Η ρωσική κεντρική τράπεζα είναι καλύτερα κεφαλαιοποιημένη από την αμερικανική, ενώ στηρίζει το νόμισμα της με χρυσό, σε ένα μεγάλο ποσοστό – γεγονός που σημαίνει ότι, το ρούβλι έχει μεγαλύτερη αξία από τη σημερινή, συγκριτικά με το δολάριο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Μία χώρα, ειδικά όταν είναι τόσο μεγάλη και ισχυρή, όσο η Ρωσία, καταρρέει συνήθως από το εσωτερικό της – από τους ίδιους τους Πολίτες της και από τη γενικότερη συμπεριφορά τους, όταν δέχονται επίθεση από κάποιον εχθρό.
Η διαπίστωση αυτή ισχύει ακόμη και όταν ο πόλεμος είναι οικονομικός, όπως τεκμηριώνεται σήμερα από τη Ρωσία – όπου οι κάτοικοι της, μετά από τη δραματική πτώση της ισοτιμίας του ρουβλίου, επιτίθενται σε όλα τα αυτόματα τραπεζικά μηχανήματα, αλλάζοντας τα χρήματα τους με ξένα νομίσματα (κυρίως με δολάρια και ευρώ).
Οι ουρές που σχηματίζονται μπροστά στις τράπεζες θυμίζουν τις «επιθέσεις» (Bank runs) που παρατηρούνται συνήθως λίγο πριν χρεοκοπήσει μία χώρα – κάτι που, κατά την άποψη μας, είναι υπερβολικό να λέγεται για τη Ρωσία, παρά το ότι συνάδελφός μας αναφέρθηκε κάποια στιγμή στο παρελθόν πώς ηττήθηκε κατά κράτος.
Περαιτέρω ο νομισματικός πανικός, ο οποίος έχει καταλάβει τους Ρώσους, τους οδηγεί επίσης στην αγορά εισαγομένων προϊόντων, από ηλεκτρονικά μηχανήματα έως αυτοκίνητα, πριν ακόμη ακριβύνουν λόγω του πληθωρισμού που προκαλείται από την κατάρρευση της ισοτιμίας του ρουβλίου – με αποτέλεσμα η ζήτηση, καθώς επίσης η κατανάλωση να έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Ορισμένοι ξένοι οίκοι δε, όπως η Apple, έχουν σταματήσει τη διαδικτυακή πώληση των προϊόντων τους, λόγω των ξέφρενων διακυμάνσεων του νομίσματος – εάν υποθέσουμε ότι δεν υπακούουν σε εντολές της κυβέρνησης τους.
Στα πλαίσια αυτά ο πρόεδρος της χώρας φαίνεται πως είναι αντιμέτωπος με μία πραγματικά μεγάλη πολιτική πρόκληση, παρά το ότι η αποδοχή του από τους Πολίτες υπερβαίνει το 80% – ειδικά εάν οι Η.Π.Α. μετατρέψουν τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας σε νόμο, όπως απειλούν, ενώ η ΕΕ σχεδιάζει την επιβολή νέων κυρώσεων εντός της εβδομάδας. Σύμφωνα βέβαια με τον υπουργό εξωτερικών του, η Ρωσία όχι μόνο θα επιβιώσει των κυρώσεων αλλά, επί πλέον, θα ενδυναμωθεί περισσότερο.
Ο κλάδος τώρα που θα υποφέρει περισσότερο από την τρομακτική αύξηση των επιτοκίων, θα είναι προφανώς ο τραπεζικός, όπου πολλές μικρές τράπεζες θα σταματήσουν τη λειτουργία τους – ενώ η μεγάλη άνοδος των βασικών επιτοκίων που ανακοίνωσε η κεντρική τράπεζα ήταν ένα ακόμη λάθος της, το οποίο συμπλήρωσε μία σειρά προηγουμένων.
Δυστυχώς για την ίδια, η Ρωσία δεν διαθέτει ικανά στελέχη στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα και ειδικά στην κεντρική της τράπεζα – γεγονός που της έχει κοστίσει ήδη υπερβολικά.
Συνεχίζοντας, οι διεθνείς τράπεζες έχουν περιορίσει σημαντικά τη ρευστότητα που παρέχουν στις ρωσικές θυγατρικές τους – ενώ οι μεγάλες αμερικανικές, όπως η Goldman Sachs, αρνούνται να ανταποκριθούν στη ζήτηση θεσμικών πελατών τους για τη διενέργεια συναλλαγών σε ρούβλια. Ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες δε, όπως η γαλλική Societe Generale, η οποία διακινδυνεύει 25 δις € στη Ρωσία και η ιταλική Unicredit (18 δις €), αντιμετώπισαν μεγάλες πιέσεις στις μετοχές τους – ενώ κάποια διαδικτυακά ανταλλακτήρια έπαψαν να δέχονται ρούβλια.
Την ίδια στιγμή προβλέπεται ότι, η αύξηση των τιμών στα τρόφιμα και ποτά θα πλησιάσει το 15% στις αρχές του 2015 – με αποτέλεσμα να εξαθλιωθούν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού της χώρας. Εν τούτοις, οι Ρώσοι δεν ενοχοποιούν τον κ. Putin για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν – θεωρώντας ότι ενέργησε σωστά, όσον αφορά την Κριμαία, καθώς επίσης όλα τα υπόλοιπα.
Με δεδομένο δε το ότι, αυτοί που τον στηρίζουν ανήκουν στις φτωχότερες εισοδηματικές τάξεις, οι οποίες έχουν ελάχιστες αποταμιεύσεις, η θέση του δεν κινδυνεύει ακόμη – επειδή η μνημειώδης υποτίμηση του ρουβλίου έχει κυρίως επηρεάσει τη μεσαία τάξη, η οποία διαθέτει τις περισσότερες καταθέσεις.
.
Η άλλη όψη του νομίσματος
Είναι προφανές ότι η Ρωσία, αν και έχει υποστεί μία άνευ προηγουμένου οικονομική επίθεση της Δύσης, δεν είναι μία χρεοκοπημένη χώρα – οπότε η κατάρρευση του νομίσματος της δεν είναι δικαιολογημένη, προερχόμενη από μία σειρά συγκυριών, οι οποίες συνέκλιναν απροσδόκητα.
Η ραγδαία μείωση της τιμής του πετρελαίου, σε συνδυασμό με τις δυτικές κυρώσεις, συμπληρώθηκε δυστυχώς από μία σειρά πολύ μεγάλων λαθών της κεντρικής της τράπεζας (διαδοχικές μικρές αυξήσεις των βασικών επιτοκίων, ανακοίνωση ότι δεν θα επεμβαίνει στις αγορές συναλλάγματος, απότομη αλλαγή στάσης με μεγάλες νομισματικές επεμβάσεις, παράλογα μεγάλη αύξηση των επιτοκίων αργά τη νύχτα κατά 6,5%), με αποτέλεσμα να διευρυνθεί η αναστάτωση – προκαλώντας την τραπεζική επίθεση που βιώνει σήμερα η χώρα, την οποία κανένα κράτος στον πλανήτη δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει εύκολα.
Στα πλαίσια αυτά, Ρώσοι και ξένοι δεν διανοούνται καν να αγοράσουν μετοχές, ομόλογα ή ρούβλια, οι εκροές συναλλάγματος εντείνονται και το νόμισμα οδηγείται σε ελεύθερη πτώση – πόσο μάλλον όταν η ζοφερή εικόνα συμπληρώνεται από τους φόβους επιβολής απαγορεύσεων στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, καθώς επίσης από τον περιορισμό των αναλήψεων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς.
Εν τούτοις, τα θεμελιώδη μεγέθη της Ρωσίας, το μηδαμινό δημόσιο χρέος της, τα πλεονάσματα της, ο υπόγειος πλούτος της κοκ., δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τη συγκεκριμένη κατάσταση – ενώ εάν συγκρίνει κανείς αντικειμενικά το δολάριο με το ρούβλι, όπως έκανε γνωστός ξένος επενδυτής, θα τοποθετηθεί ανεπιφύλακτα υπέρ του ρωσικού νομίσματος.
Οφείλει βέβαια να αναφέρει από την αρχή πως το σημερινό παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, το οποίο βασίζεται σε χαρτονομίσματα χωρίς αντίκρισμα, με αποτέλεσμα να επικρατεί μία απίστευτη δικτατορία των τραπεζών, είναι εντελώς παράλογο – αφού δίνεται η δυνατότητα σε τοκογλύφους τραπεζίτες να παράγουν χρήματα από το πουθενά, κατά το δοκούν, μετατρέποντας κράτη, επιχειρήσεις και Πολίτες σε σκλάβους χρέους.
Ανεξάρτητα όμως από αυτό, ορισμένα χάρτινα χρήματα έχουν καλύτερα θεμελιώδη μεγέθη, συγκρινόμενα με κάποια άλλα – ενώ για να το ερευνήσει ή για να το διαπιστώσει κανείς, οφείλει να επικεντρωθεί στον εκδότη τους: επομένως, στην εκάστοτε κεντρική τράπεζα.
Έχοντας το συγκεκριμένο σκοπό, οφείλει κανείς να αναλύσει τη φερεγγυότητα της κεντρικής τράπεζας – εν πρώτοις λοιπόν τα κεφάλαια της, τα καθαρά της περιουσιακά στοιχεία καλύτερα, ως ποσοστό επί του ισολογισμού της.
