Στο κέντρο ο πρώην διοικητής της Fed Alan Greenspan (φωτογραφία παρμένη από το σχετικό ντοκιμαντέρ “Money For Nothing, Inside the Federal Reserve”).
.
Εάν συνεχισθεί η παράδοση, η νέα διοίκηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία τριπλή δοκιμασία: με τις τιμές των μετοχών, με την ισοτιμία του δολαρίου και με τα ομόλογα – με την καταιγίδα των καταιγίδων.
Τα σύννεφα που σκεπάζουν τον αμερικανικό ουρανό γίνονται όλο και πιο πυκνά, πολύ πιο βαριά και σκοτεινά, αναγγέλλοντας την καταιγίδα των καταιγίδων που φαίνεται να πλησιάζει – με τον υπόλοιπο πλανήτη να παρακολουθεί τρομαγμένος.
Ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης παρουσιάζει τεράστια προβλήματα, τα δίδυμα ελλείμματα συνεχίζονται, κανένας δεν μπορεί να σταματήσει την ανοδική πορεία του δημοσίου χρέους, η κεντρική τράπεζα αδυνατεί να αποσύρει τα πακέτα στήριξης και ο διοικητής της αλλάζει – με την κυρία J.Yellen να αναλαμβάνει τα ηνία ακριβώς εκείνη την εποχή, το Φεβρουάριο του 2014, όπου το φρένο χρέους θα πρέπει να αυξηθεί για τρίτη φορά.
Εάν λοιπόν οι χρηματαγορές ακολουθήσουν ξανά την παράδοση των τελευταίων σαράντα ετών, σύμφωνα με την οποία οι αλλαγές στη διοίκηση της κεντρικής τράπεζας ήταν συνδεδεμένες με δραματικές «στρεβλώσεις» στην οικονομία, τότε η κατάσταση στις Η.Π.Α. δεν είναι απίθανο να ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο.
Ειδικότερα, ο κάθε νέος διοικητής της Fed, λίγο μετά την ανάληψη της θέσης του, ερχόταν αντιμέτωπος με «διαταραχές» στις αγορές ομολόγων, μετοχών ή συναλλάγματος – με αποτέλεσμα αρκετοί να αναφέρονται στην κατάρα της Fed. Στα πλαίσια αυτά, το 1970 είχαμε μία αρκετά μεγάλη πτώση των τιμών των χρηματιστηρίων, αμέσως μετά την ανάληψη της διοίκησης της Fed.
.
Ο Dow Jones το 1970, επί του τότε διοικητή της Fed Arther Burns
.
Όπως φαίνεται από την παραπάνω εικόνα, η πτώση του Dow Jones ήταν της τάξης του 20%, παρά το ότι τα χρέη τότε της υπερδύναμης, όπως και οι άλλοι οικονομικοί της δείκτες, ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από σήμερα. Αντίθετα, όταν ανέλαβε τη Fed ο επόμενος, ο κ. W.Miller, είχαμε μία μεγάλη πτώση της ισοτιμίας του δολαρίου.
.
Πτώση του δολαρίου έναντι του Γερμανικού μάρκου το 1978, επί του νέου διοικητή της Fed William Miller
.
Η πτώση της ισοτιμίας (-15% απέναντι στο γερμανικό μάρκο) στα τέλη του 1978 ήταν, κατά παράδοξο τρόπο, αντίστοιχη της πτώσης των χρηματιστηριακών δεικτών την προηγούμενη περίοδο – επιβεβαιώνοντας την υπόθεση της «κατάρας».
Η αιτία ήταν το εμπορικό ισοζύγιο των Η.Π.Α., το οποίο έγινε απότομα ελλειμματικό, με τον πληθωρισμό να καλπάζει. Η κυβέρνηση τότε, αλλάζοντας το διοικητή της Fed πολύ γρήγορα, υποχρεώθηκε να εφαρμόσει ένα «πρόγραμμα εκτάκτου ανάγκης» για το δολάριο – καταφέρνοντας τελικά να το σταθεροποιήσει.
