Οι δανειστές έχουν ήδη καταφέρει να μισήσουν οι Έλληνες την κυβέρνηση τους, καθώς επίσης όλα τα πολιτικά κόμματα, ακόμη και την ίδια τους την πατρίδα – έτσι ώστε να αποδεχθούν την ξένη κατοχή ευχαριστημένοι, χωρίς αντιδράσεις!
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Μπορούμε ακόμη να τα καταφέρουμε, με μεγάλες θυσίες φυσικά, οι οποίες όμως θα ήταν σχεδόν ανώδυνες συγκριτικά με αυτά που μας περιμένουν, εάν συνεχιστεί η σιωπή των αμνών – η οποία μας έχει μετατρέψει άθελα μας στην ντροπή της Ευρώπης, νομιμοποιώντας παράλληλα τις μεθόδους των εξαιρετικά έμπειρων αποικιοκρατών”.
.
Άποψη
Δεν χρειάζονται ούτε άναρθρες, αγωνιώδεις κραυγές, ούτε φοβισμένοι ψίθυροι, για να περιγράψει κανείς την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα – καθώς επίσης τις μελλοντικές της προοπτικές. Αντίθετα, απαιτείται ψυχραιμία και ρεαλισμός, καθώς επίσης η αποδοχή τυχόν λαθών στις όποιες εκτιμήσεις – κυρίως επειδή μόνο αυτοί που έχουν υπογράψει τα διάφορα μνημόνια με τους δανειστές της χώρας γνωρίζουν επακριβώς τι έχουν κάνει, τι τους έχουν υποσχεθεί ως αντάλλαγμα και τι περιμένουν.
Είναι βέβαια αυτονόητο πως πρώτα διαπραγματεύεται κανείς και μετά καταλήγει σε μία γραπτή συμφωνία που οφείλει να τηρείται – σε καμία περίπτωση το αντίθετο, όπως δυστυχώς συμβαίνει, εάν δεν θέλει να γελοιοποιείται ως αναξιόπιστος στο εξωτερικό ή να κατηγορείται ως δημαγωγός και ψεύτης στο εσωτερικό της χώρας.
Είναι όμως επίσης αυτονόητο πως κανένας δεν μπορεί να διαπραγματευθεί την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους – οι Πολίτες του οποίου δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένοι να σέβονται ή να τηρούν τέτοιου είδους «συμβάσεις», πόσο μάλλον όταν καταργούν de facto το Σύνταγμα της πατρίδας τους και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως το σημαντικότερο σημείο της συνθηκολόγησης του Ιουλίου, η οποία επικυρώθηκε από τα περισσότερα κόμματα τον Αύγουστο, καθώς επίσης από την εκλογική πλειοψηφία το Σεπτέμβρη, είναι η δημιουργία του Υπερταμείου – με τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου που παραδόθηκαν αμαχητί ως εγγύηση.
Στο ταμείο αυτό υπάγεται το ΤΑΙΠΕΔ, το ΤΧΣ (ο ιδιοκτήτης των τραπεζών), καθώς επίσης ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας – επομένως όλα τα ακίνητα του δημοσίου, όλες οι κρατικές επιχειρήσεις, το κυκλοφοριακό σύστημα της οικονομίας (οι τράπεζες δηλαδή), τα ενεργειακά αποθέματα και οτιδήποτε άλλο έχει αξία.
Ο ισχυρισμός λοιπόν της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον οποίο η Εθνική, καθώς επίσης η Πειραιώς συνεχίζουν να ανήκουν στο δημόσιο πλειοψηφικά, παρά την τραπεζική ληστεία που διενεργήθηκε πρόσφατα (άρθρο), είναι έωλος – οπότε η διαδικασία δεν είναι λάθος να αποκαλείται ως «το σκάνδαλο των σκανδάλων» (άρθρο), παρά το ότι πρέπει να αποφεύγονται οι ηχηροί, δημαγωγικοί τίτλοι.
Σε κάθε περίπτωση, μία κρατική περιουσία που είχε αξιολογηθεί από το ΔΝΤ στα 300 δις € το 2010 χωρίς τον ορυκτό πλούτο (πηγή), εκχωρήθηκε έναντι 50 δις € το 2015, ενώ πιθανότατα θα εκποιηθεί για πολύ λιγότερα – επειδή οι τιμές των παγίων στην Ελλάδα μετά το 2010 έχουν καταρρεύσει, ακολουθώντας ως συνήθως την πτώση των μισθών και των εισοδημάτων που προκάλεσε το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων.
Στο σημείο αυτό θεωρούμε σωστό να τονίσουμε ότι, μόνο στην Ελλάδα έχουν μειωθεί οι ονομαστικοί, καθώς επίσης οι ελάχιστοι μισθοί, όπως αποδεικνύεται από το γράφημα που ακολουθεί. Πρόκειται λοιπόν για κάτι μοναδικό στην ιστορία, για κάτι εξαιρετικά εντυπωσιακό, επειδή ποτέ οι εργαζόμενοι δεν έχουν αποδεχθεί ονομαστικές μειώσεις των αμοιβών τους, σε μία τόσο μεγάλη έκταση – αφού συνήθως οι μειώσεις επιτυγχάνονται μέσω του πληθωρισμού, ο οποίος δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός από τους ανθρώπους.
.
.
Στον παραπάνω πίνακα φαίνονται οι ελάχιστοι μισθοί σε διάφορες χώρες, σε € μηνιαία – το 2008, το 2014, καθώς επίσης το 2015 (τρείς πρώτες στήλες). Στην τέταρτη στήλη αναγράφεται η διαφορά τους το 2015, σε σχέση με το 2008 – όπου η μοναδική χώρα που έχουν μειωθεί (-14%) είναι η Ελλάδα! Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μη βυθιζόταν στην ύφεση; Στην τελευταία στήλη αναφέρεται το μερίδιο των εργαζομένων με τη βασική αμοιβή, στο σύνολο τους, το 2010 – στην Ελλάδα το 51% των συνολικών εργαζομένων αμειβόταν με τον ελάχιστο μισθό (σήμερα είναι πολύ περισσότερο).
Ολοκληρώνοντας, εάν οι Γερμανοί, για παράδειγμα, εξαγοράσουν κάποια οικόπεδα, μερικά μικρά νησιά ή τα Ολυμπιακά ακίνητα από το Υπερταμείο, ποιός θα μπορούσε να τους εμποδίσει να εγκαταστήσουν εκεί τους παράνομους μετανάστες ή τους νόμιμους πρόσφυγες;
Προφανώς κανένας – υπενθυμίζοντας πως ανέκαθεν στην ιστορία η χώρα αυτή προτιμούσε την ιδιοκτησία της γης, από οτιδήποτε άλλο. Ειδικά σήμερα, όπου τα χρήματα κινδυνεύουν να χάσουν εντελώς την αξία τους, εάν καταρρεύσει το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα – κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον πως ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.
