Έτσι μεταφράζεται η προειδοποίηση της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών, σχετικά με το επερχόμενο κραχ – ενώ η απάντηση του ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία η «ελεγχόμενη κατάρρευση» δεν είναι ο τομέας της Fed, σημαίνει το αντίθετο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Τα χρώματα της στολής των γερμανών ποδοσφαιριστών, καθώς επίσης η «αδυσώπητη» νίκη τους, η οποία εξευτέλισε κυριολεκτικά τη Βραζιλία, με εξαιρετικά δυσοίωνα αποτελέσματα για το μέλλον της, υπό κατάρρευση, πολιτικής και οικονομίας της, θυμίζουν άλλες εποχές – αν και ευχόμαστε να κάνουμε μεγάλο λάθος.
Από την άλλη πλευρά, η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, σχετικά με το δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ, είναι εντελώς ανάρμοστη – αφού είναι δικαίωμα και υποχρέωση των Πολιτών της χώρας να αποφασίζουν μόνοι τους για το μέλλον των κοινωφελών επιχειρήσεων τους. Το δικαίωμα αυτό δεν επιτρέπεται να τους το στερήσει κανένας – σε καμία περίπτωση δε οι «κατ’ επίφαση» ή «κατά φαντασία» εκλεκτοί του συστήματος.
Γνωρίζουμε βέβαια πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο πανικοβάλλει την παγκόσμια ελίτ (άρθρο), η κυρίαρχη θέση της οποίας κινδυνεύει είτε από δικτατορικά καθεστώτα «τύπου Χίτλερ» (κάτι που φοβόμαστε πως «εγκυμονεί» η σημερινή καγκελάριος), είτε από την εγκατάσταση πολιτευμάτων άμεσης δημοκρατίας (άρθρο) – όπου οι Πολίτες ψηφίζουν οι ίδιοι τους νόμους και ελέγχουν ενεργητικά την εξουσία.
Ανεξάρτητα από όλα αυτά, όταν την προηγούμενη εβδομάδα μιλούσε η διοικητής της Fed, το ΔΝΤ ανακοίνωσε δημόσια πως ”δεν είναι η δουλειά της κεντρικής τράπεζας να σπάει φούσκες” – γεγονός που εξέπληξε όλους όσους το άκουσαν. Οι περισσότεροι βέβαια το έλαβαν ως μία «προτροπή» για το ακριβώς αντίθετο – για μία «ελεγχόμενη κατάρρευση» των τιμών των μετοχών και λοιπών αξιόγραφων, πριν είναι ακόμη πολύ αργά.
Η αιτία, για την οποία σκέφθηκαν πως το ΔΝΤ είχε αυτήν την πρόθεση, ήταν τα λόγια της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών, σύμφωνα με τα οποία “Ο δόμος μπροστά μας μπορεί να είναι πολύ μακρύς – ένας λόγος παραπάνω, για να ξεκινήσουμε το ταξίδι ενωρίτερα παρά αργότερα“. Είπε βέβαια επίσης πως ο κίνδυνος να ομαλοποιηθεί ξανά η οικονομία πολύ αργά είναι μεγάλος – γεγονός που σημαίνει πως διακρίνει την απειλή ενός άνευ προηγουμένου κραχ, απέναντι στο οποίο δεν θα μπορούσε κανείς να αντιδράσει εύκολα.
Πόσο μάλλον όταν έχει αλλάξει εντελώς η συμπεριφορά των επενδυτών στα χρηματιστήρια, η οποία είναι πλέον εξαιρετικά βραχυπρόθεσμη, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί – οπότε η οποιαδήποτε μεγάλη πτώση των τιμών θα μπορούσε πολύ εύκολα να επιταχυνθεί, μεταβαλλόμενη σε κατάρρευση.
.
Ο χρονικός προσανατολισμός των επενδυτών
.
Κατά την άποψη μας βέβαια, η γενεσιουργός αιτία πίσω από όλες τις εξελίξεις στον οικονομικό τομέα είναι η δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, την οποία βιώνουμε – υπενθυμίζοντας πως κάτι ανάλογο συνέβη και με την πρώτη, η οποία ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και τελείωσε με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Για τις ομοιότητες δε της εποχής πριν από τον τότε πόλεμο με τη σημερινή, έχει αναφερθεί η ίδια η γερμανίδα καγκελάριος (άρθρο) – η οποία όμως, σε αντίθεση με τότε, επιδιώκει τη συμμαχία της Ρωσίας, με στόχο την από κοινού ηγεμονία στην Ευρασία (ανάλυση) και την εκδίωξη των Η.Π.Α. από τη χώρα της, καθώς επίσης από την ήπειρο μας.
Συνεχίζοντας, η παγκοσμιοποίηση είναι αναμφίβολα ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, αφού είναι εξαιρετικά δύσκολο, εάν όχι αδύνατον να την ελέγξει κανείς. Επιγραμματικά επισημαίνουμε τους παρακάτω λόγους, για τους οποίους θα ήταν καλύτερη η μερική τουλάχιστο αποπαγκοσμιοποίηση:
.
(α) Η παγκοσμιοποίηση εξαντλεί τους πεπερασμένους πόρους γρηγορότερα – όπως στο παράδειγμα της Κίνας (γράφημα), μετά την είσοδό της στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου.
.
Κίνα – οι πηγές ενέργειας της κατανάλωσης της χώρας
.
Αυτό θα προκαλέσει στη συνέχεια αντιπαραθέσεις μεταξύ των κρατών με έπαθλο τα ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη – στη συνέχεια πολέμους.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
