Η κρίση χρέους της Ελλάδας, καθώς επίσης η διαμάχη της Αθήνας με το Βερολίνο, έχει ελάχιστα να κάνει με μία κρίση χρέους – η αιτία είναι το γεγονός ότι, οι δύο αυτές χώρες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί, δεν μπορεί να ανεχτεί η μία την άλλη
.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου μου (Η Βορειοατλαντική συμφωνία Ι), αναφέρθηκα στο βασικό λόγο, για τον οποίο ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ, στο ρόλο της Γερμανίας, καθώς επίσης σε αυτόν της Ευρωζώνης – όπου η Ελλάδα, η οποία ολοκληρώνει τη νότια πλευρά της συμμαχίας, ενώ χρηματοδοτεί έναν από τους ακριβότερους στρατούς της Ευρώπης, θεωρείται αδιανόητο να μην συμμετέχει στο στρατιωτικό συνασπισμό ή να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που ο αμερικανός υπουργός οικονομικών αναμίχθηκε έντονα στη σύγκρουση της χώρας με τους εταίρους της, ασκώντας μεγάλες πιέσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία – η οποία έχει μετατρέψει το «Euro Group» σε «Deutsche Group».
Συνεχίζοντας, όταν οι υπουργοί εξωτερικών της Γερμανίας και της Γαλλίας προσπάθησαν, στις 21 Φεβρουαρίου του 2014 στην Ουκρανία, να επιτύχουν μία συμφωνία, έτσι ώστε να αποκλεισθεί ο εμφύλιος πόλεμος, εξαίρεσαν με σαφήνεια από τις διαπραγματεύσεις τις Η.Π.Α. Έτσι κατάφεραν μεν να επιτύχουν μία συμβιβαστική λύση, η οποία όμως δεν διήρκεσε ούτε 48 ώρες – αφού οι ελεύθεροι σκοπευτές, οι οποίοι στηρίζονταν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, βύθισαν στον πανικό και στο χάος το Κίεβο (άρθρο), με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη χώρα η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της.
Μία ημέρα αργότερα η κυβέρνηση των Η.Π.Α., με τη στήριξη του ναζιστικού ακροδεξιού τομέα, καθώς επίσης του κόμματος Swoboda, τοποθέτησε τους δικούς της εκλεκτούς στην κυβέρνηση. Ο διευθυντής της εταιρίας Stratfor, η οποία συμβουλεύει τις Η.Π.Α. σε θέματα στρατηγικής, με πελάτες της τόσο το Πεντάγωνο, όσο και τη CIA, καθώς επίσης τις ισραηλινές αρχές, χαρακτήρισε το οργανωμένο από τους αμερικανούς πραξικόπημα στην Ουκρανία ως το πλέον σκανδαλώδες στην ιστορία.
Φυσικά οι Η.Π.Α. αδιαφόρησαν για τις αντιδράσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας, της ΕΕ, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, τοποθετώντας αυτόν που ήθελαν στην κυβέρνηση του Κιέβου – με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν οι Ευρωπαίοι να υποταχθούν στις εντολές των γερακιών της υπερδύναμης, υιοθετώντας καταναγκαστικά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία, με αφορμή την προσάρτηση της Κριμαίας.
Η γερμανική κυβέρνηση προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί αρκετές φορές, αλλά η καγκελάριος έσκυψε το κεφάλι στις απαιτήσεις των Η.Π.Α. – παρά το ότι η οικονομία της χώρας της βυθίστηκε στην ύφεση, όπως αυτή πολλών άλλων κρατών της Ευρώπης.
Πρόσφατα τώρα συνέβη κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο: οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας σήκωσαν το κεφάλι απέναντι στις Η.Π.Α., αποφασίζοντας να συναντηθούν με τον πρόεδρο της Ρωσίας, έτσι ώστε να βρεθεί κάποια λύση στο θέμα του εμφυλίου πολέμου, στα ανατολικά της Ουκρανίας.
Ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι το γεγονός ότι, οι υποτελείς στις Η.Π.Α. ηγέτες των δύο ευρωπαϊκών χωρών, δεν ζήτησαν προηγουμένως την άδεια της Ουάσιγκτον, όπως έχει αποκαλυφθεί – ενώ ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε σε μία συνέντευξη τύπου πως αποφάσισε, μαζί με τη γερμανίδα καγκελάριο, να προσπαθήσουν να βρεθεί μία συμβιβαστική λύση με τη Ρωσία, με δική τους πρωτοβουλία.
Η ενέργεια αυτή συνέπεσε με το ταξίδι του αμερικανού υπουργού εξωτερικών στο Κίεβο, με στόχο να συζητήσει με τον πρόεδρο της Ουκρανίας την πιθανή παροχή νέας στρατιωτικής βοήθειας (όπλα) εκ μέρους των Η.Π.Α. – ενώ είχαν προηγηθεί μυστικές συνομιλίες μεταξύ της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Στις αρχές Δεκεμβρίου δε ο Γάλλος πρόεδρος είχε επισκεφτεί ξαφνικά τον κ. Putin, για να συζητήσει μαζί του το θέμα της Ουκρανίας – ενώ είχε δηλώσει ότι θα πρέπει να αποφευχθεί η κατασκευή ενός διαχωριστικού τείχους μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας, καθώς επίσης πως όφειλαν να βρεθούν λύσεις στο πρόβλημα.
Οι Η.Π.Α. όμως δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένες από την πρωτοβουλία του, ενώ υπάρχουν υποψίες, σύμφωνα με τις οποίες το τρομοκρατικό χτύπημα στο σατυρικό γαλλικό περιοδικό, στις επτά Ιανουαρίου, ήταν η απάντηση της αμερικανό-ισραηλινής πολεμικής συμμαχίας, στη γαλλική διπλωματία (άρθρο).
Σύμφωνα τώρα με γαλλικές εφημερίδες, η ξαφνική απόφαση των δύο Ευρωπαίων ηγετών να επισκεφθούν τη Ρωσία, αποτελούσε μία προσπάθεια τους να προλάβουν τις Η.Π.Α., έτσι ώστε να μην ακολουθήσει η προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία – η οποία θα ήταν ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της διεξαγωγής πολέμου με τη Ρωσία, τον οποίο επιθυμεί διακαώς η υπερδύναμη.
Επειδή δηλαδή δεν εμπιστεύονταν τις Η.Π.Α., ήθελαν να προλάβουν την επίσκεψη του αμερικανού υπουργού εξωτερικών στην Ουκρανία, καθώς επίσης την παρουσίαση του πολεμικού σχεδίου της υπερδύναμης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Μονάχου, εκ μέρους του αμερικανού αντιπροέδρου – το οποίο συμπεριελάμβανε την προμήθεια θανατηφόρων όπλων στο Κίεβο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι στρατιωτικές συγκρούσεις στην Ουκρανία εκτοξεύουν τον πλανήτη πίσω, στην εποχή του ψυχρού πολέμου, με τη Ρωσία και τις Η.Π.Α. να αυξάνουν ξανά τον πυρηνικό τους εξοπλισμό – όταν ευτυχώς η Ευρώπη κατανοεί ότι, δεν είναι προς το συμφέρον της η συγκεκριμένη πολιτική, προσπαθώντας να βρει μία συμβιβαστική λύση.
Εν τούτοις, η στρατηγική των Η.Π.Α. είναι η κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία – όπου ενισχύουν την Ουκρανία με όπλα, με μισθοφόρους, καθώς επίσης με χρήματα, ενώ προσπαθούν να πείσουν την Ευρώπη να συμμετέχει. Η σημαντική βέβαια λεπτομέρεια, λόγω της οποίας δεν έχει ξεσπάσει ακόμη πόλεμος, είναι η μη συμμετοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, παρά τη συμφωνία συνεργασίας της με την Ευρώπη – ενώ είναι φανερό πως εάν άλλαζε η κατάσταση, ο πόλεμος θα ήταν γεγονός (συνέντευξη Putin).
Ολοκληρώνοντας, θεωρώ σκόπιμο να προσθέσω ένα πρόσφατο σχόλιο του διευθυντή της Stratfor (Friedman), το οποίο ήταν το εξής:
.
“Η Ευρώπη είναι μία μικρή ήπειρος με 52 ανεξάρτητες χώρες οι οποίες, όλες ανεξαιρέτως, έχουν κακές εμπειρίες. Τα σύνορα είναι βέβαια ανοιχτά, αλλά αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι μέσα σε τρεις ή τέσσερις ώρες μπορεί να διασχίσει κανείς 4-5 χώρες, οι οποίες αντιπαθούνται μεταξύ τους, για πράγματα που έχουν συμβεί πριν από αιώνες.
Η ευρωπαϊκή ήπειρος αποτελείται από κράτη, τα οποία ήταν εχθρικά μεταξύ τους για εκατοντάδες χρόνια. Η ΕΕ έχει καλύψει αυτές τις εχθρότητες για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Οι Ούγγροι όμως μισούν τους Ρουμάνους και οι Ούγγροι που κατοικούν στη Ρουμανία θα ήθελαν την ανεξαρτησία τους.
Το 45% των Σκωτσέζων έχει ψηφίσει υπέρ της απόσχισης της χώρας τους από την Αγγλία. Στο Βέλγιο, οι Φλαμανδοί μισούν τους Βαλλώνους. Οι κάτοικοι της Καταλονίας θέλουν την ανεξαρτησία τους από την Ισπανία, ενώ η Βόρεια Ιταλία θέλει να διαχωριστεί από τη Νότια.
Τι σημαίνει η Ευρώπη για κάποιον που είναι φτωχός; Ποιός Ευρωπαίος θα πέθαινε για την ΕΕ; Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα σύνολο ανθρώπων που θέλουν να μοιραστούν μία κοινή μοίρα. Τα κράτη στα ανατολικά των ευρωπαϊκών συνόρων, η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία, έχουν καταλάβει κάτι: πως η υπόλοιπη Ευρώπη δεν συμμερίζεται τους φόβους και τις ανησυχίες τους, όσον αφορά τη Ρωσία. Η Ανατολική Ευρώπη νοιώθει πως έχει εγκαταλειφτεί από τα υπόλοιπα δυτικά κράτη – γεγονός που τεκμηριώνεται από τις συγκρούσεις στην Ουκρανία.
Η ΕΕ δημιουργήθηκε στηριζόμενη στην υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσει την ειρήνη, καθώς επίσης την ευημερία στους Ευρωπαίους. Αποτελούν όμως πράγματι παρελθόν οι σφαγές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου; Άλλαξε πραγματικά η Ευρώπη; Θα επιβιώσει η Ευρώπη; Η κρίση χρέους της Ελλάδας, καθώς επίσης η διαμάχη της Αθήνας με το Βερολίνο, έχει ελάχιστα να κάνει με μία κρίση χρέους. Η βασική αιτία είναι το γεγονός ότι, οι δύο αυτές χώρες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί, δεν μπορεί να ανεχτεί η μία την άλλη”.
