(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, του «εντολέα» ουσιαστικά του ΔΝΤ, οι προοπτικές της οικονομίας του πλανήτη είναι καλύτερες από ποτέ. Ειδικότερα, ενώ οι αναδυόμενες, καθώς επίσης οι αναπτυσσόμενες χώρες θα συνεχίζουν να παρουσιάζουν αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης, οι ανεπτυγμένες θα «απελευθερωθούν» επιτέλους από την πολυετή κρίση χρέους.
Η παγκόσμια αύξηση του ΑΕΠ, από 2,4% το 2013 θα διαμορφωθεί στο 3,2% το 2014 – στο 3,4% το 2015 και στο 3,5% το 2016. Στις βιομηχανικές χώρες, μεταξύ των ετών 2013 και 2016, η αύξηση προβλέπεται από 1,3% στο 2,4% – ενώ στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες από 4,8% στο 5,7%. Στην Ευρωζώνη το 2014 η αύξηση θα είναι 1,1% (1,5% το 2016), ενώ στις Η.Π.Α. 2,8% (3% το 2016).
Από την άλλη πλευρά, ο οργανισμός προειδοποιεί και για αυξημένα ρίσκα – για κινδύνους δηλαδή, οι οποίοι θα μπορούσαν να προέλθουν από τυχόν αύξηση των επιτοκίων, σε συνδυασμό με μία πιο αυστηρή νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες έχουν αναλάβει πλέον την παγκόσμια διακυβέρνηση.
Στις επί μέρους χώρες βέβαια τα οικονομικά δεδομένα δεν φαίνεται να συμφωνούν με τις προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι οποίες φυσικά ευχόμαστε να επαληθευθούν.
Αναλυτικότερα, παρά το ότι ο πρωθυπουργός της Ισπανίας διαβεβαίωσε τη διεθνή κοινότητα ότι, η χώρα του έχει ξεφύγει οριστικά από την κρίση, το τεράστιο ύψος της ανεργίας, σε συνδυασμό με την αύξηση ρεκόρ του επιτοκίου δανεισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (η μεγαλύτερη σε διάστημα δύο μηνών για πάνω από μία δεκαετία, στα υψηλότερα επίπεδα από το 2008), στο 4,04% κατά μέσον όρο, δίνει μία εντελώς διαφορετική εικόνα.
.
.
Όπως φαίνεται από το γράφημα, οι ισπανικές επιχειρήσεις είναι αδύνατον να ανταγωνισθούν τις γερμανικές, πληρώνοντας το διπλάσιο τόκο – γεγονός που τεκμηριώνει τα προβλήματα στο εσωτερικό της Ευρωζώνης τα οποία, εάν δεν επιλυθούν, θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στη διάλυση του ευρώ.
Περαιτέρω, η κατάσταση της Ελλάδας είναι ακόμη πιο δραματική – με τον αποπληθωρισμό να αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα της, μετά την ανεργία. Ακολουθείται δυστυχώς πολύ κοντά από την Κύπρο, καθώς επίσης από τη Λετονία – η οποία «τόλμησε» να υιοθετήσει το ευρώ, σε μία εποχή καθόλου «ξάστερη» (άρθρο).
.
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)