Ο νέος πόλεμος της Κριμαίας

.

Με βάση πλέον τα επίσημα στοιχεία της αμερικανικής ΜΚΟ με την ονομασία «NED», όπως αναφέρθηκε σε πρόσφατο κείμενο μας (Τάξη μέσω του χάους), δόθηκαν 3,3 εκ. $ πριν από τις ουκρανικές εκλογές του 2012, «για την εκπαίδευση δημοσιογράφων και ακτιβιστών» – γεγονός που έμμεσα σημαίνει ότι, η Δύση διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με πολλούς βέβαια, εάν δεν υπάρξει σύντομα μία κοινώς αποδεκτή από τις «ξένες δυνάμεις» λύση, θα επιδεινωθούν σε μεγάλο βαθμό οι σχέσεις της Ρωσίας με την ΕΕ και ειδικά με την πρωσική Γερμανία – ενώ, στις αντίστοιχες με τις Η.Π.Α., δεν θα δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα.

Ειδικά όσον αφορά το οικονομικό σκέλος της κρίσης, υπενθυμίζουμε πως η Ουκρανία κατάφερε να αποφύγει τη χρεοκοπία το 2008, με τη βοήθεια ενός δανείου του ΔΝΤ – ύψους 16,4 δις $. Εκείνη την εποχή, σαν αποτέλεσμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η πάμπτωχη χώρα βίωσε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου της, την αύξηση της ανεργίας, το μηδενισμό σχεδόν της οικοδομικής δραστηριότητας, καθώς επίσης μία χρηματοπιστωτική κρίση – η οποία έφερε πολλές τράπεζες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Η Ουκρανία έλαβε 7,2 δις € για την ενίσχυση του τραπεζικού της συστήματος από το ΔΝΤ – υπό τις προϋποθέσεις βέβαια που συνήθως απαιτεί το ταμείο, έναντι των δανείων που παρέχει. Στα πλαίσια αυτά ο χρηματοπιστωτικός τομέας, καθώς επίσης ο ενεργειακός έπρεπε να αναδιαρθρωθούν, τα όρια της συνταξιοδότησης να αυξηθούν, οι μισθοί και οι κοινωνικές δαπάνες να παγώσουν κοκ.

Οι μεταρρυθμίσεις όμως που απαιτήθηκαν δεν εφαρμόσθηκαν τελικά από την κυβέρνηση στο σύνολο τους – χωρίς να διακοπεί η βοήθεια από το ΔΝΤ, επειδή οι Η.Π.Α. θεωρούσαν πολύ σημαντική τη γεωπολιτική της θέση. Ουσιαστικά τη γειτνίαση της με τη Ρωσία, καθώς επίσης τους αγωγούς φυσικού αερίου, από τους οποίους προμηθεύεται ενέργεια η Ευρώπη.

Το Μάρτιο του 2010 η Ουκρανία, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της, χρειάστηκε ένα ακόμη δάνειο από το ΔΝΤ. Εν τούτοις οι διεθνείς αγορές έπαψαν να πιστεύουν στις δυνατότητες διάσωσης της – με αποτέλεσμα να αποσύρουν κεφάλαια της τάξης των 20 δις $. Με δεδομένο δε το ότι, χρειαζόταν 47 δις $, διαθέτοντας μόλις 36,6 δις $ συναλλαγματικά αποθέματα, η κατάσταση της παρέμενε εξαιρετικά κρίσιμη. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η συνεχής αύξηση του εξωτερικού χρέους της Ουκρανίας – το οποίο είναι μάλλον εκτός ελέγχου.

.

.

Περαιτέρω, από τις αρχές του 2014 και μέχρι την πρόσφατη υποτίμηση, το νόμισμα της Ουκρανίας είχε χάσει ήδη το 10% της αξίας του σε σχέση με το ευρώ – με αποτέλεσμα να υποτιμηθεί ραγδαία την εβδομάδα που διανύουμε (πάνω από 6%) και να αναγκασθεί η κυβέρνηση να το αποδεσμεύσει από το δολάριο. Ουσιαστικά η χώρα θα είχε ήδη χρεοκοπήσει στα τέλη του 2013, εάν δεν της είχε υποσχεθεί η Ρωσία ένα νέο δάνειο – θέλοντας να τη διατηρήσει στη «σφαίρα επιρροής» της.

Λόγω όμως των πρόσφατων κοινωνικών αναταραχών στο Κίεβο, η Ρωσία απέσυρε την πρόθεση της να αγοράσει ουκρανικά ομόλογα αξίας 2 δις $ – με αποτέλεσμα οι δυνατότητες εισαγωγής προϊόντων της χώρας να φτάνουν μόνο για έξι εβδομάδες, οπότε να ευρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης των τραπεζών (απώλεια των καταθέσεων κοκ.).

Η κατάληψη τώρα του Κοινοβουλίου στη χερσόνησο της Κριμαίας (γράφημα), πρώην ελληνικής αποικίας, από οπλισμένους Ουκρανούς, εντείνει την πολιτική αβεβαιότητα – όπως επίσης οι στρατιωτικές κινήσεις της Ρωσίας, η οποία αναφέρει ότι θα προστατεύσει τα δικαιώματα των Πολιτών της με κάθε μέσον.

.

.

Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, η Κριμαία δόθηκε στην Ουκρανία το 1952, από τον τότε γενικό γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Ρωσίας Ν. Χρουστσόφ – ενώ το λιμάνι της Σεβαστούπολης αποτελεί τη ναυτική βάση της Ρωσίας στη Μαύρη θάλασσα, μετά από παλαιά  συμφωνία μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας

Σημειώνουμε επίσης πως στον Κριμαϊκό πόλεμο (1854-1856), συμμετείχαν η Αγγλική αυτοκρατορία, η Γαλλική αυτοκρατορία, η Οθωμανική αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Σαρδηνίας – εναντίον της Ρωσικής αυτοκρατορίας.

Η Αγγλία εισήλθε στον πόλεμο επειδή η Ρωσία επεδίωκε να ελέγχει τα Δαρδανέλια – κατά συνέπεια τις διαδρομές της Μεσογείου. Είναι δε ο μοναδικός ευρωπαϊκός πόλεμος,  στον οποίο έλαβε μέρος στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του τέλους των Ναπολεόντειων συγκρούσεων και του 1ου Παγκοσμίου πολέμου.

Αν και τελικά νικητής ανεδείχθη ο συνασπισμός των κρατών, εν τούτοις ο συγκεκριμένος πόλεμος καταγράφηκε ιστορικά ως ο πόλεμος, στον οποίο η Βρετανία υπέπεσε σε σωρεία στρατηγικών λαθών – ενώ επέδειξε στρατιωτική ανωριμότητα και ανύπαρκτη υποστήριξη.