Σήμερα όμως η κατάσταση αλλάζει ραγδαία, αφού η Fed έχει «τυπώσει» τεράστιες ποσότητες δολαρίων, περιορίζοντας σημαντικά την αγοραστική του δύναμη – με αποτέλεσμα, πολλά άλλα μεγάλα κράτη να χρησιμοποιούν διαφορετικά νομίσματα στις διεθνείς συναλλαγές τους.
Επειδή όμως και άλλες χώρες «τυπώνουν» νομίσματα, μεταξύ των οποίων η Ευρωζώνη και, κυρίως, η Ιαπωνία (προσπαθώντας ανόητα να επιλύσει τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα «μονεταριστικά»), το δολάριο δεν έχει ακόμη καταρρεύσει.
Η κατάσταση όμως θα αντιστραφεί απότομα, εις βάρος του δολαρίου, όταν και εάν κάποια άλλη μεγάλη εμπορική χώρα, η οποία δεν «τυπώνει» μεγάλες ποσότητες του νομίσματος της, καταλάβει τι ακριβώς διακυβεύεται. Στην προκειμένη περίπτωση, η Κίνα θεωρείται ως η πιθανότερη υποψήφια χώρα να διαδεχθεί το δολάριο – επειδή, κατανοώντας τη σημασία του να έχει κάποιο κράτος ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, αύξησε τις τοποθετήσεις της σε χρυσό και θέσπισε ελέγχους στην εξαγωγή του.
Εάν λοιπόν η Κίνα συνδέσει το νόμισμα της με το χρυσό, η ζήτηση για το γουάν θα αυξηθεί κατακόρυφα – με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το δολάριο, παύοντας να αποτελεί το μοναδικό παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Στην περίπτωση αυτή, οι κίνδυνοι για την αμερικανική οικονομία είναι τεράστιοι – αφού όλες οι χώρες θα μειώσουν τα αποθέματα τους σε δολάρια, οπότε θα εισρεύσουν πολύ μεγάλες ποσότητες δολαρίων στις Η.Π.Α., προκαλώντας πληθωρισμό.
Με δεδομένο δε το ότι, οι ποσότητες δολαρίων εκτός των Η.Π.Α. είναι περίπου ίσες με αυτές που κυκλοφορούν στο εσωτερικό τους, δεν είναι καθόλου απίθανο να εκτοξευθούν οι τιμές στα ύψη – να ακολουθήσει δηλαδή υπερπληθωρισμός, ο οποίος είναι ότι πιο καταστροφικό μπορεί να συμβεί σε μία οικονομία, καθώς επίσης σε ένα κράτος, αφού «διαρρηγνύει» εντελώς την κοινωνική συνοχή.
.
Η τιμή του χρυσού (κίτρινη γραμμή) και το χρέος της Αμερικής (μπλε γραμμή).
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Στα πλαίσια αυτά οι θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες η προεδρία της Ελλάδας στην Ευρωζώνη σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση της «Υπερατλαντικής εμπορικής και επενδυτικής συνεργασίας» (TTIP), η οποία συζητήθηκε στην τελευταία συνάντηση των G8, δεν είναι ίσως άνευ αντικειμένου – αφού οι Η.Π.Α. κινδυνεύουν διαφορετικά να χρεοκοπήσουν (ανάλυση), ενώ το δολάριο απειλείται πολύ σοβαρά από την Κίνα (ενδεχομένως σε συνεργασία με τη Ρωσία).
Η ένωση των Η.Π.Α. με την Ευρώπη, ενδεχομένως με ένα κοινό νόμισμα κάποια στιγμή στο μέλλον (Ευρωδολάριο), θα μεγέθυνε την πιστοληπτική ικανότητα και των δύο «εταίρων» – ενώ θα αύξανε σημαντικά τα οικονομικά μεγέθη, καθώς επίσης το ειδικό βάρος τους στον πλανήτη. Επομένως, είναι η ιδανική ίσως λύση του προβλήματος της Δύσης – σε συνδυασμό με το πάγωμα των χρεών (ανάλυση). Εν τούτοις, θα περιόριζε την ισχύ της Γερμανίας, η οποία δεν θα αποτελούσε πλέον τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της ΕΕ – κάτι που βέβαια η γερμανική κυβέρνηση θέλει να αποφύγει με κάθε θυσία.
Όπως λέγεται δε, αυτός ήταν ο λόγος που τοποθετήθηκαν εμπόδια, όσον αφορά την ανάληψη της προεδρίας από την Ελλάδα στις αρχές του 2014 – μεταξύ των οποίων το σημαντικότερο ήταν ίσως η άρνηση ανάληψης της προεδρίας, λόγω της ισχύος, καθώς επίσης της δράσης της ακροδεξιάς στην πατρίδα μας.
Όμως, η ακαριαία «εξάρθρωση» της ακροδεξιάς, η οποία κατά πολλούς έγινε εφικτή με τη βοήθεια ισχυρότατων αμερικανικών και ισραηλινών «υπηρεσιών», δεν επιτρέπει ανάλογα επιχειρήματα στη Γερμανία – αν και οι δικές της υπηρεσίες δεν φαίνεται να παραμένουν αμέτοχες, ενδεχομένως προς όφελος της ακροδεξιάς.
Ολοκληρώνοντας, η βοήθεια της Ελλάδας εκ μέρους των Η.Π.Α. επεκτείνεται και σε άλλα θέματα – όπως συμπεραίνεται από την επιμονή του ΔΝΤ στη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους, εκ μέρους των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης. Στα πλαίσια αυτά δημιουργείται η εντύπωση ότι, η ελληνική κυβέρνηση, προσπαθεί να στηριχθεί σε δύο βάρκες – γεγονός που σπάνια δεν οδηγεί στον «πνιγμό» του επίδοξου ακροβάτη.
