”Επέκταση της διάρκειας του δημοσιονομικού έτους σε 15 μήνες, εγγραφή στα έσοδα εισπράξεων από τις ιδιωτικοποιήσεις (αντί να μειώνουν μόνο το χρέος, αφού δεν πρόκειται για επαναλαμβανόμενα έσοδα), μη εγγραφή στις δαπάνες των επιστροφών φόρου, καταγραφή του χαρατσιού των ακινήτων που θα πληρωθεί το 2014 στο 2013, μη εγγραφή πληρωμών σχετικών με τη στήριξη των τραπεζών και πλήθος άλλων «διευκολύνσεων» παρέχει η Τρόικα παραδόξως στο Υπουργείο Οικονομικών, έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του προϋπολογισμού – κυρίως δε, το πρωτογενές πλεόνασμα.
Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι επιθυμία της Τρόικας, γενικότερα των δανειστών, με στόχο να παρουσιάσει η πολιτική τους μια επιτυχία – πιθανότατα για να χρησιμοποιηθεί ως «άλλοθι», έτσι ώστε να επιμείνουν στην ίδια πολιτική. Επίσης, για να πείσουν τους πολίτες των χωρών της Ευρωζώνης ότι, το πρόγραμμα αποδίδει – οπότε, εάν χρειαστεί νέα δανειακή βοήθεια, με νέα μνημόνια, να γίνουν αποδεκτά, χωρίς σοβαρές αντιστάσεις εκ μέρους των Πολιτών”. (πηγή: Ναυτεμπορική, με παρεμβάσεις).
Διαβάσαμε έκπληκτοι τα παραπάνω γνωρίζοντας ότι, μέχρι σήμερα, ο έλεγχος της Τρόικας ήταν «καταιγιστικός» – κυρίως δε με πρωτοβουλία του ΔΝΤ, το οποίο δεν επέτρεπε κανενός είδους «παραποιήσεις» των οικονομικών στοιχείων εκ μέρους του υπουργείου οικονομικών ή της στατιστικής υπηρεσίας (με την τελευταία να ωραιοποιεί επί πλέον τα στοιχεία της ανεργίας, ισχυριζόμενη ότι, το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων ήταν θετικό το 2013 – πως δηλαδή, παρά την αύξηση του ποσοστού ανεργίας, προσελήφθηκαν περισσότεροι εργαζόμενοι, από αυτούς που απολύθηκαν!).
Παράλληλα γνωρίζουμε ότι, η Ισπανία παραποιεί τα στοιχεία του ΑΕΠ της (άρθρο), χωρίς να ενοχλείται από κανέναν, ενώ πολλές άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι Η.Π.Α., κάνουν ακριβώς το ίδιο – όσον αφορά εκείνους τους τομείς της οικονομίας τους, στους οποίους υποφέρουν (πληθωρισμός, ανεργία, ρυθμός ανάπτυξης κλπ.), με στόχο την «παραπλάνηση» των λαών τους, έτσι ώστε να μην εξεγερθούν.
Αν και είχε κατηγορηθεί λοιπόν κάποτε ή Ελλάδα (Greek Statistics), όπου με την ανεύθυνη φράση του κ. J.C. Juncker, το γνωστό μας «The game is over», ξεκίνησε ουσιαστικά η μεγαλύτερη κρίση της Ευρωζώνης, φαίνεται πλέον πως οι στατιστικές παραποιήσεις, καθώς επίσης η «δημιουργική λογιστική», αποτελούν επίσημα ένα καινούργιο «οικονομικό εργαλείο» – στην υπηρεσία των κρατών της Δύσης, ενδεχομένως με την ανοχή των αγορών.
Που οφείλεται όμως αυτό; Ποια είναι η αιτία, λόγω της οποίας το ΔΝΤ άλλαξε εντελώς τη συμπεριφορά του και, αντί να είναι «ο φόβος και ο τρόμος» των χωρών που εισβάλλει, όχι μόνο ανέχεται τις «λογιστικές παρεκτροπές», αλλά προσπαθεί επί πλέον να βοηθήσει, επιτρέποντας ή επιβάλλοντας την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων; Γιατί έγινε ξαφνικά «ο προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων», από «μπράβος των διεθνών τοκογλύφων», όπως ήταν μέχρι σήμερα;
Μήπως οι εντολείς της Τρόικας και ειδικά το ΔΝΤ, η παγκόσμια «ελίτ» ίσως έχουν καταλάβει ότι, έχουν ξεπερασθεί τα όρια αντοχής και ανοχής των Πολιτών, φοβούμενοι αιματηρές κοινωνικές εξεγέρσεις; Μήπως έχουν αντιληφθεί την άνοδο ακραίων πολιτικών κομμάτων, λόγω της πολιτικής λιτότητας, καθώς επίσης της ραγδαίας αύξησης της φτώχειας που έχουν προκαλέσει; Μήπως τόσο οι Η.Π.Α,, όσο και η Ευρώπη προσπαθούν να αποκρύψουν τα οικονομικά τους προβλήματα, τα οποία είναι ίσως πολύ μεγαλύτερα, από αυτά που αντιλαμβανόμαστε;
Μήπως τα προβλήματα αυτά είναι τόσο μεγάλα, ώστε να απειλούν με κατάρρευση, καθώς επίσης με ανεξέλεγκτη διάλυση την Ευρωζώνη – συμπαρασέρνοντας το ευρώ, τις Η.Π.Α., το δολάριο, τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια και ολόκληρο τον πλανήτη;
Θα μπορούσε βέβαια να ισχυρισθεί κανείς ότι, τα πράγματα δεν είναι τόσο πολύπλοκα – ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα. Απλούστατα λοιπόν, το ΔΝΤ θέλει ενδεχομένως να «εκβιάσει» ένα πρωτογενές πλεόνασμα, έτσι ώστε να ακολουθήσει η υπεσχημένη από τη Γερμανία διαγραφή μέρους του χρέους, να μην υπάρξουν αναταραχές στην Ελλάδα και να μείνει στη θέση της η σημερινή κυβέρνηση – η οποία φαίνεται πως εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα τόσο του ΔΝΤ, όσο και της Γερμανίας (ενώ ίσως να δόθηκε μία διαφορετική βαρύτητα στη γεωπολιτική θέση της πατρίδας μας – μάλλον σε συνδυασμό με τα ενεργειακά της αποθέματα).
Επίσης να τεκμηριώσει «πλασματικά» ότι, η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει είναι σωστή, πως οι μέθοδοί του δεν είναι εγκληματικοί, καθώς επίσης ότι, τα μνημόνια δεν είναι τόσο άσχημα, όσο φαίνονται – αφού έχουν αποτέλεσμα, όπως τεκμηριώνεται από το (δήθεν) πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας.
Στην περίπτωση αυτή θεωρούμε ότι, η Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί ξανά σαν πειραματόζωο – επίσης, ξανά σαν «προπέτασμα καπνού», για την απόκρυψη των τεραστίων προβλημάτων ολόκληρης της Δύσης.
Ολοκληρώνοντας, οφείλουμε ίσως να συμπληρώσουμε ότι, έχει εισέλθει πλέον στην παγκόσμια σκηνή, με σοβαρές απαιτήσεις, η Ρωσία – όχι μόνο όσον αφορά το στρατιωτικό σκέλος, όπως απέδειξε το θέμα της Συρίας και η απίστευτη ήττα των Η.Π.Α. (απέσυραν ακόμη και τις τελευταίες απαιτήσεις τους, τη χρήση στρατιωτικών όπλων δηλαδή, την οποία απέρριψε η Ρωσία), αλλά και το οικονομικό: αρχικά στην περίπτωση της Κύπρου.
Ο πλανήτης λοιπόν, πόσο μάλλον εάν λάβουμε υπ’ όψιν και την Κίνα, γίνεται ξανά «πολυπολικός» – ειδικά λόγω των οικονομικών αδυναμιών των Η.Π.Α., οι οποίες εξαρτώνται σχεδόν απόλυτα από το δανεισμό τους εκ μέρους της Κίνας (οπότε ήταν αδύνατον να αψηφήσουν την αντίθεση της, σε μία στρατιωτική επίθεση τους στη Συρία).
