Σύμφωνα με νόμο που ψηφίστηκε από τη βουλή του Κιέβου, αναστέλλονται οι πληρωμές προς τους πιστωτές – με την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται την αναδιάρθρωση ποσού 23 δις $, το οποίο αδυνατεί να εξοφλήσει
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Όταν μία αντιπροσωπεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «επισκέπτεται» μία χώρα, θέτοντας σαν προϋπόθεση για την εκχώρηση δανείων τον περιορισμό των κοινωνικών και λοιπών δαπανών, η διαφορά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, σε σχέση με τη φυσική καταστροφή που θα προκαλούσε ένας βομβαρδισμός εκ μέρους του ΝΑΤΟ.
Το ΔΝΤ απαιτεί το κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και βιομηχανιών, με ένα πολύ χαμηλότερο κόστος «εισβολής» για τη Δύναμη που εκπροσωπεί, από αυτό που θα είχε ο ανελέητος βομβαρδισμός των νοσοκομείων, των σχολείων και των βιομηχανιών – όπως στο παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας. Το αποτέλεσμα όμως, για τη χώρα «υποδοχής» του, είναι σχετικά το ίδιο: Η απόλυτη καταστροφή της
Το σημαντικότερο όπλο που διαθέτει το ΔΝΤ είναι το ΜΑΙ (Multilateral agreement of investments). Η υπογραφή κάτω από το συγκεκριμένο «συμβόλαιο», έχει σαν αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή – την ολοκληρωτική «άλωση» καλύτερα της χώρας που το αποδέχεται.
Το ΜΑΙ ήταν μία διεθνής συμφωνία, μεταξύ των πολυεθνικών ομίλων, των χωρών του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία, παρά το ότι δεν έγινε επίσημα αποδεκτή, μετά τη σθεναρή «αντίσταση» της Γαλλίας (1998), χρησιμοποιείται «εν μέρει» από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη.
Το ΜΑΙ, στη μορφή που συζητήθηκε, με τη συμμετοχή 450 εκπροσώπων πολυεθνικών επιχειρήσεων, θα είχε σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας των κρατών που θα το αποδέχονταν. Μεταξύ άλλων, προέβλεπε τη μετατροπή των κρατικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων, σε ιδιωτικές μονοπωλιακές των εκάστοτε ομίλων που θα τις εξαγόραζαν – χωρίς δημοκρατικούς ελέγχους και περιορισμούς” (M.Chossudovsky με παρεμβάσεις).
.
Άρθρο
Όπως φαίνεται, με την θεσμοθέτηση της αναστολής πληρωμών, ο στόχος της Ουκρανίας είναι κυρίως η Ρωσία (άρθρο). Η αιτιολογία της άρνησης εξόφλησης των 23 δις $ είναι το ότι, λήφθηκαν από την κυβέρνηση που ανετράπη, ενώ δεν οδηγήθηκαν στο λαό της χώρας – οπότε δεν υπάρχει καμία υποχρέωση εξυπηρέτησης τους!
Αναλυτικότερα, η Ρωσία αγόρασε για τελευταία φορά το Δεκέμβριο του 2013 ομόλογα της Ουκρανίας, ύψους 15 δις $ – ενώ, μετά τη συμφωνία, ο πρόεδρος Putin είχε τονίσει πως η χρηματοπιστωτική βοήθεια που ενέκρινε στη χώρα δεν ήταν συνδεδεμένη με κανενός είδους πολιτικές προϋποθέσεις. Ούτε με τη μείωση ή το πάγωμα του βιοτικού επιπέδου των Πολιτών της, ούτε με τον περιορισμό των συντάξεων, καθώς επίσης των δημοσίων δαπανών – όπως συνήθως απαιτείται από το ΔΝΤ, για την παροχή δανείων.
Ένα μικρότερο μέρος των εξωτερικών δανείων της Ουκρανίας επιμερίζεται σε επενδυτές της Δύσης – όπου το υψηλότερο ποσοστό κατέχει ο όμιλος Franklin Templeton Investment (7 δις $), ακολουθούμενος από τον G. Soros, από την BTG, από την TCW Investments, καθώς επίσης από την T. Rowe Price Associates.
Περαιτέρω, το ΔΝΤ ενέκρινε ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό πακέτο βοήθειας, πρακτικά με το ξεκίνημα των ειρηνευτικών συνομιλιών στο Minsk, έτσι ώστε να προστατευθεί η Ουκρανία από την κατάρρευση – ύψους 40 δις $. Μόνο για τα επόμενα τέσσερα έτη, δόθηκε από το ΔΝΤ στην Ουκρανία μία πιστωτική γραμμή 17,5 δις $, παρά το ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να εξοφληθούν ποτέ – όταν στην περίπτωση της Ελλάδας το Ταμείο ισχυρίζεται ότι, δεν του επιτρέπεται από το καταστατικό του η δανειοδότηση μίας χώρας, το χρέος της οποίας δεν είναι βιώσιμο!
Τα επόμενα 22,5 δις $ θα πρέπει να δοθούν από κράτη ή από ενώσεις κρατών, όπως η ΕΕ, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ΔΝΤ – χωρίς να προβάλλει τις παραδοσιακές αντιρρήσεις της η Γερμανία, η οποία άλλωστε συμμετείχε ενεργά στην ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης (άρθρο), κάτι που μάλλον σχεδιάζει να επαναλάβει στην Ελλάδα.
Σύμφωνα τώρα με τις αναφορές του ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος της Ουκρανίας θα φτάσει στο 100% του ΑΕΠ στα τέλη του 2015 – ενώ οι πρώτες δόσεις του δανείου δόθηκαν αποκλειστικά και μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους. Εν τούτοις, δεν θα πληρωθούν τα τεράστια χρέη της χώρας προς τη Ρωσία, αλλά εν πρώτοις οι τράπεζες, καθώς επίσης οι ιδιώτες επενδυτές της Δύσης – όπως επίσης γνωρίζουμε από την Ελλάδα (άρθρο), ιδίως δε από την Κύπρο, όπου στην κυριολεξία «καρατομήθηκαν» οι Ρώσοι καταθέτες.
Σε κάθε περίπτωση, το ρίσκο χρεοκοπίας της Ουκρανίας ήταν ήδη αυξημένο, πριν ακόμη ληφθεί η απόφαση αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους από τη Βουλή (γράφημα) – ενώ ο τραπεζικός κλάδος είναι σε εξαιρετικά άσχημη κατάσταση, με πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να έχουν κλείσει ή να βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης.
.
.
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
