Οι φούσκες δημιουργούνται μόνο όταν διοχετεύονται τεχνητά χρήματα στις αγορές – ενώ μία υγιής οικονομία, στην οποία οι δημιουργικές επιχειρήσεις παράγουν, διανέμουν και εξελίσσουν τα προϊόντα τους, μπορεί να λειτουργήσει χωρίς φούσκες
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Ακόμη και η Google, χωρίς τις υπερβολικές ποσότητες χρημάτων που της δόθηκαν, δεν θα γινόταν ένα παγκόσμιο μονοπώλιο, όπως είναι σήμερα. Χωρίς να επεκταθούμε δε στον τρόπο, με τον οποίο αναπτύχθηκε η εταιρεία, οφείλουμε να τονίσουμε πως είναι ενδιαφέρουσα η «μαζική προώθηση της» από την αμερικανική κυβέρνηση – η οποία ενίσχυσε την Google, μεταξύ άλλων, με χρήματα των μυστικών υπηρεσιών και του Πενταγώνου.
Επίσης ενδιαφέρον είναι πως το διαδίκτυο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, είχε αρχικά στρατιωτικούς σκοπούς – ενώ είναι πολύ δύσκολο να υποθέσουμε τι θα είχε συμβεί με το διαδίκτυο, εάν δεν είχε «επιδοτηθεί» με χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων, καθώς επίσης με τα τεχνητά, ψεύτικα χρήματα του A. Greenspan“
.
Ανάλυση
Το καλοκαίρι του 1931 ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Αγγλίας (Montagu Norman), τον οποίο τότε οι NYT αποκαλούσαν «Μονάρχη μίας αθέατης αυτοκρατορίας», όπως ήταν πρόσφατα ο συνάδελφός του της Fed κ. Bernanke, έγραψε ένα γράμμα στον ομόλογο του της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας – το οποίο ήταν κυριολεκτικά μία «αγωνιώδης έκκληση» για αποφασιστική δράση.
Εν μέσω λοιπόν της πρώτης μεγάλης τραπεζικής κρίσης στην Ευρώπη ο Βρετανός, ο οποίος είχε μία εντυπωσιακή εμφάνιση (πονηρό χαμόγελο, θεατρική, μυστηριώδη «αύρα», μαύρο «Van Dyke» μούσι, συνωμοτικό, πλατύγυρο καπέλο, πλατιά κάπα και σμαραγδένια καρφίτσα γραβάτας), έγραψε τα εξής: “Εάν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα για να διασωθούν οι τράπεζες, το καπιταλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει μέσα σε ένα μόλις έτος – παρασέρνοντας τον πολιτισμένο κόσμο μαζί του. Θα έπρεπε να αρχειοθετήσω αυτή μου την προειδοποίηση, για να μπορώ αργότερα να την επικαλούμαι“.
Χωρίς να επεκταθούμε στη χρηματοπιστωτική κρίση του 1930, για την οποία έχουν γραφεί πολλά βιβλία, σημειώνουμε μόνο το ότι, εκείνη την εποχή, οι κεντρικοί τραπεζίτες της Δύσης προσπαθούσαν αγωνιωδώς, με όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεση τους, να εμποδίσουν το προβλεπόμενο κραχ – το οποίο, όπως πολύ καλά γνώριζαν, θα οδηγούσε σε τεράστιες κοινωνικές καταστροφές.
Συνεχίζοντας, μία από τις βασικότερες αιτίες του τρομακτικού μεγέθους της επερχόμενης παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης τότε, η οποία μοιάζει καταπληκτικά με τη σημερινή, ήταν το ότι δεν επρόκειτο για μία μοναδική κρίση – αλλά για μία ακολουθία κρίσεων, οι οποίες εξαπλώνονταν ξανά και ξανά. από το ένα μέρος του Ατλαντικού στο άλλο.
Ένα ανάλογο φαινόμενο έχουμε βιώσει στις αρχές της νέας χιλιετίας: κρίση του διαδικτύου, αμερικανικά ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης, ευρωπαϊκή κρίση. Η μοναδική σταθερά δε σε όλες αυτές τις κρίσεις δεν είναι άλλη από το ότι, τα δραστικά μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις, σε συνεργασία με τις κεντρικές τράπεζες, επιδεινώνουν την Οικονομία – κάνουν την κατάσταση ακόμη χειρότερη.
Περαιτέρω υπάρχει μία «τρέχουσα» θεωρία, η οποία λέει τα εξής: “Οι φούσκες είναι αναπόσπαστο μέρος της οικονομικής ζωής. Όλες οι αξίες διογκώνονται, φουσκώνουν λοιπόν, έως ότου σπάσει η φούσκα – οπότε η ζωή συνεχίζεται. Τέτοιου είδους καταστάσεις, είναι απολύτως φυσιολογικές στην οικονομική ζωή”.
Εν τούτοις, η θεωρία αυτή είναι εσφαλμένη – αφού οι φούσκες δημιουργούνται μόνο όταν διοχετεύονται τεχνητά χρήματα στο σύστημα. Μία υγιής οικονομία της αγοράς, στην οποία οι νεωτεριστικές, δημιουργικές επιχειρήσεις παράγουν, διανέμουν και εξελίσσουν τα προϊόντα τους, μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να σχηματίζονται φούσκες.
Απλούστατα, όταν οι πελάτες αγοράζουν τα προϊόντα, οι επιχειρήσεις κερδίζουν και πλουτίζουν – ενώ όταν οι πελάτες δεν αγοράζουν τα προϊόντα, επειδή δεν είναι της αρεσκείας τους ή δεν τα χρειάζονται, οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις χρεοκοπούν, χάνοντας τις επενδύσεις και τα χρήματα τους.
Η οικονομία της αγοράς λοιπόν δεν είναι καθόλου πολύπλοκη – ενώ οι φούσκες δημιουργούνται μόνο όταν τα κράτη και οι κεντρικές τράπεζες πλημμυρίζουν το σύστημα με ωκεανούς χάρτινων χρημάτων ή με επισφαλείς πιστώσεις, με χρήματα που δημιουργούνται από το πουθενά, μετατρέποντας την αγορά σε καζίνο.
Το διαδίκτυο δε θα είχε βρει το δρόμο του, ακόμη και αν ο A. Greenspan δεν είχε γεμίσει την αγορά με χρήματα χωρίς αντίκρισμα, διατηρώντας εγκληματικά χαμηλά τα βασικά επιτόκια – τα οποία προκάλεσαν την επόμενη κρίση των ενυπόθηκων δανείων (Sub primes) κοκ. Προφανώς σοβαρές εταιρείες, όπως η Google, θα καθιερώνονταν χωρίς καμία βοήθεια – επειδή η ιδέα της ήταν νεωτεριστική, η τεχνολογία έπειθε, ενώ το επιχειρησιακό μοντέλο ξεκάθαρο, «καταδικασμένο» να επιτύχει.
Βέβαια ακόμη και η Google, χωρίς τις υπερβολικές ποσότητες χρημάτων που της δόθηκαν, δεν θα γινόταν ένα παγκόσμιο μονοπώλιο, όπως είναι σήμερα. Χωρίς να επεκταθούμε δε στον τρόπο, με τον οποίο αναπτύχθηκε η εταιρεία, οφείλουμε να τονίσουμε πως είναι ενδιαφέρουσα η μαζική προώθηση της από την αμερικανική κυβέρνηση – η οποία ενίσχυσε την Google, μεταξύ άλλων, με χρήματα των μυστικών υπηρεσιών και του Πενταγώνου.
Επίσης ενδιαφέρον είναι πως το διαδίκτυο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, είχε αρχικά στρατιωτικούς σκοπούς – ενώ είναι πολύ δύσκολο να υποθέσουμε τι θα είχε συμβεί με το διαδίκτυο, εάν δεν είχε «επιδοτηθεί» με χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων, καθώς επίσης με τα τεχνητά, ψεύτικα χρήματα του A. Greenspan.
Πιθανότατα βέβαια θα υπήρχαν λιγότερες μονοπωλιακές δομές σήμερα – ενώ δεν θα έπρεπε να διατίθενται παγκοσμίως τόσα χρήματα φορολογουμένων, για να περιορίζεται η δύναμη, καθώς επίσης η νόμιμη φοροδιαφυγή «τεράτων» όπως η Google (μεταξύ άλλων, με τη βοήθεια των νόμων εναντίον των μονοπωλίων και των καρτέλ).
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
