«Όσο χειρότερη είναι η κατάσταση μίας χώρας, τόσο μεγαλύτερα τα ψέματα», φαίνεται να είναι η στρατηγική της Ευρωζώνης – ειδικά όσον αφορά εκείνα τα κράτη-μέλη της, τα οποία θα μπορούσαν να παρασύρουν στο γκρεμό το κοινό νόμισμα, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία και, κυρίως, η Ισπανία.
Η παραποίηση των προϋπολογισμών, τα δήθεν πρωτογενή πλεονάσματα, ο ρυθμός ανάπτυξης, το ποσοστό ανεργίας, ο πληθωρισμός, το ΑΕΠ κοκ. φαίνονται να είναι τα «θύματα» αυτής της στρατηγικής – με την πλήρη ανοχή, εάν όχι με τη συμμετοχή της Eurostat.
Στην περίπτωση της Ισπανίας (ανάλυση μας), οι «αλχημείες» έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο – εις βάρος φυσικά των Πολιτών της, οι οποίοι ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στην επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» από τις αγορές, με τη βοήθεια του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας, η οποία κατάφερε δήθεν να διατηρήσει σχεδόν ανέπαφο το ΑΕΠ της, παρά την εκτόξευση της ανεργίας στο 27% (4.698.783 Ισπανοί), η κατάσταση αντιστρέφεται, γίνεται δηλαδή θετικότερη – αφού ο αριθμός των ανέργων μειώθηκε τον Αύγουστο κατά 31 ολόκληρα άτομα, για πρώτη φορά από το έτος 2000!
Τα χρέη όμως αυξάνονται ραγδαία, ειδικά λόγω των μεγάλων επιτοκίων (4,5%) που πληρώνει η χώρα (θα πλήρωνε πολύ υψηλότερα, εάν δεν τη βοηθούσε η ΕΚΤ), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να «συγκρατήσει» τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της – παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση της, η οποία κατηγορείται για «όργια κομματικής διαφθοράς».
Την ίδια στιγμή, το βιοτικό επίπεδο των Πολιτών της συνεχίζει να μειώνεται, αφού οι τιμές των τροφίμων ακολουθούν ανοδική πορεία, ενώ η χρηματοπιστωτική κρίση, σε συνδυασμό με την τεράστια κρίση στην αγορά ακινήτων, δεν φαίνεται να υποχωρεί καθόλου.
Ολοκληρώνοντας, τα ψέματα κάποια στιγμή αποκαλύπτονται – με αποτέλεσμα να πιστεύουν όλο και λιγότεροι στην επιβίωση του ευρώ. Ο μοναδικός λόγος δε, για τον οποίο διατηρεί ακόμη την ισοτιμία του, δεν είναι η δική του δύναμη, αλλά η αδυναμία του δολαρίου – λόγω των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων της υπερδύναμης (πολιτικών ταυτόχρονα, μετά την πρόσφατη νίκη της Ρωσίας).
Το ευρώ «συντηρείται» επίσης από την αδυναμία της Ιαπωνίας, η οποία προσπαθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία (σύντομα το δημόσιο χρέος της θα ξεπεράσει το 250% του ΑΕΠ της), με τη βοήθεια των καταθέσεων των Πολιτών της – μέσω της ραγδαίας υποτίμησης του νομίσματος της.
