Κατά την άποψη πολλών, η απάντηση είναι πολύ απλή – αφού η κύρια αιτία των παραπάνω προβλημάτων είναι το νομισματικό μας σύστημα. Ειδικότερα, από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα (ανάλυση) υιοθετούμε νομισματικά συστήματα, τα οποία επιτρέπουν μία συνεχώς αυξανόμενη ποσότητα χρήματος – με την κορύφωση του παραλογισμού να τοποθετείται στο 1971, όπου το δολάριο αποσυνδέθηκε από το χρυσό.
Από εκείνη την εποχή και μετά, όπου η ποσότητα χρήματος μπορούσε πλέον να αυξηθεί απεριόριστα, οι εισοδηματικές ανισορροπίες έλαβαν μεγάλες διαστάσεις, όπως επίσης τα χρέη (γράφημα), με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα σημερινά αδιέξοδα – περιμένοντας αργά ή γρήγορα είτε ένα καταστροφικό κραχ, είτε αιματηρές κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, είτε έναν παγκόσμιο πόλεμο (άρθρο), είτε όλα μαζί.
.
ΗΠΑ – η εξέλιξη του χρέους προς το ΑΕΠ
.
Σε κάθε περίπτωση, κάποιο γεγονός ή γεγονότα που θα καταστρέψουν το σημερινό σύστημα, επιτρέποντας στα κράτη και τους ανθρώπους να ξεκινήσουν από την αρχή – εάν φυσικά δεν συμβεί κάτι χειρότερο.
Η εξέλιξη των τελευταίων ετών μετά την κρίση του 2007, όπου οι συνθήκες επιδεινώθηκαν κατά πολύ (άρθρο), παρά την αισιοδοξία που επικρατεί, τεκμηριώνει με το χειρότερο δυνατόν τρόπο τους φόβους μας.
Εν τούτοις, υπάρχουν ακόμη λύσεις, μπορεί να σταματήσει δηλαδή κανείς τη συγκεκριμένη διαδικασία πριν ακόμη είναι πολύ αργά – πληρώνοντας όμως μία πολύ υψηλή τιμή. Για παράδειγμα, εάν σταματούσαμε την αύξηση της ποσότητας χρήματος, εισάγοντας τον κανόνα του χρυσού, η οικονομία θα βυθιζόταν στην ύφεση, η ανεργία θα κορυφωνόταν, το κράτος πρόνοιας θα αδυνατούσε να λειτουργήσει σωστά, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι θα έχαναν την εργασία τους κοκ.
Οι τράπεζες, οι οποίες το 19ο αιώνα διέθεταν ίδια κεφάλαια της τάξης του 40-50%, έχοντας μετρητά στα ταμεία τους που ξεπερνούσαν το 25%, ενώ σήμερα τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, θα κατέρρεαν – όπως επίσης όλες εκείνες οι εταιρείες, οι οποίες έχουν βασίσει την ανάπτυξη και επέκταση τους στα χρέη.
Ειδικά βέβαια οι αμερικανικές, οι οποίες ναι μεν έχουν αρκετά μετρητά στα ταμεία τους, αλλά ακόμη περισσότερα χρέη – γεγονός που σημαίνει ότι δανείσθηκαν με μηδενικό επιτόκιο για να αυξήσουν τα ταμειακά τους διαθέσιμα, τα οποία δεν οφείλονται στην αυξημένη κερδοφορία τους.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται τα ταμειακά διαθέσιμα των μεγάλων εταιρειών των Η.Π.Α. σε σχέση με τα χρέη τους – τα οποία ευρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 15 ετών.
.
Τα ταμειακά διαθέσιμα των μεγάλων εταιρειών των Η.Π.Α. σε σχέση με τα χρέη τους
.
Ολοκληρώνοντας είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι, η αύξηση της ποσότητας του χρήματος, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, δεν πρόκειται να σταματήσει – ενώ δεν θα υιοθετηθεί ο κανόνας του χρυσού, το πλήρες χρήμα (100% κάλυψη των τραπεζικών δανείων) ή κάποια άλλη μέθοδος, η οποία θα επέτρεπε την εξυγίανση του συστήματος.
Στην ΕΕ δε θα συνεχίσουν οι συζητήσεις για την τραπεζική ένωση, το χαμηλότερο βασικό μισθό, τη διάσωση των τραπεζών από τους καταθέτες κοκ. – για θέματα δηλαδή που απλά ωραιοποιούν τα τεράστια προβλήματα που ελλοχεύουν, καθυστερώντας παράλληλα το επερχόμενο, νομοτελειακό κραχ.
Προβλέπουμε λοιπόν δυστυχώς ότι, η νομισματική ασυδοσία θα συνεχιστεί, όπως επίσης η τραπεζική ασυδοσία, μέχρι την τελική πτώση – η οποία δυστυχώς θα βρει απροετοίμαστες πολλές χώρες και ακόμη περισσότερους ανθρώπους.
