Η Ευρώπη, η οποία έχει στην κατοχή της το δεύτερο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα, οφείλει να προετοιμαστεί για την ημέρα της καταστροφής – η οποία είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθεί, με κριτήριο τα μέτρα που (δεν) έχουν ληφθεί
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Κανένα από τα προβλήματα που προκάλεσαν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007 δεν έχει επιλυθεί – αντίθετα, όλα έχουν επιδεινωθεί.
Ειδικότερα, το συνολικό παγκόσμιο χρέος έχει αυξηθεί έκτοτε περισσότερο από 40%, οι «πολύ μεγάλες για να χρεοκοπήσουν» (too big to fail) τράπεζες έχουν μεγεθυνθεί κατά 37%, η πάνω από 600 τρις $ φούσκα των παραγώγων συνεχίζει την ανεξέλεγκτη πορεία της, ενώ έχουν προστεθεί πολλά άλλα – όπως η υπερχρέωση της Κίνας, η τρελή πορεία της Ιαπωνίας «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα», ο υπερδανεισμός των αναπτυσσομένων οικονομιών, φούσκες ακινήτων σε παγκόσμια κλίμακα, συναλλαγματικές καταρρεύσεις κοκ.
Η φούσκα ακινήτων είναι ιδιαίτερα μεγάλη στον Καναδά – όπου οι μέσες τιμές κατά τους πρώτους τρεις μήνες του έτους ήταν 66% υψηλότερες από τις αντίστοιχες των Η.Π.Α., όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
.
Καναδάς και ΗΠΑ – η εξέλιξη της τιμής των ακινήτων 1999-2014
.
Πολλοί υποθέτουν βέβαια πως οι κυβερνήσεις, σε συνεργασία με τις κεντρικές τράπεζες, έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν την «καταιγίδα των καταιγίδων», προστατεύοντας τον πλανήτη από ένα καταστροφικό κραχ – χωρίς να κατανοούν πως έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο, ενώ η μοναδική «επιτυχία» τους είναι η αναβολή του κραχ, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Αναλυτικότερα τα εξής:
.
Υπερχρέωση
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σήμερα είναι η ύπαρξη πολύ υψηλών χρεών – ενώ ποτέ στην ιστορία δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Αν και μετά την κρίση του 2008 θεωρήθηκε πως ο κόσμος είχε μάθει το μάθημα του, κατανοώντας την ανάγκη περιορισμού των χρεών, συνέβη ακριβώς το αντίθετο – γεγονός που τεκμηριώνεται από την έκθεση της τράπεζας διεθνών διακανονισμών (BIS), σύμφωνα με την οποία το συνολικό ποσόν του χρέους αυξήθηκε κατά 40%, σε σχέση με το 2007, στα 100 τρις $ (άρθρο).
Η βασική αιτία της αύξησης των παγκοσμίων χρεών ήταν αφενός μεν η προσπάθεια των κυβερνήσεων να διασώσουν τις τράπεζες και να καταπολεμήσουν την ύφεση, αφετέρου η κλιμάκωση του δανεισμού του ιδιωτικού τομέα, λόγω των χαμηλών επιτοκίων. Η αύξηση των χρεών κατά 30 τρις $ μεταξύ των ετών 2007 και 2013, όσο δύο φορές δηλαδή το ΑΕΠ των Η.Π.Α., συνδυάσθηκε με τη μείωση της αξίας των μετοχών την ίδια χρονική περίοδο – κατά 3,86 τρις $ στα 53,8 τρις $, σύμφωνα με την Bloomberg.
Πρόκειται λοιπόν για εκείνη τη συνταγή καταπολέμησης της ασθένειας, η οποία εξασφαλίζει το θάνατο του ασθενή, μετά από μία μικρή περίοδο που φαίνεται να αναρρώνει – για τη συνταγή που οδηγεί στην καταστροφή, με κύριο υπαίτιο τις Η.Π.Α.
Αρκεί να θυμηθούμε πως το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. το Σεπτέμβριο του 2008, όταν ξέσπασε η κρίση, ήταν της τάξης των 10,02 τρις $ και σήμερα πλησιάζει τα 17,5 τρις $ (πηγή), αυξημένο κατά 75%, για να κατανοήσουμε που οδηγείται ο πλανήτης. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται οι δώδεκα κυριότεροι ξένοι δανειστές των Η.Π.Α.
.
ΗΠΑ – Οι δώδεκα κυριότεροι ξένοι δανειστές της χώρας
.
Μπορεί φυσικά να ισχυρισθεί κανείς πως το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται στο διηνεκές, χωρίς να συμβεί απολύτως τίποτα – κάτι που μάλλον πιστεύουν όλοι όσοι συνεχίζουν να επενδύουν σε μετοχές ή άλλου είδους αξιόγραφα. Εν τούτοις, ποτέ στην ιστορία δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, αργά ή γρήγορα όλες οι πιστωτικές φούσκες «εκρήγνυνται», ενώ όσο πιο μεγάλες είναι, τόσο χειρότερα τα καταστροφικά τους αποτελέσματα.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
