Την ίδια ώρα που ανακοινώνονται ακόμη πιο επώδυνα μέτρα, ως συνήθως εις βάρος των αδύναμων εισοδηματικών τάξεων,η προπαγάνδα στην κυριολεξία οργιάζει.
Οι «υπεύθυνοι» για τα νέα αυτά μέτρα των 11,8 δις €, τα οποία ολοκληρώνουν την οικονομική γενοκτονία της πατρίδας μας, δεν είναι ούτε οι εκπρόσωποι των τοκογλύφων, ούτε οι (νόμιμα φοροδιαφεύγοντες) διεθνείς πολυεθνικές, ούτε οι όποιοι διεφθαρμένοι πολιτικοί – οι οποίοι χρέωσαν τη χώρα με τα δεκάδες δις € που έλαβαν από τους «εργοδότες» τους.
Οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι, σύμφωνα πάντοτε με ορισμένα «ελληνικά» ΜΜΕ, οι μικρομεσαίοι Έλληνες φοροφυγάδες, οι άεργοι δημόσιοι υπάλληλοι, η διαφθορά των πολιτών, καθώς επίσης εκείνοι οι συνδικαλιστές, οι οποίοι αμείβονται πλουσιοπάροχα. Αυτοί κυρίως ανάγκασαν την πάμπλουτη χώρα μας να δανειστεί πάνω από 400 δις €, οδηγώντας την στη χρεοκοπία – κανένας άλλος.
Τις αποδείξεις του εγκλήματος, της φοροδιαφυγής ειδικότερα (υπολογίζεται στα 11,2 δις €, όσο και τα μέτρα – πρώτη σύμπτωση), η οποία «αιτιολογεί» τα μέτρα εξόντωσης της Ελλάδας που θέλουν να επιβάλλουν τα παιδιά του Σικάγου, προσφέρει (δεύτερη σύμπτωση), η μελέτη μίας «Ελληνίδας» από το Σικάγο – μία μελέτη η οποία ανακοινώνεται ακριβώς λίγο πριν από την ημερομηνία της καταδίκης των Ελλήνων στη λεηλασία, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στον αφελληνισμό.
Την ίδια ακριβώς ημερομηνία (τρίτη σύμπτωση), ο νέος υπεύθυνος του ταμείου αποκρατικοποιήσεων, χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως επενδυτικό El Dorado – ανακοινώνοντας μία σειρά ιδιωτικοποιήσεων, για το καλό της πατρίδας μας. Φυσικά προηγείται ο κερδοφόρος ΟΠΑΠ (η συνεχιζόμενη κατάρρευση της μετοχής, άρα και της τιμής πώλησης του οργανισμού, μάλλον δεν είναι τυχαία), ενώ ακολουθούν η εταιρεία ύδρευσης της Θεσσαλονίκης και η εταιρεία φυσικού αερίου
Λίγο αργότερα, θα έλθει η σειρά της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ κοκ., έως εκείνη τη χρονική στιγμή όπου, η Ελλάδα θα πεταχτεί στα σκουπίδια της ιστορίας, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα – ενώ, με κριτήριο άλλες χώρες (Αργεντινή, Βραζιλία, Τουρκία κλπ.), ένα ελάχιστο μέρος των εσόδων από τη λεηλασία και την εκποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων, δημόσιων και ιδιωτικών, καταλήγει στα ταμεία του κράτους.
Περαιτέρω, η σιωπή των αμνών συνεχίζεται, αφού κανένας λαός, ούτε δυστυχώς ο Ελληνικός, δεν μπορεί να αντισταθεί στην καταπληκτική προπαγάνδα των εισβολέων – ακόμη και αν υποθέσουμε ότι έχει την απαιτούμενη αρετή και τόλμη που προϋποθέτει η ελευθερία.
Ακολουθούν μερικά ανεξάρτητα μεταξύ τους κείμενα, τα οποία αναφέρονται σε διαφορετικά γεγονότα και χρονικές περιόδους, με στόχο την ενημέρωση:
.
Υποκλίσεις και καθυστερήσεις
Οφείλουμε να μην είμαστε απαισιόδοξοι, σε σχέση με τις προοπτικές εξόδου της πατρίδας μας από την κρίση – με τις πιθανότητες απομάκρυνσης της από το μάτι του κυκλώνα, από το επίκεντρο της διαμάχης καλύτερα των Η.Π.Α με τη Γερμανία, καθώς επίσης της διεθνούς ελίτ με τη δημοκρατία.
Εν τούτοις είναι μάλλον φανερό ότι, η πολιτική των υποκλίσεων, την οποία «υπηρετούν» οι «τυπικές» κυβερνήσεις μας των τελευταίων ετών, ευρίσκεται αντιμέτωπη με την πολιτική των καθυστερήσεων, εκ μέρους της πραγματικής κυβέρνησης στο παρασκήνιο – με εξαίρεση φυσικά τις αποκρατικοποιήσεις των κοινωφελών (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ), των κερδοφόρων (ΟΠΑΠ) και των στρατηγικών επιχειρήσεων του δημοσίου, για τις οποίες όλοι πλέον βιάζονται.
Περαιτέρω, τόσο η έκθεση της Τρόικα, η οποία αυτή τη φορά θα καθυστερήσει αρκετά, όσο και η τοποθέτηση της πληρωμής της επόμενης δόσης των 31,5 δις € για το Νοέμβρη, δημιουργούν την υποψία ότι, τα πάντα αναβάλλονται για την επομένη των αμερικανικών εκλογών – χωρίς φυσικά να αποκλείουμε τη λάθος εκτίμηση εκ μέρους μας.
Ειδικά η καθυστέρηση της δόσης των 31,5 δις € (από το πρώτο πακέτο ακόμη), μεγάλο μέρος της οποίας λέγεται πως θα διατεθεί για την «πολυπόθητη» ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική – αφού το πολλοστό πακέτο λιτότητας που μας επιβάλλεται (11,8 δις €), σε συνδυασμό με την αδυναμία των τραπεζών να δανείσουν την αγορά, παράλληλα με την υφιστάμενη τρομακτική ύφεση και ανεργία, απειλούν τη χώρα μας με «απορρύθμιση, με κατάρρευση και με πραξικόπημα» (κατά τον τίτλο παλαιότερου άρθρου μας).
Στα πλαίσια αυτά διακρίνει κανείς ότι, πολλές από τις συνεχείς νέες απαιτήσεις της Τρόικα (των εντολέων της φυσικά, αφού τα άτομα που εμφανίζονται στη σκηνή κινούνται από το παρασκήνιο), εξυπηρετούν απλά και μόνο την πολιτική των καθυστερήσεων – στην οποία δυστυχώς συνεχίζουμε να αντιπαραθέτουμε μονότονα την πολιτική των υποκλίσεων.
Από την άλλη πλευρά, η πιθανότητα να μην επιβιβαστεί τελικά η Ελλάδα στο νεότευκτο πλοίο της Ευρώπης, στη σχεδιαζόμενη ομοσπονδία των ανεξάρτητων μεταξύ τους κρατών δηλαδή (εάν τελικά πραγματοποιηθεί), δεν είναι πλέον αμελητέα – ενώ η δόση των 31,5 δις € δεν είναι καθόλου δεδομένη.
Αυτό που ήταν και δυστυχώς συνεχίζει να είναι δεδομένο είναι το ότι, τα πάσης φύσεως μέτρα που λαμβάνονται, δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομική επιστήμη – σε σημείο που να αναρωτιέται πανικοβλημένος κανείς, μεταφορικά φυσικά, εάν ο απώτερος σκοπός τους δεν είναι η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, η είσπραξη των δανείων και η λεηλασία της περιουσίας των Ελλήνων, αλλά ο πλήρης αφανισμός της Ελλάδας.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
