Ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης των αναπτυσσομένων χωρών, η τεράστια αύξηση των ιδιωτικών χρεών τους, το σπάσιμο της φούσκας ακινήτων, καθώς επίσης οι προσπάθειες τόνωσης των οικονομιών, με την άνοδο των στρατιωτικών δαπανών
.
Ο ρυθμός ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες οικονομίες μειώνεται συνεχώς μετά το 2011, ενώ όλες οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών από το 2012 αποτυγχάνουν, παρά το ότι είναι συντηρητικές – αναπροσαρμοσμένες προς τα κάτω. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους αναλυτές αποτελούν οι μεγάλες χώρες, όπως η Βραζιλία και η Ρωσία – η πρώτη εκ των οποίων προβλέπεται να αναπτυχθεί μόλις κατά 0,8% το 2015, ενώ η δεύτερη θα έχει ύφεση της τάξης του -0,4%.
Στα πλαίσια αυτά φαίνεται πως θα υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις στις αγορές ομολόγων, ειδικά στις χώρες που υποτιμήθηκαν ήδη από τις εταιρείες αξιολόγησης – όπως η Ρωσία, η Ν. Αφρική και η Βραζιλία. Αντίθετα, μάλλον θα αναθεωρηθούν προς το καλύτερο οι αξιολογήσεις της Ινδίας, της Ινδονησίας, του Βιετνάμ και, όλως παραδόξως, της Ουγγαρίας στην Ευρώπη – όπου οι προβλέψεις για τη Γαλλία είναι θολές, ειδικά μετά την άνοδο του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» το οποίο, αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα και αδυνατώντας να δανειοδοτηθεί από τις δυτικές τράπεζες, ενισχύθηκε τελικά από τη ρωσική FCRB με δάνειο ύψους 9 εκ. €.
Η υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης των αναπτυσσομένων οικονομιών θα έχει συνέπειες για την ΕΕ, για τις Η.Π.Α. και γενικότερα για την παγκόσμια οικονομία. Ειδικά όσον αφορά την Ευρωζώνη, είναι εύλογο πως θα μειωθούν ξανά οι εξαγωγές της σε αυτές τις χώρες, εις βάρος ενός από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της: του θετικού εμπορικού της ισοζυγίου.
Θεωρείται δε πως θα είναι η πρώτη περιοχή που θα πληγεί, ενώ οι Η.Π.Α. η τελευταία – με τις εξαγωγές της Ευρωζώνης να φαίνονται στο γράφημα που ακολουθεί (στην αριστερή κλίμακα σε δις € μηνιαία και στη δεξιά ως ποσοστό επί των συνολικών εξαγωγών, ανά έτος – οριζόντια γραμμή).
.
.
Η Γερμανία θα αντιμετωπίσει φυσικά τα περισσότερα προβλήματα, αφού είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σε αυτές τις χώρες – οι οποίες διακρίνονται για τα υψηλά ιδιωτικά χρέη τους, όπως συμβαίνει και στη Δύση. Η κατάσταση θα επηρεάσει επίσης τον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο, ο οποίος αφενός μεν είναι πολύ αδύναμος, αφετέρου αρκετά εκτεθειμένος στο εξωτερικό.
Στο επόμενο γράφημα φαίνεται η εξέλιξη του ιδιωτικού χρέους, χωρίς το χρηματοπιστωτικό κλάδο, στις 13 αναπτυσσόμενες οικονομίες που αναγράφονται, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, με τελευταία καταγραφή το πρώτο τρίμηνο του 2014 – όπου διαπιστώνεται καθαρά η τεράστια αύξηση του, η οποία έχει προφανώς ημερομηνία λήξης.
.
.
Συνεχίζοντας, μία ακόμη εστία πυρκαγιάς, η οποία απειλεί τον πλανήτη το 2015, είναι οι φούσκες ακινήτων που υπάρχουν σε πάρα πολλές χώρες – όπως στην Αυστραλία, στον Καναδά, στη Μ. Βρετανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία κοκ. Οι φούσκες αυτές θα σπάσουν κάποια στιγμή νομοτελειακά – με πιθανότερη εκδοχή να συμβεί όταν η αγορά ακινήτων εισέλθει σε μία φάση ύφεσης.
Θα μπορούσε βέβαια να υποθέσει κανείς πως η πολιτική της ποσοτικής διευκόλυνσης που έχει υιοθετήσει η ΕΚΤ, με την αύξηση της ρευστότητας μέσω της αγοράς ασφαλών ομολόγων, θα μπορούσε να βοηθήσει την Ευρωζώνη. Εν τούτοις, σύμφωνα με πολλούς, η πολιτική αυτή ωφελεί μόνο τα ανώτατα εισοδηματικά στρώματα, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις – αφού ουσιαστικά δεν τυπώνονται νέα χρήματα.
Εάν τυπωνόταν νέα χρήματα όπως, για παράδειγμα, μέσω της αγοράς ομολόγων του δημοσίου και του άτοκου παγώματος τους (ανάλυση), τότε θα ωφελούταν οι χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις – οι οποίες θα δαπανούσαν τα επί πλέον χρήματα, αυξάνοντας την κατανάλωση και το ΑΕΠ.
Ο τρίτος κίνδυνος θα προέλθει από τις ενδεχόμενες προσπάθειες ορισμένων χωρών να τονώσουν τις οικονομίες τους, αυξάνοντας τις στρατιωτικές τους δαπάνες – όπως άλλωστε απαίτησε το ΝΑΤΟ από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, στα πλαίσια της σύγκρουσης με τη Ρωσία (η οποία αναγκάζεται να κρατικοποιήσει πολλές επιχειρήσεις στην Κριμαία που υποφέρουν, έχοντας χάσει πελάτες και προμηθευτές της Ουκρανίας, με συνεχώς μειούμενο τουρισμό).
Ο δρόμος αυτός δεν πρόκειται να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην ανάπτυξη – ενώ εκείνες οι ευρωπαϊκές χώρες που θα μπορούσαν να εξάγουν στρατιωτικό εξοπλισμό, είναι λίγες. Εκτός αυτού τα όπλα, συγκριτικά με άλλα προϊόντα, δεν είναι σημαντικά όσον αφορά τις εξαγωγές.
Ολοκληρώνοντας, είναι ίσως σημαντικό να αναφέρουμε τις κατηγορίες εναντίον της Πολωνίας, σύμφωνα με τις οποίες έχει τους περισσότερους «σύγχρονους σκλάβους» στην ΕΕ (πηγή) – 71.900, ακολουθούμενη από την Ουγγαρία με 35.600, καθώς επίσης από τη Ρουμανία με 22.600. Παγκοσμίως ηγείται η Ινδία με 14.000.000, όπως φαίνεται από την κατάταξη που εκδίδεται ετησίως (πηγή).
