασκούν εξουσία – αμείβοντας ή τιμωρώντας εκείνα τα κράτη που υποτάσσονται ή αδιαφορούν, όσον αφορά τις εκάστοτε επιθυμίες τους.
Βέβαια, αριστεροί και δεξιοί οικονομολόγοι έχουν επικρίνει πολλές φορές τα μέτρα και τους νόμους που επιβάλλει η καγκελάριος – θεωρούν όμως ταυτόχρονα πως ο ισολογισμός της θητείας της είναι αξιοσημείωτος, έχοντας να επιδείξει πάρα πολλές επιτυχίες.
Μεταξύ άλλων πιστεύουν πως με το ρεαλισμό της έχει καταφέρει να διατηρήσει τη συνοχή της Ευρωζώνης, ότι προστάτευσε την ΕΚΤ από διάφορες επιθέσεις, πως η οικονομία της χώρας της είναι η πλέον αποτελεσματική παγκοσμίως, ότι διέφυγε εντελώς από τη χρηματοπιστωτική κρίση παρά το τεράστιο κόστος, με το οποίο την επιβάρυναν οι Η.Π.Α., καθώς επίσης πως η γερμανική εξαγωγική βιομηχανία λειτουργεί στο ζενίθ, με τους μισθούς των εργαζομένων να αυξάνονται ξανά μετά το 2014.
Οι επιτυχίες της αυτές αφορούν και τα χρηματιστήρια, αφού ο δείκτης των μεγαλύτερων γερμανικών εταιρειών (DAX) έχει αυξηθεί κατά 107% από το ξεκίνημα της θητείας της – συμπεριλαμβανομένων των μερισμάτων. Για σύγκριση (γράφημα), στο ίδιο χρονικό διάστημα ο γαλλικός δείκτης (CAC) αυξήθηκε κατά 47%, ο ισπανικός (IBEX) κατά 44%, ενώ ο ιταλικός (MIB) μειώθηκε κατά 28% – με τις τράπεζες της Ιταλίας να καταρρέουν, καθώς επίσης με τη βιομηχανία της να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Επεξήγηση γραφήματος: Η Merkel νικάει τους πάντες – Εξέλιξη των χρηματιστηριακών δεικτών από το ξεκίνημα της θητείας της.
.
Περαιτέρω, οι επιτυχίες της καγκελαρίου αφορούν επίσης την αγορά εργασίας στη Γερμανία – στην οποία ο αριθμός των εργαζομένων αυξήθηκε από τα 39,7 εκ. στα 43,6 εκ. (γράφημα) μετά την πρώτη εκλογή της (22.11.2005), όταν στις Η.Π.Α. μειώνεται συνεχώς. Παράλληλα, η ανεργία περιορίσθηκε από το 11% στο 5,9% – ενώ οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας ήταν κυρίως με τακτικές εργασιακές σχέσεις.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του αριθμού των εργαζομένων στη Γερμανία, μετά την εκλογή της κυρίας Merkel.
.
Τέλος, όλα αυτά τα κατέφερε η καγκελάριος χωρίς να αυξηθεί το δημόσιο χρέος της χώρας της, καθώς επίσης χωρίς την υιοθέτηση προγραμμάτων τύπου Keynes – όπως η αύξηση των δαπανών του δημοσίου, των ελλειμμάτων και του χρέους, κατά το πρόσφατο παράδειγμα των Η.Π.Α. Λογικά λοιπόν όταν ο πρόεδρος Obama επικρίνει τη γερμανική πολιτική της λιτότητας, θεωρώντας την οικονομικά καταστροφική, ενώ ο ίδιος έχει διπλασιάσει το χρέος της χώρας του στα 20 τρις $ κατά τη διάρκεια της θητείας του, δεν πείθει καθόλου την κυρία Merkel – αφού τα αποτελέσματα τη δικαιώνουν.
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
.
