Εάν η Ευρώπη δεν μετατραπεί σε μία μεγάλη οικονομία, όπως οι Η.Π.Α., η οποία να μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα της εσωτερικά, είναι αδύνατον να υπάρξει ασφαλές μέλλον για τα «κράτη-μέλη» της – ειδικά όταν ο υπόλοιπος πλανήτης φλέγεται
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
“Για να μπορέσει η Ελλάδα όχι μόνο να ξεφύγει από την κρίση, αλλά να τα καταφέρει να γίνει η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα του κόσμου, όπως αξίζει σε όλους τους Έλληνες, πρέπει να ξέρει τι θέλει, να το θέλει πραγματικά, να έχει δικό της σχέδιο, καθώς επίσης να προσπαθήσει να το επιτύχει με όλες τις δυνάμεις της και με τα ικανότερα άτομα της”.
.
Ανάλυση
Όταν μια χώρα αδυνατεί να ανταπεξέλθει με τα χρέη της, ειδικά με το εξωτερικό της χρέος, είναι υποχρεωμένη είτε να κηρύξει στάση πληρωμών (χρεοκοπία), για να διαπραγματευθεί με τους δανειστές της, είτε να καταφύγει στο ΔΝΤ – το οποίο, έναντι των δανείων που της παρέχει, αναλαμβάνει ουσιαστικά τη σκιώδη διακυβέρνηση της, με την επίσημη πολιτική ηγεσία στο ρόλο του «ετερόφωτου» πιονιού.
Στα πλαίσια αυτά, το ΔΝΤ επιβάλλει θανατηφόρα μέτρα λιτότητας (πικρά χάπια), την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, την πώληση (ξεπούλημα) της δημόσιας περιουσίας, την εκποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, κατά «προτίμηση» των κοινωφελών, τη μεταφορά της ιδιωτικής περιουσίας στο δημόσιο μέσω νέων ή υψηλότερων φόρων, τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους κοκ., έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η πληρωμή του χρέους της χώρας – ενώ παραστατικά «καίει τα χέρια ολόκληρης της κοινωνίας, για να μην τολμήσει να τα βάλλει ξανά στη φωτιά».
Η σημαντικότερη μακροπρόθεσμη ζημία της πολιτικής που εφαρμόζεται, με τη βοήθεια της εκάστοτε εγχώριας, ενδοτικής προφανώς, πολιτικής και οικονομικής ελίτ, είναι η καταστροφή του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού της χώρας – με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, ένα χρόνια ασθενές ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το οποίο, σε κάθε διεθνή οικονομική κρίση, ακόμη και όταν είναι θετικό, πλεονασματικό, μετατρέπεται σε ελλειμματικό (αφού τα θύματα του ΔΝΤ «μεταλλάσσονται» σε χώρες σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από τις εισροές ξένου συναλλάγματος).
Για την καλύτερη κατανόηση της διαδικασίας, λειτουργεί όπως η χρόνια πνευμονία – η οποία επανέρχεται ξανά και ξανά, όταν επιδεινώνεται ο καιρός και ο ασθενής δεν παίρνει τα χάπια του. Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται από όλες τις χώρες, στις οποίες έχει δραστηριοποιηθεί το ΔΝΤ, όπως από τη Βραζιλία, από την Αργεντινή, από την Τουρκία, από την Ινδία και από τη Ν. Αφρική – από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες γενικότερα οι οποίες, όταν «αποσύρεται» η διεθνής «τοκογλυφική ρευστότητα», βυθίζονται ξανά στην κρίση.
Η μαζική απόδραση των επενδυτών από την Τουρκία μέχρι την Ταϊλάνδη και από τη Βραζιλία μέχρι την Ινδονησία είναι σήμερα σε πλήρη εξέλιξη – με κατεύθυνση αφενός μεν τις Η.Π.Α., (όπου τοποθετούνται στα χρηματιστήρια, προβλέποντας πληθωρισμό), αφετέρου την Ευρώπη (όπου επιλέγονται τα ομόλογα δημοσίου, προβλέποντας αποπληθωρισμό). Ειδικότερα τα εξής:
.
ΟΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ
Η ισοτιμία του νομίσματος της Ινδονησίας απέναντι στο δολάριο μειώθηκε στο χαμηλότερο επίπεδο της (-21%), σε σχέση με το ξεκίνημα της κρίσης του 2008, παρά το ότι η κεντρική της τράπεζα αύξησε το βασικό επιτόκιο – με αποτέλεσμα να ακριβύνουν σημαντικά οι εισαγωγές της, ιδίως αυτές της ενέργειας, επιδεινώνοντας το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την τουρκική λίρα, η οποία βυθίζεται από ρεκόρ σε ρεκόρ – ενώ η κεντρική τράπεζα θα υποχρεωθεί να αυξήσει το βασικό επιτόκιο, με κίνδυνο βέβαια να βυθιστεί στην ύφεση, να αυξηθεί η ανεργία, να σπάσει η φούσκα των ακινήτων, να εκτιναχθούν στα ύψη τα χρέη των νοικοκυριών της, συμπαρασύροντας τις τράπεζες κοκ.
Στις πρώτες ημέρες του 2014, ο χρηματιστηριακός δείκτης που συμπεριλαμβάνει 21 αναπτυσσόμενες οικονομίες παρουσίασε μείωση κατά -3,1%, επί πλέον στο -5% του 2013 – ενώ οι δείκτες των αναπτυγμένων οικονομιών (Η.Π.Α., Ευρώπη και Ιαπωνία) αυξήθηκαν το 2013 με διψήφια νούμερα,
Οι επενδυτές φοβούνται κυρίως τα πολιτικά ρίσκα, την αστάθεια δηλαδή που προέρχεται από τις κοινωνικές αναταραχές σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ταϊλάνδη και η Βραζιλία – καθώς επίσης τις εκλογές που θα λάβουν χώρα το 2014 στην Ινδονησία, στην Ινδία, στη Ν. Αφρική, στη Βραζιλία και στην Τουρκία.
Συνολικά αποσύρθηκαν από τις αναπτυσσόμενες αγορές, μόνο στις τρεις πρώτες ημέρες του έτους, 1,2 δις $ από τα μεγαλύτερα επενδυτικά κεφάλαια των Η.Π.Α. – ενώ οι πωλήσεις μετοχών αυτών των χωρών ανήλθαν το 2013 στα 6 δις $, με τις πωλήσεις ομολόγων στα 13,1 δις $ (το υψηλότερο ποσόν μετά την κρίση του 2008).
Ως εκ τούτου, οι αποδόσεις των ομολόγων των αναπτυσσομένων οικονομιών, άρα τα επιτόκια δανεισμού τους, αυξήθηκαν επικίνδυνα – όπως στο παράδειγμα της Ινδονησίας, τα δεκαετή ομόλογα της οποίας έφθασαν στο 5,95%, από 3,5% τον Απρίλιο του 2013.
Τα προβλήματα της Κίνας, στην οποία επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη, ενώ εντείνονται οι φόβοι έκρηξης της τραπεζικής φούσκας, η οποία έχει δημιουργήσει μία φούσκα ακινήτων, απειλούν να παρασύρουν όλες τις γειτονικές της χώρες – γεγονός που φαίνεται, μεταξύ άλλων, από την κατάρρευση του ναυτιλιακού δείκτη (Baltic Dry Index), κατά 35% (γράφημα που ακολουθεί).
.
Δείκτης Ναυτιλίας Baltic Dry: Η πτώση του δείκτη Baltic σημαίνει μείωση του διεθνούς εμπορίου (μεταφορές αγαθών), οπότε παγκόσμια ύφεση.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Περαιτέρω, στις Φιλιππίνες ο (εισαγόμενος από τις Η.Π.Α.) πληθωρισμός αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι πωλήσεις του νομίσματος της από τους διεθνείς επενδυτές, εις βάρος της ισοτιμίας του. Το ίδιο συνέβη και σε πολλές άλλες χώρες της περιοχής οι οποίες, η μία μετά την άλλη, βυθίζονται στην κρίση.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
