Μπαράκ Ομπάμα και o γενικός γραμματέας της Κίνας (αντίστοιχος αρχηγός) Xi Jinping
.
Είναι πολύ δύσκολο να απειληθεί σοβαρά η πρωτοκαθεδρία του πράσινου νομίσματος – πόσο μάλλον όταν ο πρώτος επιλαχών, το ευρώ δηλαδή, είναι το επίσημο «συναλλαγματικό προτεκτοράτο» του
Το τεράστιο χρέος των Η.Π.Α., τα δίδυμα ελλείμματα, οι φόβοι χρεοκοπίας, ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης, η αδυναμία απόσυρσης ή, έστω, περιορισμού των πακέτων πιστωτικής διευκόλυνσης εκ μέρους της Fed, η υποχρεωτική παραμονή στα χαμηλά βασικά επιτόκια, καθώς επίσης η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού (ομόλογα), δεν έπληξαν σχεδόν καθόλου το δολάριο – το οποίο παραμένει το σημαντικότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Ακόμη και όταν φαίνεται καθαρά πως πλησιάζει η ώρα της κρίσης, ακριβώς εκείνη την εποχή που αλλάζει η ηγεσία της κεντρικής τράπεζας (η κατάρα της Fed), οι αγορές δεν φαίνεται να αντιδρούν με πανικό – αντίθετα, παραμένουν σχετικά ψύχραιμες, έχοντας εμπιστοσύνη στο μέλλον του δολαρίου. Στα πλαίσια αυτά, δεν δίνεται σημασία ούτε στον καινούργιο «συντελεστή κινδύνου», στο συνολικό χρέος των Η.Π.Α. (σχήμα που ακολουθεί):
.
Συνολικό χρέος Αμερικής (κρατικό και ιδιωτικό) ως % επί του ΑΕΠ.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Όπως φαίνεται από το παραπάνω σχήμα, το συνολικό χρέος των Η.Π.Α., δημόσιο και ιδιωτικό, έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία τριάντα χρόνια – ενώ είναι πολύ υψηλότερο ακόμη και από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης.
Εν τούτοις, παρά το ότι οι κίνδυνοι συσσωρεύονται, οι περισσότεροι πιστεύουν πως το δολάριο θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμη «άτρωτο» – επειδή ο ρόλος του στο παγκόσμιο εμπόριο είναι πολύ σημαντικός. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το ότι, τα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάρια έχουν μειωθεί μόλις κατά 3% από το ξεκίνημα της κρίσης – από το 65% στο 62%.
Περαιτέρω, τα περισσότερα εμπορεύματα διακινούνται ανά την υφήλιο με τις τιμές τους εκπεφρασμένες σε δολάρια – λόγω του ότι οι διάφορες χώρες θέλουν να αποφύγουν τα συναλλαγματικά ρίσκα, τα οποία διατηρούνται σε λογικά επίπεδα όταν το εξαγωγικό εμπόριο συναλλάσσεται με ένα νόμισμα.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι το «ανταλλακτικό νόμισμα» θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά το δολάριο – πόσο μάλλον αφού υπάρχει το ευρώ, το οποίο κατέχει τη δεύτερη θέση στα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα.
Η κρίση όμως της Ευρωζώνης, η αδυναμία της Γερμανίας να κατανοήσει τη σημασία της «ιδιοκτησίας» ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, οι μεγάλες αδυναμίες του τραπεζικού συστήματος της ΕΕ (οι ανάγκες νέων κεφαλαίων στις τράπεζες της Ευρωζώνης υπολογίζονται στο 1,3 τρις €), καθώς επίσης οι άριστα σχεδιασμένες επιθέσεις των Η.Π.Α. εναντίον του ευρώ, όταν αντιλαμβάνονται ότι κινδυνεύει το δολάριο (μέσω των εταιρειών αξιολόγησης, του ΔΝΤ, των επενδυτικών κεφαλαίων κλπ.), εξασφαλίζουν την άμυνα και την παραμονή του δολαρίου στο θρόνο.
Συνεχίζοντας, ο ρόλος της Ελλάδας στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι καθόλου αμελητέος – αφού χρησιμοποιείται πολύ συχνά από την υπερδύναμη, όταν η ίδια υποχρεώνεται να καλύψει τα δικά της προβλήματα. Στα πλαίσια αυτά, έχει ίσως ενδιαφέρον το σχήμα που διακινείται σε διάφορα μέσα ενημέρωσης των Η.Π.Α., αναφορικά με το «ελληνικό παιχνίδι».
Όπως φαίνεται από το παραπάνω σχήμα, οι συνεχώς επαναλαμβανόμενες σκηνές του ελληνικού δράματος ξεκινώντας από επάνω (όπου η Ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές, η Τρόικα το πιστεύει και πληρώνει, η κυβέρνηση ψεύδεται και «καταστρατηγεί» τα συμπεφωνημένα, η Τρόικα απειλεί με παύση πληρωμών και πάλι από την αρχή), είναι πλέον γνωστές σε όλους – ενώ δεν είναι καθόλου τυχαίες, αφού εντάσσονται στο συνολικό σχεδιασμό των Η.Π.Α., εις βάρος της Ελλάδας.
