.
.
Στην Ελλάδα συνηθίζεται η διαστρέβλωση των λέξεων, με αποτέλεσμα να μη συμβαδίζουν με το αρχικό τους νόημα – όπως στο θέμα της νεοφιλελεύθερης αριστεράς με κριτήριο την πολιτική που εφαρμόζει ή της σοσιαλιστικής (=λαϊκής) δεξιάς. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα μνημόνια, η αρίθμηση των οποίων δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα – αφού ουσιαστικά πρόκειται για συμφωνίες (=εντολές) με τους πιστωτές που συνοδεύουν τις εκάστοτε δανειακές συμβάσεις και τις αξιολογήσεις, οι οποίες είναι πάρα πολλές.
Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα δεν έχει υπογράψει τρία μνημόνια, αλλά τρεις δανειακές συμβάσεις – με στόχο τη χρηματοδότηση του χρέους της, για εκείνο το χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να δανεισθεί από τις διεθνείς χρηματαγορές. Η τελευταία (τρίτη) δανειακή σύμβαση και τα χρήματα που τη συνοδεύουν, τελειώνει τον Αύγουστο του 2018 – κάτι που όμως δεν υπονοεί πως θα πάψουν να επιβάλλονται μνημόνια, τουλάχιστον έως ότου η χώρα μας εξοφλήσει το 75% των χρεών της απέναντι στους Ευρωπαίους (κατά πολλές δικές τους δηλώσεις).
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι, η Ελλάδα θα εξοφλήσει τα χρέη της ή πως τα μνημόνια θα διαρκέσουν έως ότου πληρωθεί η τελευταία δόση, κάπου μετά το 2050 – αλλά ότι θα αντικαταστήσει τα δάνεια των Ευρωπαίων με νέα, τα οποία ενδεχομένως θα πάρει από τις αγορές, οπότε δεν γνωρίζει κανείς πότε θα αντικαταστήσει το 75% τους και θα πάψουν να της επιβάλλονται μνημόνια (χωρίς διαγραφή χρέους, πιθανότατα ποτέ).
Ως εκ τούτου, τον Αύγουστο του 2018 τελειώνουν οριστικά οι δανειακές συμβάσεις, όπως πολύ σωστά τονίζει η κυβέρνηση – αρκεί φυσικά να μπορέσει η Ελλάδα να χρηματοδοτηθεί στη συνέχεια από τις αγορές, με βιώσιμα επιτόκια, ελπίζοντας να μη μεσολαβήσει κάποιο παγκόσμιο κραχ. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο για την περίοδο 2022 έως 2024, όπου λήγουν πολλά δάνεια μαζί με τους «παγωμένους τόκους» – εκτός εάν επιμηκυνθεί το χρέος από τους πιστωτές, έτσι ώστε να κατανεμηθεί σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Το οριστικό τέλος τώρα των μνημονίων (των δανειακών συμβάσεων δηλαδή), δεν οφείλεται βέβαια στην κυβέρνηση, αλλά στους πιστωτές – οι οποίοι δεν θέλουν να συνεχίσουν να δανείζουν την Ελλάδα, έχοντας πλέον εξασφαλίσει την υφαρπαγή των περιουσιακών της στοιχείων σε εξευτελιστικές τιμές. Δεν πρόκειται δε για καμία καλή είδηση, αλλά για μία πολύ κακή – αφού είτε
(α) η χώρα μας θα καταφέρει να δανείζεται από τις αγορές με πολύ υψηλότερα επιτόκια από τα σημερινά – άρα θα αυξηθούν οι δαπάνες του προϋπολογισμού, οπότε οι φόροι, η λιτότητα, η ύφεση κοκ., ενώ οι αγορές θα απαιτήσουν επίσης μέτρα, είτε
(β) δεν θα τα καταφέρει, οπότε θα χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα εάν δεν τη στηρίξουν οι Ευρωπαίοι – εκβιαζόμενη να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.
Στα πλαίσια αυτά το γεγονός ότι, η κυβέρνηση δηλώνει υπερήφανα πως θα καταφέρει να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια το 2018, σημαίνει ότι θεωρεί εντελώς ηλιθίους τους Έλληνες – έχοντας την πεποίθηση πως έχουν πλήρη άγνοια, οπότε μπορεί να τους χειρίζεται (=κοροϊδεύει ανερυθρίαστα) όπως θέλει, χωρίς το φόβο της τιμωρίας.
Με κριτήριο βέβαια το ότι, δεν τιμωρήθηκε κανένας πολιτικός μέχρι σήμερα για την ανυπολόγιστη καταστροφή της πατρίδας μας, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία των Πολιτών, ίσως τεκμηριώνει πως η κυβέρνηση σωστά χαρακτηρίζει τους Έλληνες – οπότε δεν έχουν νόημα οι προσπάθειες αφύπνισης τους, πόσο μάλλον αφού αρκετοί φοβούνται να αντιμετωπίσουν την αλήθεια, προτιμώντας τα ψέμματα.
